Psikoloji

Monotonluk, bir şey yapmak isteyip harekete geçememe

esraloji15 Kasım 2024 16:27

Merhaba ben Psikolojik danışmanım bir kolejde rehber öğretmenim. Diğer rehberlikçi ve öğretmenlerden mobbing yiyip göğüslüyorum.

Eve geldiğimde yapmak istediklerimi yapamaktan ziyade kendimi çok sorguluyorum bu sorgulama sonunda annemi suçlayıp duruyorum ve sonunda eve geldiğimde istediklerimi yapmaktan ziyade elimde telefon zihnimi uyuştururken buluyorum .Dışımdan hiçbir şey yok içimde limanları yakıyorum. Kendime olan güvenimi tamamiyle çatal dili ve beni insan içinde "şaka adında aşağılaya aşağılaya" 2019'dan beri kendimi yetersiz hissettiriyor. Bu iş hayatıma da yansıyor. Artık ayağa kalkmak istiyorum ama tutunacak bir bastonu kendime nasıl yapabilirim?


Bu soru 21 Kasım 2024 19:10 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar;

Öncelikle, yaşadığınız bu zorlayıcı durumlar için üzgün olduğunuzu hissettiğimi bilmenizi isterim. İş yerindeki mobbinglerle birlikte olan içsel çatışmalarınızın sizi yıprattığını anlıyorum. Bu farkındalığınızla birlikte harekete geçmeniz, bu döngüyü kırmanızı kolaylaştıracaktır. Kendinizi bu süreçte yeniden keşfederek, kendinizde değişimler yaparak, olumsuz düşünceleri geride bırakarak ve aslında kendinizi yeniden inşa ederek başlayabilirsiniz. İnsanların size karşı olan düşüncelerini engelleyemezsiniz ama o düşüncelere kapılmak ya da kapılmamak sizin elinizde. İnsanların size olan düşüncesi, sizin karakterinizi ve nasıl olduğunu belirlemez. Sizin bunlar karşısında olan duruşunuz ve kendinizle ilgili olan güzellikleri fark etmeniz süreç açısından daha olumlu olacaktır.


Bu süreçte sizi yetersiz hissettiren düşünceleri düşünün ve bunları sorgulayın. Bunların gerçekten sizin düşünceleriniz mi yoksa başka kişilerin size empoze ettiği düşünceler mi bunları belirleyebilirsiniz. Bazen başkalarının bize sürekli söyleyerek empoze ettiği düşünceler bizim düşüncelerimizmiş gibi olup hayatımızı olumsuz yönde etkileyebiliyor. Kendinizle ilgili olumlu özelliklerinizi sürekli düşünerek bunları kağıda döküp farkındalığınızı arttırabilirsiniz. Çünkü hayatımızın yoğunluğundan ve çevresel sesler tarafından bazen kendimizle ilgili olan düşüncelerimizi yok sayarak hayatımızı devam ettiriyoruz. Fakat bunları düşünerek yazıya döktüğünüzde kendinizle ilgili olan farkındalığınız artarak olumlu yönlerinizi keşfetmiş olacaksınız. Bu süreçte kendinizin ne kadar değerli olduğunu unutmadan, yeni bir sürece hazır olduğunuzu kendinize hatırlatabilirsiniz.


Hayatınızdaki hangi alanlarda iyi olduğunuzu ve neleri yapmaktan keyif aldığınızı belirleyerek hayatınızda yeni hobiler edinebilirsiniz. Farklı bir yer keşfetmek, farklı bir sosyal hobi bulmak ya da size iyi gelen farklı insanlarla farklı bir sosyal çevre oluşturmak gibi. Hayatınızdaki rutinleri değiştirdiğinizde, düşünceleriniz ve hayata karşı bakış açınızda değişmiş olacaktır. Siz kendinizi ne kadar iyi tanırsanız, başkalarının düşüncelerinden etkilenmeden kendi yolunuzda mutlu bir şekilde ilerlersiniz. Fakat kendinizdeki olumlu özellikleri keşfetmeden çevrenizdeki kişilerin söylediği şeyler sizin hayatınızda etki bıraktığı için kendinizle ilgili olumsuz düşüncelere kapılmış olursunuz. Yeni alanlar keşfettikçe ve bunları hayatınıza empoze ettikçe kendinize odaklanarak yeni bir başlangıç yapmış olacaksınız. Örneğin eve geldiğinizde aşama aşama telefon detoksu yapabilirsiniz. Telefona ayırdığınız vakti, bir kitap okuyarak bir müzik dinleyerek ya da başka bir aktivite yaparak doldurabilirsiniz. Bu sayede telefonun sizin düşüncelerinizi esir almasını da engellemiş olursunuz.


