Sosyal Hayat

Mutsuzlukla başa çıkabilmem için ne yapmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı27 Kasım 2024 21:00

Çevremdeki insanlar benden uzaklaştı çok yalnızım hiçbirine bir kötülük yapmadım ama nedenini anlayamıyorum çok takıyorum bunu. Eskiden pozitif neşeli biriydim şimdi hayatımdaki bazı olumsuzluklardan sonra ben eski ben değilim insanlara güvenemiyorum kimseye derdimi anlatamıyorum mutsuzum kimsenin umrunda değilim. Sürekli düşünmekten kendimi alamıyorum gerçekten kafam vücuduma ağır geliyor bunu hissediyorum , epeydir iyi hissetmiyorum ama dışarıya güçlü ve mutluymuşum gibi oynuyorum. Bazen nefes almakta güçlük yaşıyorum daralıyorum. Kimse beni sevmiyor bana değer vermiyor diye üzülüyorum ama epeydir ağlayamıyorum mesela bence bu da normal değil. Uzun zamandır hayatımda biri yok bu da kafaya çok taktığım konulardan biri çevremdeki herkes evli ben bekar olunca eskisi gibi olmuyor sosyal hayat herkes kendi hayatını yaşıyor arkadaş ortamın da bitiyor yani.

Bu soru 28 Kasım 2024 17:29 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan 🌺


Kendinizi yalnız ve çevrenizden uzaklaşmış hissettiğinizi, hayatınızdaki değişimlerin sizin için ne kadar zorlayıcı olduğunu ifade etmişsiniz. Eskiden daha pozitif ve neşeli bir yapınız olduğunu, ancak yaşadığınız olumsuzluklar sonrası bu özelliğinizi kaybettiğinizi belirtmişsiniz. Bunun sonucunda insanlara güven duymakta güçlük çekiyor, sıkıntılarınızı kimseyle paylaşamıyor ve mutsuzluk hissiyle baş başa kaldığınızı hissediyorsunuz. Bunun ne kadar zor bir süreç olduğunu anlamak mümkün ve yaşadıklarınızın sizi ne kadar yıprattığını görmek çok kıymetli.


Öncelikle şunu belirtmek isterim ki, hissettikleriniz tamamen insani ve anlaşılır. Bazen hayatımızdaki olumsuz deneyimler bizi etkiler, ilişkilerimizde farklılaşmalara neden olabilir ve bu durum, yalnızlık duygusunu tetikleyebilir. İnsanlarla olan ilişkilerimizde mesafeler oluştuğunda, bunun nedenlerini kendimizde aramamız yaygındır. Ancak, çevremizdeki herkesin davranışlarının bizimle birebir ilgisi olmayabilir. İnsanların kendi hayatlarındaki yoğunluklar, kişisel seçimler ya da farklı nedenler bu mesafeyi yaratabilir. Bunun sizinle ya da değerinize dair bir göstergesi olmadığını fark etmek önemlidir.


Paylaştıklarınızda, çevrenizdeki insanların size değer vermediğini düşündüğünüzü, bu yüzden üzgün olduğunuzu ifade etmişsiniz. Ancak bazen bu düşünceler, duygusal yükümüzün ağırlaştığı dönemlerde kendi kendimizi koruma mekanizmamızın bir parçası olabilir. Kendi iç dünyanızda bu durumu nasıl değerlendirdiğinizi fark etmek, önemli bir ilk adımdır. Örneğin, “Kimse beni sevmiyor” gibi genelleyici düşüncelerinizi fark edip, bunun gerçekten doğru olup olmadığını sorgulayabilirsiniz. Daha önce hayatınızda size destek olmuş ya da yanınızda bulunmuş insanları hatırlamak, bu düşünceleri dengeleyebilir.


Diğer yandan, “dışarıya güçlü ve mutlu bir görüntü vermek” gibi bir çaba içinde olduğunuzu ifade etmişsiniz. Bu durum, genellikle duygusal ihtiyaçlarımızın fark edilmemesi ya da yanlış anlaşılma korkusuyla ortaya çıkar. Ancak duygularınızı paylaşmak ve destek istemek, düşündüğünüzden çok daha rahatlatıcı olabilir. Kendinize yakın hissettiğiniz biriyle bu konuları konuşmayı deneyebilirsiniz. Duygularınızı paylaşmak, hem yalnızlık hissinizi azaltabilir hem de çevrenizdeki insanların size olan desteğini daha net fark etmenizi sağlayabilir.


