Monotonlaşan ilişki

Merhaba,

Okuduklarınız bana, içinizde bir yerde yavaş yavaş biriken hayal kırıklığını ve yorgunluğu hissettirdi. Bir yandan ilişkiye sarılmak, onu anlamaya çalışmak için fazladan çaba harcamışsınız; ama aynı zamanda değersiz, yetersiz ya da bir tür "fazlalık" gibi hissetmişsiniz kimi zaman. Sanki ilişkinin terazisi bir süredir tek tarafa daha fazla baskı yapıyor gibi… Haksız mıyım? 👀

Bir insanı zor zamanlarında desteklemek elbette ki çok kıymetli; ancak bu bazen ilişkilerde rollerin dengesini bozabiliyor. Siz de bir noktadan sonra, hep sabırlı ve kapsayıcı taraf olmanın yükünü taşımaktan yorulmuş olabilirsiniz. “Mükemmel olmam gerekiyor, her tartışmada ben abartan oluyorum” dedikten sonra, böyle hissetmenin altında ciddi bir duygusal baskı yatıyor olabilir. İlginç olan, partneriniz de bazı kaygılar yaşıyor; özgürlüğünü kollama ihtiyacı, kendine olan güvensizliği... Tüm bunlar, bir çift olmanın getirdiği o doğal yakınlaşmayı zaman zaman tehlikeye atıyor gibi görünüyor.

Sanırım bir konuyu da ayrıca belirtmek gerekir: Bir ilişkide ‘kazanmak’ ya da kendini sürekli ispatlamak zorunda hissetmek gerçekten çok yorucu. Bir araya geldiğinizde sanki mekân daralıyor, ruhunuz sıkışıyor gibi bir histen söz etmişsiniz; bu yabana atılacak bir şey değil. Bazen insan, bir başkasının alanında kendi varlığına yer bulamaz. İçten içe kendinize şunu sormuş olabilirsiniz: “Galiba burada ihtiyaçlarım yeterince karşılanmıyor...” Eğer böyle düşünmekteyseniz, bence bu oldukça insani bir sorgulama.

Yaralı bir ilişkinin en zor yanlarından biri de, ayrılmak ile devam etmek arasında sıkışıp kalmak. Hayal ettiğiniz birliktelik ile mevcut ilişki arasında büyük bir uçurum oluşmuş gibi. Belki kendinize bazı soruları sormak faydalı olabilir: Bu ilişkide ben ne aradım ve karşılığını bulabildim mi? İleriye dair kaygılarım mı daha ağır basıyor, yoksa içinizde hala ‘şans vermeye’ dair bir umut var mı?

Sık sık kendinizi geliştirme zorunluluğu altında hissetmek, büyük ihtimalle zamanla kendi benliğinizi arka plana atmanıza neden olmuştur. Yani sadece partnerinizin ihtiyaçlarına göre şekil alan bir hayat... Bu, insanı yavaş yavaş içten içe tüketen bir durum olabilir. Belki biraz kendinize dönüp şu an ‘sadece sizin için’ neyin iyi olacağını araştırmak iyi gelebilir. Örneğin şöyle bir egzersiz yapabilirsiniz: Bir kağıda ilişkinizden beklentilerinizi ve mevcutta karşılanan/kalan ihtiyaçlarınızı listeleyin. Hangi taraf daha ağır basıyor?

Sürekli yanlış anlaşıldığınızı düşünüyorsanız ya da sürekli suçlanma hissiyle baş ediyorsanız, bu ilişkinin duygusal olarak sizi besleyip beslemediğini gözden geçirmek belki de hak ettiğiniz bir şefkat göstergesi olur kendinize.

İlişkilere dair net cevaplar yoktur, tek bir formül de yok. Belki de birlikte neleri tartışabileceğimizi görmek iyi hissettirebilir. Duygularınızı bastırmak yerine şöyle bir ortaya döktüğünüz için de ayrıca kutlamak isterim sizi. Detaylı olarak seans içerisinde konuşabiliriz bana profilimden ulaşabilirsiniz.