Çevrenizde ve iş yerinizde size mobbing uygulayan ve sizi yıpratan kişilerle aranıza mesafe koymayı deneyebilirsiniz. Kibar ama kararlı bir şekilde onlara sınırlarınızı ifade edebilirsiniz. Örneğin; ''Bu şekilde davranmanız ve bu yorumlar beni rahatsız ediyor, lütfen bu şekilde konuşmayın'' şeklinde kibarca bunu dile getirerek sınırlarınızı net bir şekilde koymak bunu yapan kişileri durdurabilir. Bazen ne düşündüğümüzü söylemezsek insanlar bundan rahatsız olup olmadığımızı anlamadan bu davranışları yapmaya devam ederler. Ama açık iletişim kurarak rahatsız olduğunuz durumları dile getirdiğinizde bu onlarda da bir fark yaratmasını sağlayacaktır. Bu kişilerle açık iletişim kurmaktan çekinmeyin ve rahatsız olduğunuz konuları net bir şekilde dile getirin. Bu süreci daha farklı bir şekilde etkileyebilir.


Annenizle olan ilişkinizi gözden geçirebilirsiniz. İlişkinizdeki iletişim kopuklukları sizin onu suçlamanıza sebebiyet veriyor olabilir. Onu suçlamak yerine, onun davranışlarından nasıl etkilendiğinizi fark edebilirsiniz. Aynı şekilde annenizin bir davranışı sizi olumsuz etkiliyorsa bunu onunla da açık iletişim kurarak ve onunla paylaşarak süreci daha olumlu bir şekilde ilerletebilirsiniz. Bu şekilde çözüm odaklı bir yaklaşım aranızdaki ilişkiyi ve iletişimi daha ılımlı hala getirebilir. Belki de dıştan gelen sesler kendinizi suçlu hissettirerek bunu dışarıya yansıtmanızı sağlıyor olabilir. Bu süreçte en önemlisi kendinize karşı sabırlı olarak, bunun bir zaman gerektirdiğini unutmadan adım adım ilerlemektir. Kendinize her gün '' Ben çok değerliyim, yeniden bir hayata başlamak için bir güce sahibim ve kendimin farkındayım'' gibi cümlelerle kendinizi olumlu düşüncelere teşvik edebilirsiniz. Siz kendinize değer vermeye başladığınız an karşınızdaki insanlarda size değer verecektir. Kendinizdeki değeri onlara yansıttığınız an onlarda sizdeki değeri fark edecektir. Bu süreçte bir profesyonel destek almak, hayatınıza farklı bir bakış açısı sunmak için iyi olabilir. Mobbing ve stresle başa çıkma gibi durumlarda terapi size alternatif yollar göstererek süreci daha olumlu hale getirebilir. Unutmayın ki siz çok değerlisiniz sadece önemli olan kendinizdeki bu değeri ve bu ışığı fark ederek ilerlemeniz. Konuyla ilgili sormak istediğiniz bir konu olursa buradan bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.


Sevgiyle ve mutlulukla kalın.

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu



Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Yerimde sayıyorum harekete geçemiyorum herhangi bir işte çalışamıyorum

