Mutlu görünmek zorunda kalmaktan yoruldum

Merhaba Sevgili Danışan,

Sana böyle zorlayıcı ve içinden çıkılmaz duygularla baş etmekte zorlandığını hissettiren bu süreçte ulaştığın için teşekkür ederim. Hissettiğin yorgunluk, suskunluk, güçlü görünmeye çalışma çaban ve bunun ardındaki derin yalnızlık çok kıymetli ve anlaşılmayı hak ediyor. Birçok insan dışarıdan mutlu ve güçlü görünmeye çalışırken iç dünyasında benzer fırtınalarla baş etmeye çalışır ama senin farkın, bu durumu fark etmiş olman ve değişim için bir adım atman. Bu çok değerli bir başlangıçtır.

Öncelikle şunu söylemek gerekir: “Her zaman mutlu ve güçlü görünmek zorunda olmak” düşüncesi büyük bir yük getirir. Çünkü insan olmak demek yalnızca neşeyi, başarıyı, ışığı taşımak değil; aynı zamanda üzüntüyle, korkuyla, yorgunlukla, umutsuzlukla da var olmaktır. Toplumda, ailede ya da arkadaş çevrende "hep güçlü görünmelisin" ya da "dertlerini dışarı yansıtma" gibi mesajlar aldıysan, zamanla gerçek duygularını bastırmayı bir alışkanlık haline getirmiş olabilirsin. Ama unutma, duygular bastırıldıkça içimizde birikir ve bir noktadan sonra taşar; bazen kaygı, bazen öfke, bazen de tükenmişlik olarak kendini gösterir. Senin yaşadığın da belki bu birikimlerin bir sonucudur.

Sürekli olarak kendini sıkıntının içinde bulduğunu, aynı döngüyü yaşadığını söylüyorsun. Bu döngüler genellikle geçmişte edindiğimiz bazı inanç kalıplarından ya da öğrenilmiş davranışlardan kaynaklanır. Örneğin, çocukluğunda "sorun çıkarmamak için sessiz kalmak gerekir", "üzüntünü belli edersen zayıf görünürsün", "kimseyi üzmemek için kendi duygularını bastırmalısın" gibi mesajlar aldıysan; şimdi de otomatik olarak bu kalıplarla hareket ediyor olabilirsin. Eski kendini özlediğini söylemen de bu noktada çok anlamlı: Belki de bir zamanlar daha doğal, daha neşeli, daha paylaşımcı biriydin ama zamanla hayatın yükleriyle bu yönünü bastırmak zorunda kaldın. Bu da içsel bir yabancılaşma ve kendini kaybetme duygusu yaratmış olabilir.

Peki ne yapılabilir?

İlk adım, bu duyguları bastırmadan, üzerini örtmeden, onları tanımaya çalışmak. Yorgunluk, suskunluk, üzgünlük-bunların her biri sana bir şey anlatmaya çalışıyor olabilir. Belki de artık "dur" deme zamanının geldiğini, "sınır koyman" gerektiğini, "gerçek duygularını ifade etmen" gerektiğini sana göstermeye çalışıyorlardır. Duygularından kaçmak yerine, onlara alan açtığında, onları tanımaya başladığında, içinden çıkamadığını düşündüğün birçok şey yavaş yavaş çözülmeye başlayabilir.

Ayrıca şu sorular üzerinde düşünmek sana yardımcı olabilir:

Gerçekten nasıl hissediyorum ve bu his nereden geliyor?

Hayatımda kendim olabildiğim, duygularımı saklamadan var olabildiğim alanlar var mı?

Güçlü görünmek zorunda hissettiğim anlarda ne olurdu da kendim gibi olabilirdim?

Kime ya da neye karşı bu kadar “iyi görünmeye” çalışıyorum ve bu benim ne işime yarıyor?

Bu sorularla başlamak, kendi iç dünyana yapacağın keşifte ilk adımlar olabilir. Elbette bu yolculuk zaman alabilir ama sen buna değersin. İyi oluş hali sadece dışarıya nasıl göründüğümüzle değil, iç dünyamızda ne yaşadığımızla ilgilidir. Sen, iç dünyandaki bu zorlayıcı duyguları fark ettiğin anda, değişimin ilk kıvılcımını yakmış oldun.

Bir psikologla yapacağın görüşmeler, bastırdığın duyguların kökenine inmek, seni bu sıkışmışlığa iten düşünce kalıplarını fark etmek ve adım adım yeniden kendi içsel gücünü bulmak için çok kıymetli bir yol olabilir. Unutma, kendini toparlaman gerektiği için değil, bunu hak ettiğin için bu desteği almalısın.

Son olarak sana şunu hatırlatmak isterim: Güçlü olmak demek, her zaman dik durmak ya da üzülmemek değil; gerektiğinde "yorgunum", "canım yanıyor", "desteğe ihtiyacım var" diyebilmektir. Çünkü insan en çok kendisine karşı dürüst olabildiğinde iyileşmeye başlar. Sen bu dürüstlüğe sahipsin ve bu, çok kıymetli.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğiniz farklı bir soru veya aklınıza takılanları yeni bir soru oluşturarak bizlere iletebilirsiniz.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel