Narsist biriyle nasıl devam edebilirim?

Merhaba. İki buçuk yıllık evliyim ve beş aylık bebeğim var. Eşim için büyük bir şehirden küçücük bir ilçeye geldim. Onu çok seviyordum. Evlilik öncesi ve başları mutluydum. Zamanla büyük tartışmalarımız oldu. Hamilelik dönemim sürekli tartışmalı devam etti. Eve gelirdi. Hiç konuşmadan yemeğini yiyip kalkar televizyon odasına giderdi. Yanına gidip sohbet edelim benimle ilgilen dediğimde kıyamet kopardı. Yorgunum, beni yalnız bırak, evin işini yap sınava çalış diyerek beni odadan göndermeye çalışırdı hep. Benim sınava hazirlanmami istiyordu. Aynı zamanda ofisim olduğu ve yoğun iş temposu içerisinde olduğumdan ve ilk bebeğime hamile olduğumdan istediği sınava yeteri kadar çalışma fırsatım olmadı.

Beni hep sorumsuzlukla itham eder. Ki ben ondan önceki hayatımda hep çok azimli, çok emek veren, alanında ülke geneli yarışmada birincilik alabilecek derecede başarılı bir insandım. Eşimin akrabaları, tanıdığı insanlar beni çok sever, çok değerli eşin var kıymetini iyi bil diye herkes nasihat eder. Bu nasihatler sanırım onu rahatsız ediyor. Kendisinin sağlam bağları olan bir aile hayatı olmamış. Babası annesini hep dövermiş. Kendisi hasta olduğunda, doktora götürün beni dediğinde kendisi de ailesinden şiddet görürmüş.

Benim sakin, mutlu bir ailem var. Annem ve babam kardeşim ve bana çok düşkünler, biz bir araya gelince keyifle sohbet ederiz, eşim bu ilişkiden zannımca rahatsız oluyor. Ben ailemle oturup sohbet ettiğim süre içerisinde hep bir iş çıkarmaya o ortamı bozmaya çalışıyor. Yıllar sonra sevdiğim bir arkadaşımla kısa süreli buluştuğumda da sürekli beni sorumsuzlukla itham ederek buluşmamızı mahvetmişliği de var. Kendisi iş hayatında gerçekten sıkıntılı sorunlarla karşı karşıya geliyor, yeri geldi ağladı, ben hep onun yanında ona destek oldum.

Doğum sürecimde kendi işlerimle alakalı üst üste terslikler yaşadım ve bu süreçte ben küçük bebeğimle ilgilenirken bu işlerle o ilgilenmek durumunda kaldı. Eşim işe başlayınca bebeğim için destek almak adına bebeğimle ben ailemin yanına gittik. Bana o süreçte sen garip birisin, senin bütün işlerin ters gidiyor, sende bir şey var diyip durdu, o anki lohusalık sürecimde bu söylemler bana çok ağır geldi. İmtihan gibi devam eden dış çevreden kaynaklı olumsuzluklar arttı ve en son olayda bana küfretti, lohusa olmamın onu ilgilendirmedigini söyledi. Benim onu hep benimle ilgilen diye darladığımı, kendisinin bu uzak kaldığımız süre içerisinde çok huzurlu olduğunu, çevredeki insanların durmadan eşin çok iyi dediğini ama benim ona eziyet ettiğimi bilmediklerini ifade etti. Bebeğim büyük bir rahatsızlık yaşıyordu o sıralar, ambulans ile birkaç defa hastaneye gitmek durumunda kaldık. Desteğine ihtiyacım var izin al gel dememe rağmen, bebeği için bile gelmedi yanımıza. Ben boşanmaya karar vermiştim ailem de bütün olaylara şahit olduğundan arkamdaydı. Ama yine bebeğim için bir şans vermek istedim. Hâlâ tartışmalarımız devam ediyor. Evde sigara içme dedim bebek için, burası benim de evim demeye getirdi. Neyse mutfakta içiyor pencereyi aç koku odaya gelmesin dememe rağmen açmıyor, soğuk oluyor hastalanırım diyor. Bari mutfaktan çıkarken aç diyorum ev soğuyor sen taktın kafana pencereyi koku falan yok diyor.

Eve sen seversin diye sana bunu aldım diye gelir çoğunu zaten kendi tüketir, aslında kendi sevdiği şeydir. Ev işlerine asla yardımcı olmaz, bebeğin bakımında asla yardımcı olmaz. Ben yardım istediğimde beni yetersizlikle suçlar. Çoğu zaman bana yetersiz sorumsuz olduğumu hissettirmeye çalışır. Araştırmalarıma bakarak eşimin narsist olduğu konusunda anlamlandırma sağladım.

Her istediğini alıyorum, ben dış işleri yaparım sen evdeki işleri yap diyor. Hem kendi işlerim, hem ev, hem bebeğim üzerine eşimin tutumu. Çok yalnızım, küçücük bir ilçede olduğumdan bir aktivite alanım da yok. Çoğu zaman boğulmuş hissediyorum, bebeğime yansıtırım diye endişeleniyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.