Çok şey var ve destek almam gerektiğinin farkında olmama rağmen maddi durumdan destek alamıyorum maalesef. Yirmili yaşların ortasını geçmiş bir kadınım, bu zamana kadar pes etmezdim çabalardım o çocuk mutluluğum sanki üstümdeydi ama şimdi her şeyi bıraktığım evreye geçmişim yüzümdeki hayata ümit artık yok ve kişisel temizliğimi bile zorla yapar haldeyim. Hâlâ bağımlı olduğum kısıtlı hissettiğim birlikte yaşadığım ailem ve kötü tecrübelerle dolu arkadaşlık, iş, kötü ilişki, aile vs sonrası durduğum evredeyim. O büyülü anlardan sonra kötü günlerde tek bırakılmış hissiyatıyla hayata küsmüşüm sanki. Uyuyamıyorum bir şey yapamıyorum kafa hep dolu alarm halinde sanki. Çok kilo da aldım iyice kendimden nefret ettiğim haldeyim. İşsizlik, kilo, aile, olamayan arkadaşlıklar(her şeyde özeleştiriyi çok yapan biriyim direkt suçlama odaklı birisi değilim), bazen geçmişteki kötü yaşananlar arasında git gel durumu beni çok yoruyor konuşurken daldan dala atlıyorum kafam hep dağınık her şeye geç kalmış hissediyorum işim olsa her şey çözülecek gibi diyorum sözde devlete yerleşmeyi aklıma koymuşken(ki bunu psikolojik halimden dolayı hak etmediğimi bile düşündüm) son raddelerde narsist baba ve bana saygı duymayarak ders çalışmamı engelleyecek şekilde eve getirdiği akraba(her koşulu sunacağız demesine rağmen) ya da bana hayır diyip onlara taviz verdiği şeyler yüzünden başkalarına verilip benden esirgenen şeylerden tartışmaktan kafama takmaktan durakaldım bu sene kpss durumu da kaldı görünüyor. Özel sektörde çoktandır alanım dışında dahil iş arayışına girdim bile ama orası da şu an ses vermiyor. Önceki mobbingli iş tecrübem zaten mevcut. Bir kadın olmama rağmen kendimi erkek çocuk gibi sorumlu hissediyorum babamın borç harç olduğunda bana yansıtılan şeyi ailesine demeyip para harcaması çıkmazında kendi hayatıma da yön veremedim. Hayatımı etkileyecek kararı da sözde benim iyiliğim için babam sundu kabul etmedim gerçekçi olduğumdan başka yere çekti özgüvensizsin dedi yüzüme vurdu daha şimdiden böyle yapıyorsa ilk defa kararsız olmama rağmen düzgün karar vermişim dedim. Karmakarışığım kendimi bildim bileli böyle dağınık uzun yazarım ve dağınık konuşurum konudan konuya atlarım hep öyle derlerdi ama en azından artık kendimi anlatmak istediğimde sadece uzun yazıyorum, konuşuyorum şükür. Etrafın takıntılı dediği, aileme sevdiklerime dahi yapılan her şeyi içerleyip savunan, dili sivri, bahsettiği babasına rağmen babası için bile kendini kötü yapan, babası tarafından arkadaşların işe girdi arkadaşın bile yok kimse seni sevmiyor denilen, genelde dik durmaya çalışan, annesinin bencilliğinden de henüz bahsetmemiş en büyük iletişim sorununu onunla yaşayan, annesi kendisine kızdığında annesi tarafından babasına ilişkisi, davranışları vs ispiyonlanan, çoğu şeyi unutmaya çalışan, 18 yaşından önce mahkemede ailesi için bulunmak durumunda kalan, daha sonra benzer olayda taraflardan birinden şiddet gören ve travması yıllar alan, ailesi tarafından bu durum umursanmayarak destek aldırılmayan hatta olay için suçlanan, bu yaşında hâlâ utanmasa babası tarafından şiddet görebilen kendini güllük gülistanlık etrafa gösteren ailesinin yeri gelince hâlâ küçük kızım dedikleri ama en büyük kızları olup 2. 5 yaşından beri annesini hep savunmasına rağmen annesi tarafından babası ile annesinin arasını bozduğu için suçlanan bir ferdim. (annem kendi ağzıyla 2. 5 yaşından beri aramızı bozuyorsun diyor. .) Özel sektörde mobbing, önceki kötü ilişki deneyimi, kendinden çok verici olan o zamanki hatama rağmen biten arkadaşlıklar, sonradan beni beğenmeyen kötü olaylarımı hicbir zaman dinlemediğini sonradan fark ettiğim, en kötü yaşadığım şeyi anlatmama rağmen destek görmediğim kuzenimin düğününe bile davet etmemesine çok kırıldım her şeye ve şiştim bilmiyorum belki de evdeyim diye artık olumlu şeylere odaklanamiyorum( pek olmamasina rağmen. .. hayal de kuramıyorum imkansiz geliyor)tahammül seviyem çok düştü bir filmi kitabı asla sonuna kadar götüremiyorum. Ailemle çok çatıştığımdan bakın