Mesafe ilişkisi uzaklaşma

Öncelikle Merhabalar,

Anlattıklarınızdan, sevdiğiniz kişiyle iletişim olmadığında içinizde bir sıkışma ve “ona ulaşmalıyım, yoksa rahat edemem” gibi bir baskı hissettiğinizi anladım. Bu sadece yoğun sevgiyle ilgili değil; aslında bağlanma sisteminizin tehdit algıladığında verdiği doğal bir tepki. Özellikle uzak mesafe ilişkilerinde bu alarm daha sık çalar çünkü belirsizlik, fiziksel temasın azlığı ve iletişimin aralıklı olması, zihnin “Acaba güvende miyim?” sorusuna net yanıt bulmasını zorlaştırır. Böyle durumlarda çiftlerde sıklıkla yaklaşan ve uzaklaşan döngü görülür: bir taraf kaygıyla yakınlaşmaya çalıştıkça diğer taraf baskı hissedip geri çekilir; geri çekilme arttıkça ilk taraf daha da kaygılanır. Bu, uzak mesafede çok daha belirginleşen doğal bir süreçtir.

Özellikle ayrıldıktan sonra daha bağımlı hissettim” ifadeniz de çok anlaşılır. Ayrılık, bağlanma sistemi için bir kayıp sinyalidir. Tehdit geçtiğinde bile sistem bir süre yüksek alarmda kalır. Bu da daha sık arama isteği, onay arayışı, sürekli kontrol etme, akılda olumsuz senaryoların dönmesi gibi protesto davranışlarına yol açabilir. Bazen partnerin bazen çok yakın, bazen daha uzak olması da beynin ödül mekanizmasını dalgalandırır ve bu döngü bağımlılık gibi hissedilir. Ancak aslında temelde aradığınız şey güven ve temas ihtiyacıdır. Burada işe yarayan şeylerden biri, ilişkinin dışında da kendinize güvenli ve doyum veren alanlar yaratmaktır. Gününüzü sadece partnerinizle kurduğunuz bağ üzerinden değil; arkadaşlıklar, hobiler, küçük rutinler ve kişisel hedefler üzerinden de beslemek, içsel dengede kalmanızı kolaylaştırır. Kendinizi sadece “ilişkideki ben” olarak değil, aynı zamanda “işteki ben, arkadaş grubundaki ben, kendiyle vakit geçiren ben” olarak görmek, bağımlılık hissini zamanla yumuşatır.

İletişimde ise belirsizliği azaltmak çok rahatlatıcıdır. Partnerinizle planlı görüşme zamanları belirlemek (örneğin haftada belli günlerde, belli saatlerde konuşmak), küçük ama düzenli işaretler vermek (günaydın/iyi geceler mesajı gibi) ve gecikmelerde kısa haberleşmek, beyninizin bağlantımız var mesajını almasını sağlar. Ayrıca kendinize “ani mesaj atma isteği geldiğinde önce kısa bir şeyle meşgul ol, sonra değerlendir” kuralı koyabilirsiniz; çoğu dürtü bu süre içinde azalır.

Tüm bunların yanında, kendinize karşı şefkatli bir iç ses geliştirmek de önemlidir. “Yine abartıyorum” demek yerine “Şu an alarmda hissetmem normal, çünkü sevdiğim kişiyi kaybetmekten korkuyorum. Ama kendimi sakinleştirebilirim ve ihtiyacımı ifade edebilirim” demek, yaşadığınız döngüyü yumuşatır. Eğer bu yoğunluk uyku, iştah, odaklanma gibi alanları ciddi şekilde etkiliyor ya da panik ataklara yol açıyorsa, bir uzman eşliğinde düzenli destek almak en sağlıklı yol olur. Terapi, bu tetikleyicileri görünür kılar ve içinizde güvenli bir alan oluşturmanıza yardımcı olur.

Şunu unutmamak kıymetli: Uzak mesafe ilişkileri doğru yapılandırıldığında sürdürülebilir. Anahtar, belirsizliği yönetmek, kendi içsel güveninizi büyütmek ve ihtiyaçlarınızı açıkça dile getirebilmekte. Siz farkındalıkla buradasınız ve bu bile çok güçlü bir başlangıç.

Sevgilerimle,

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu