Mutsuz ruh halinden nasıl kurtulabilirim

Sevgili danışanım Merhaba,

“Mutlu değilim ama tek bir nedeni yok” cümlesi, aslında ruhsal bir alarm gibidir. İnsan bazen bir olayla değil, birçok küçük kırılmanın birikimiyle tükenmişlik yaşayabilir. Duygularınızın dalgalı olması, sabah iyi hissedip akşam aniden ağlamaya başlamanız da bunun bir yansıması olabilir. Zihin ve beden artık size “dur, biraz ilgilen benimle” diye sinyaller veriyor olabilir.

Yaşadığınız mutsuzluk duygusal yorgunluğun doğal bir sonucu olabilir. Beyin, uzun süreli stres ve duygusal incinmeler karşısında savunmaya geçerek keyif almayı, güvenmeyi, umut etmeyi bir süreliğine kısıtlayabilir. Bu, ruhun kendini koruma şeklidir. Ancak önemli bir noktası vardır ki, bu koruma hali uzun sürdüğünde, kişi sanki kendi hayatının dışında kalmış gibi hisseder. Sizin de “artık enerjim yok” derken kastettiğiniz bu olabilir, yaşama katılma isteğinin azalması.

İlişkilere dair söylediklerinizde, derin bir hayal kırıklığı var. Yaşanan durum, sadece karşı tarafın gidişiyle ilgili değil, “demek ki ben sevilmeye değmedim” düşüncesiyle bize yönelir. Oysa sevginin bitişi, sizin değerinizi asla eksiltmez. Bu durumun ağırlığı, “bir daha kimseye inanmayacağım” demenize kadar götürebilir, çünkü zihin “beni koru” sinyali veriyor.

Ama şu ayrımı bilmek çok önemlidir: İlişkilerden korkmak, sevgiden değil acıdan korunma isteğidir.

Kendinizi yeniden güvende hissetmek için önce duygularınıza güvenmeyi öğrenmeniz gerekiyor sevgili danışan. Zihninizin size anlattığı “kimse beni sevmiyor” cümlesi, aslında bir inançtır. Bir düşünün istiyorum: Bu inancın gerçek bir kanıtı var mıdır? Bu inanç, geçmişteki incinmelerin sesiyle beslenir. Aslında kanıt yoktur. Bu bir düşüncedir.

Bazen insan, sevgiyi kaybetmemek için kendini geri çeker, duygularını bastırır, bağ kurmamayı tercih eder. O an doğru olduğunu düşünerek yapar bunu. Ancak bu da uzun vadede içsel yalnızlığı artırabilir.

Oysa sağlıklı ilişkiler, incinme ihtimaline rağmen samimi olmayı göze alabilmekle başlar. Güven, bir anda değil, küçük deneyimlerle yeniden kurulabilir.

Ruhun toparlanabilmesi için sürekli iyi hissetmeye değil, duyguların geçiciliğine inanmayı öğrenmeye ihtiyaç vardır. Duygular, deniz dalgaları gibi; gelir, yükselir ve geçer. Siz dalgaların ortasında sarsılıyorsunuz belki ama denizin kendisi yani siz hala oradasınız.

Bu süreçte “neden böyle hissediyorum?” diye sormak yerine, “Bu duygu bana ne anlatmak istiyor?” demek daha iyileştirici olabilir.

Çünkü her duygunun bir mesajı vardır:

•Üzüntü, kaybı anlamamızı ister.

•Kızgınlık, sınırlarımızın aşıldığını haber verir.

•Korku, korunma ihtiyacını gösterir.

•Mutsuzluk ise çoğu zaman “artık bir şeyleri değiştirme” çağrısıdır.

Şu anda yaşadığınız hal, bir son değildir yeniden yapılanmanın eşiği olabilir. Zihin, yıllarca kendini güçlü tutmaya çalıştığında bir noktada “artık dayanamıyorum” diyebilir işte o an aslında dönüşüm başlar. Çünkü bastırılan duygular açığa çıktığında, kişi neye ihtiyacı olduğunu fark edebilir.

Kendinizi yargılamadan, bu süreci bir yeniden doğuş gibi görmeye çalışabilirsiniz.

Şu anda olan şey, görünmeyen bir içsel hazırlıktır. Bir gün yeniden güvenebileceğiniz, yeniden keyif alabileceğiniz bir hale ulaşmanız da mümkündür. Bunun için zamana, sabra ve kendinize anlayışla yaklaşmaya ihtiyacınız var. 🍀

İyileşme net bir çizgiden ibaret değildir bazen ilerleyip bazen geri düşülen bir yoldur. Her düşüşte yeniden kalkabildiğinizi fark etmek önemli olandır, ilerlemedir.

Bu süreçte bir uzmandan destek almak anlamlandırma ve duyguları düzenleme açısından faydalı olabilir. Çünkü bazı yükler, biri eşlik ettiğinde daha hafif taşınabilir.

Ben de burada, sizinle birlikte bu süreçten geçebilmeniz için yanınızdayım.

Aklınıza takılan noktalar olursa, kendinizi anlatmak ya da paylaşmak isterseniz her zaman yazabilirsiniz.

Bazen insanın yalnızca birinin onu gerçekten duyduğunu bilmesi bile, toparlanmaya başlaması için yeterlidir. 🌿

Sevgiyle,

Psikolog İrem Bor