ben adım atıyorum psikoloğa gidiyorum dediğimde zaten ihtiyacın var denilip gülünmesine rağmen de çabaladım kendimi yontmaya çalıştım. Sanırım insan ailesinden böyle dengesiz tavırlar görünce yıkılıyor bir iyi bir kötü. .. Uzakta okurken yetişkin olmadan anlaşılmıyormuş ailesi insanın. Babamın kendi ailesine çizemediği sınır yüzünden çok zarar gördüm gittiğim üniversite hatta şu an atanma durumum dahi etkilendi. Hepsi bana her anlamda karışabiliyor resmen. Suçluyor gibi görünüyorum ama çabaladım motivasyonuma çok balta vuruldu çok kırıldı. Maddi güç de yok dışarı çıkıp kafa dağıtma olayı da güç, sen daha geçen çıktın demeler. .. . Ben yine kendi anne babamı onların da çocuklukları sıkıntılıydı belki derim kabullenirdim ama kitapliklari da kişisel gelişim ve çocuk eğitimleri üzerine doluyken bunlari okumuslarken ona rağmen bana böyle davranmalarını kaldiramiyorum affedemiyorum kafamdan yaptıkları her şeyi uzaklaştırmaya çalışmak da zor oluyor elbet. Başka şehre calismaya gittim uzakta olursam rahat ederim hayatımı daha rahat çizerim dedim arkadaşım kazık attı mobbinge zaten uğruyordum arkamda durmak ne kelime kuyumu kazıp kendi orada kalıp çalışmaya devam etti, ailem gel arkandayız dedi 2 güne yüzüme vurdular. Erkek çocuklarının yüceltildiği babamın tarafından yoruldum o sınırı çekebilmek benim görevim değildi babama defalarca söylememe rağmen benim param benim evim sanane nârâlarından ve birey olamamaktan bu üzüntüm ve sinirim. Karar veremiyorum ne yapmam gerektiğini bilmiyorum kişiliğim sanki oluşmamış. Elime para geçsin geçmesin sürekli borcum var. Gittiğim devletteki psikolog da borderline teşhis sorularından sormuştu bilgim olduğundan fark etmiştim. Kendi anne babamı çözüp kabullenmek istediğimden araştırmalar yapmıştım artik onları elestirebilip kafamı kullandığımdan çünkü. Baksanız en mükemmel anne baba onlar, kendilerini öyle bilirler ara ara da bizden onay almak istercesine söylerler. Onlar tartıştığında bu yaşımda ağlayarak anneme kardeşime haksızlık etme derken aralarını yapan ben. Ama benle babam tartıştığımızda babamla annemin kardeşlerimin öteki odada kahkahalarının yükselmesi. .. ve hâlâ haksızı savunmaktan vazgeçmeyen de yine ben. .. Erkek arkadaşım var üstelik bu gitmiş özgüvenime rağmen her gün pamuklara sarar gibi iltifat eden yanımda olan, iyi ki var ama bu ailem ile ona da acıyorum. Hicbir seyi yansitmam diye hayaller kurmuşken her şeyin ortasında onunla kaldım en zor anlarımda o vardı. İleride yüzüme vurur mu endişesi de var. Ben bile yaparım ama o yapmaz diyebiliyorum yine de. . Yine de keşke yansitmasaydim diyorum ama teyzelerimi bile arayıp yardım istemişken yoklardı işte sonrasında o çok yakın olduğum kuzenim de. .. Yazdıklarım çocuk gibi de konuşmalar olmuş olabilir cok ince olabilir hayatim boyunca bunlar denildi ama ben insanlara bu kadar gittikçe bana yapılanlar zoruma gidiyor olan bu ve bunlar sürekli kafamda dönüyor gibi de görünmesin çünkü anlattığımda teyzelerim öyle demişti ama ben sadece hissettiklerimi aktarmaya çalışmıştım ama onların da gözünde geçmişten beri takıntılı olan biriydim öyle dediler. .. Babam izin versem ailesine neredeyse kurban ettirecek bir tip ve memur olmasına rağmen en son araba üst modeli atlarken borç batağına saplanmış ve borcunu stresini anca bize yansıtan ama diğer herkese hâlâ kendini zengin gösteren sorun yansıtmayan herkese maddi manevi verici ama kendisine gelince istemeyen sözde gururuna yediremeyen biri. Çok uzun oldu daha da niceleri vardır ama ağırlaşan bedenimden ilk aklıma gelen şekilde yazmak istedim. Psikolojimi sağlamlaştırıp bir plan kurabilip hayatımı kurmak istiyorum artık hemen dolup yıkılır hâle gelmişim bundan kurtulabilmem için bir yol gösterebilir misiniz? Bunu başardıktan sonra destek almam gerektiğinin farkındayım sonraki ilk işim bu olacak ama kalakalmış bir vaziyetteyim harekete geçemiyorum. İnsanlarla ilişki kurmayı severken öyle bir meslek seçmişken şimdi korkan, tahammülü kalmamış birinden evrilip tekrar eskisinden daha iyi olmak istiyorum.