Mutlu olamıyorum

Merhaba danışanım,

Sorunuzu okurken bir yorgunluk, sıkkınlık, anlamsızlık ve öfke duyguları hissettiğinizi gördüm. Bu olumsuz duygular çeşitli durumlara karşı olan duygusal tutumunuzdur. Örneğin insanlara duyduğunuz nefret, araştırdığınız hayatın anlamını bulamama hali, ölme isteği gibi.

İnsan doğası gereği sosyal bir canlıdır ve bu onun diğer insanlara ve doğal ilgi alanlarına bir yöneliminin olduğu anlamına gelir. Bu yönelim kendisini nefret olarak ortaya koyuyorsa eğer sizin taleplerinizin hiçbirini yerine getirmeyen bir dünyayı algılıyor olabilirsiniz.

Hayatın anlamı denilen şey sözcüklerle ifade edilebilecek bir formülizasyondan ziyade, bir doluluk duygusu ve doğru şeyi yaptığını bilmenin verdiği bir rahatlıktır. Bu doluluk ise ilişkisel olarak anlamlı ilişkilerle doldurulabilir ve güzel tecrübeler ile yaşanılabilir. Büsbütün doğal yönelim duyabileceğiniz her şeye karşı bir nefret içerisindeyken ve bedeniniz ile zihninizi birbirinden ayırıp birisini "makine" olarak adlandırdığınız bir hayatta anlam bulamamanın acısını hissetmeniz gayet beklendik bir sonuçtur.

İnsanın kendisi ve çevresine karşı mekanik ve hırslı bir tutum içerisinde olması nefret duygularını pekiştirecektir. Bu durumda kendinizi ve çevrenizdeki kişileri reddetmenizin, küçümsemenizin nedenlerini anlamaya çalışmanızda yarar vardır. Mükemmeliyetçilik, insan beğenmeme gibi duygular çocuklukta benzer bir eleştirelliğe maruz kalmış ve eleştirmenin gazabından kurtulmak için peşinen kendisini eleştiren çocukların yetişkinlikte yaşadığı sorunlardandır.

İnsanlar acaba yaptıkları beceriksizlikler ile, aptalca davranışları ile size dayanılmaz geliyor ve onlardan nefret ediyorsunuz. Çünkü sizin saçma hareketler yapmanıza hiçbir koşulda izin yok!

En son ne zaman anlamsız ve neşeli bir şey yaptığınızı hatırlıyor musunuz? Muhtemelen hayır. Çünkü her zaman kendinizi akıllı, normal, belirli kriterlere uygun davranışlarla kısıtlı tutuyorsunuz ve bu hem dışarıdan kendinizi kastığınız bir görüntü yaratıyor, hem de kendinizi sürekli bir tiyatro rolü yapıyormuşçasına bir halde tutuyor. Benim gördüğüm kadarıyla kırılgan bir ruha sahipsiniz ve bu kırılganlık sizi hiçbir hareket etmemeye böylece mükemmel kalmaya zorluyor. Bu kırılganlığa bu kadar yatırım yaptıktan sonra da sizin kaçındığınız komik durumlara aldırmadan yaşayan insanlardan nefret ediyorsunuz.

Benim size olan tavsiyem, her insanın kendi hayatını yaşadığını hatırlamanız ve herkesin öyle ya da böyle mücadelesini sürdürdüğünü farketmenizdir. Çünkü bu kadar ciddi bir nefret birikmesi bir miktar bu nefreti yüceltmekle mümkün olabilir.

Psikolojinizi analiz etme beceriniz kabilince kendi nefretinizi anlamaya yönelin,

Bu nefret hangi sevgi ve ilgi talebinin yerine gelmemesi sonucu oluşmuş bir nefrettir?

Bu soruyu kendinize sorun ve hayattaki beklentilerinizin hangilerinin yerine gelmediğini, bu beklentilerin sizin için hangi anlamlara geldiğini, bu nefret maskesini ortadan kaldırsak altından başka hangi duyguların çıkabileceğini keşfedin.

Sonsuz bir nefret duygusu gerçekçi bir hal değildir, bazı gerçek nefretlerin hayatın tamamına sirayet eder hale gelmesi olsa gerek. Daha çekirdekte olan nefret unsurlarınızı keşfedin ve bu nefretler hangi hayal kırıklığı sonucu bunları araştırın. Nefretten bambaşka duygularınızı da keşfedeceksiniz. (Nefret faal bir duygu olduğu için edilgen duygularınızın da üstünü örttüğünü göreceksiniz).

Saygıdeğer danışanım; kendi duygu çeşitliliğinizi, duygularınızın nerden nereye evrildiğini, bu eleştirelliğin kaynağını, kendinizi ve başka şeyleri eleştirmezseniz ne olacağı üzerine düşünmenizi tavsiye ediyorum. İnsan bir makine değildir, bir canlıdır hem de sosyal bir canlı :)