Nefes almakta güçlük çektiğinizi ve kendinizi sıkışmış hissettiğinizi belirtmişsiniz. Bu tür fiziksel belirtiler, duygusal yükünüzün bedeninize yansıması olabilir. Böyle anlarda rahatlama ve gevşeme tekniklerini denemek faydalı olabilir. Örneğin, derin nefes alma egzersizleri ya da sizi rahatlatacak bir müzik eşliğinde kısa yürüyüşler yapmak, bedeninizdeki bu sıkışmışlık hissini azaltabilir. Kendinize küçük ama düzenli zamanlar ayırarak, bu tür fiziksel belirtileri hafifletmeyi deneyebilirsiniz.


Ağlayamamak, duygularınızı ifade edememek gibi durumlar da yaşadığınız sürecin bir parçası olabilir. Bu, duygusal olarak tükenmişlik ya da yoğun stresin bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. Duygularınızı ifade edemiyor olmanız, onların var olmadığı ya da sizin hissetmiyor olduğunuz anlamına gelmez. Bu durumda, yazmayı bir araç olarak kullanabilirsiniz. Günlük tutmak, hissettiklerinizi yazıya dökmek, duygularınızı fark etmeniz ve onları anlamlandırmanız için etkili bir yöntem olabilir.


Sosyal hayatınızdaki değişimlerin de sizi etkilediğini paylaşmışsınız. Çevrenizdeki insanların evli olması ve sosyal hayatınızın eskisi gibi olmadığını hissetmeniz oldukça anlaşılır. Bu dönemde, kendinize uygun sosyal aktiviteler ya da yeni arkadaşlıklar edinmek için adımlar atabilirsiniz. İlgi duyduğunuz bir alanda kursa katılmak, online topluluklara dahil olmak ya da gönüllü çalışmalar yapmak, hem sizi yalnızlık hissinden uzaklaştırabilir hem de sosyal çevrenizi genişletmenize yardımcı olabilir.


Son olarak, yaşadıklarınızı anlamak ve çözüm yolları bulmak adına kendinize zaman tanıyın. Hayatınızda olumsuzluklar yaşamış olsanız da, bu sürecin geçici olduğunu ve tekrar daha iyi hissedeceğiniz günlerin geleceğini unutmayın. Eğer bu süreçte zorlanıyorsanız, bir uzmandan destek almayı düşünebilirsiniz. Bu, yaşadığınız durumları daha iyi anlamanızı ve üstesinden gelmenizi kolaylaştıracaktır.


Unutmayın, kendinize olan güveninizi ve değerinizi fark etmek, bu süreçte atacağınız en önemli adımdır.


Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğiniz farklı bir sorun veya aklınıza takılanları sorabilirsiniz. 💐


Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel


Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Kaygılarımdan ötürü neyim olduğunu anlayamıyorum

Merhaba ben kendimi bildiğimden beri çevrem tarafından hep sessiz ve utangaç olarak tanımlandım. Çocukluğumda dahi sadece kendi başıma oyun oynamaktan zevk duyardım. Son yıllarda kendimi daha sosyal bir insan olmaya zorladım. Toplu bir konferansta veya insanlara konuşurken çok sakin kalabiliyorum ancak bir kişiye hitap ederken ders sayfası veya yazı vb. Okurken fazlaca strese ve heyecana kapılıyorum ve o sırada ellerim titriyor, başım dönüyor, vücudum uyuşuyor gibi hissediyorum ve istemsizce ağlama krizlerine giriyorum. Kendime gelmem ise on beş yirmi dakikayı buluyor ve büyük bir boşluk hissi hissediyorum. Yaptığım şeylerde hep çok mükemmelliyetçiyim fakat bunun artık tamamen tersine dönmeye başladığını, bu huyumun beni kötü etkilemeye başladığını fark ettim. Bazen nadir de olsa kalabalık insanların olduğu yerlerde ayaklarım geri geri gidiyor adeta yürümeyi unutuyorum. Kendi potansiyelimi gösterememek beni üzüyor. Bazen akıcı bir şekilde konuşabilirken bazen tutuluyorum. Sosyal hayatımı çok fazla etkiliyor ağlamamı tutamıyorum. Önceden başıma her ne gelirse gelsin duygusal darbe de yesem duygularımı kontrol edebiliyordum ve hiç ağlamayan bir insandım. Şimdi durum tam tersine döndü ve beni rahatsız ediyor. Psikolojik bir yardıma ihtiyacım var mı uzun zamandır merak ediyorum:( Şimdiden teşekkür ederim