Nasıl davranacağım?

Merhabalar,

Yazdıklarınızda biriken o yalnızlık duygusu açıkça farkediliyor. Hele ki “bir evin içinde herkes bir tarafta, ben bir taraftayım” hissi, insana gerçekten çok ağır gelebilir. Bazen, insanın kendi evi bile bir sığınak gibi hissettirmeyebiliyor.

Eşinizin sizi savunmasını istemek… Bu, bir yakınlık ve destek arzusundan kaynaklanıyor olabilirz Ne de olsa eş demek, en çok yanında olmasını istediğiniz kişi. Ama anladığım kadarıyla, eşiniz bu desteği zaman zaman yanlış anlıyor ve olayı kavgaya dönüştürüyor. Aslında birini korumak, sadece sesini yükseltmek değil; bazen ‘yanında durmak’, ‘seninle aynı safta olduğunu hissettirmek’ bile yeterli olabiliyor. Belki de, eşinizin bunu anlaması biraz zaman alıyor olabilir. Şu anda da ne yapacağını bilemediği için işi bağırmaya, ortamı germeye getiriyor gibi

Bu konuda eşinizle daha detaylı bir konuşma yapabilirsiniz ondan istediğiniz şeyi açık bir şekilde ifade edebilirsiniz hatta bu davranışlarının eşiniz evde olmadığında sizi nasıl etkilediğini eşinizle paylaşabilirsiniz ve beklentiniz tam olarak ne olduğunu ifade etmeye çalışabilirsiniz .

Evde tek “dışlanan” ya da “fazlalık hissetmeye” itilen kişi olmak çok yıpratıcı. Hele ki kayınvalideniz ve görümceniz bir araya geldiğinde, güç dengesi iyice değişmiş gibi anlatmışsınız. Burada en can sıkıcı şeylerden biri de, hissettiklerinize karşı bir inkar haliyle karşılaşmak gibi geldi bana: “Biz bir şey yapmadık!” diyorlar ya da üstü kapalı olarak sizi gereksiz hassaslıkla suçluyor olabilirler. Oysa bazen insan söze dökmediği şeylerin bile fark edilmesini bekliyor. Bu noktada kayınvalidenizden de görümcenizden ne beklediğinizi kendinize sorun. Sonrasında kayınvalideniz ve görümcenizle bir konuşma yapabilirsiniz ve şu anki durumun size nasıl hissettirdiğini ne düşündürdüüğünü açık açık konuşmaya çalışın bu noktada mümkün olduğunca suçlamadan uzak durarak kendi düşünceleriniz ve hislerinize değinerek ilerleyin örneğin

Sizinle yaşadığım bu durum bana böyle Hissettirdi ve böyle düşünmemi sağladı. Şeklinde duygu ve düşüncelerinizi içeren cümle kaliplari ile gitmeye çalışın.

Kendi duygularınızı ifade etmenin bu ortamda ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum. Hele ki bir şeyleri söyleseniz iş büyüyor, söylemeseniz içinizde kalıyor… Tam bir çıkmaz gibi. Belki şöyle bir yolu deneyebilirsiniz: Eşinizle baş başa, sakin bir zamanda konuşmak. “Ben, senin yanında olduğuna inandığımda, kendimi daha güvende hissediyorum” gibi, suçlayıcı olmayan cümlelerle başlamayı deneyin. “Ailede yaşadığım bazı şeyler bana ağır geliyor, birlikte nasıl bir yol izleyebiliriz, birlikte rahatlamamızı sağlayacak bir yol bulabilir miyiz?” gibi, çözüm odaklı yaklaşan ifadeler kullanmak, eşinize yüklenmeden iletişim kurmanızı sağlayabilir. Buna bazen “ben dili” de deniyor, mesela: “Bu şekilde davranıldığında ben şöyle hissediyorum.”

Diğer yandan, evde yalnız kaldığınız anlarda kendinizi nasıl güçlendirebileceğinizi de düşünmek gerekebilir. Mesela, size iyi gelen küçük bir hobiye zaman ayırmak, ya da ihtiyacınız olduğunda harekete geçebileceğiniz küçük kişisel destek alanları oluşturmak… Belki kısa yürüyüşler, belki bir arkadaşınızla telefonda konuşmak, başkalarının farklı seslerini ve enerjisini duymak iyi gelebilir. Ya da çok bunaldığınızda küçük nefes egzersizleriyle vücudunuza yeniden temas etmek… Mesela sakin bir köşede, nefesinizi üçe kadar sayarak yavaşça almak ve vermek, bazen duygusal fırtınalar sırasında denge sağlıyor.

Siz tüm bu gözlemlerinizle zaten oldukça içgörülüsünüz. Belki ufak adımlarla, kendi ihtiyaçlarınızı daha rahat anlatabildiğiniz, sizi daha huzurlu ve anlaşılmış hissettirecek anlar yaratmanın yolları ortaya çıkar. İsterseniz, bundan sonra böyle bir durumda ne hissettiğinizi yazılı olarak bir yere dökmeyi de deneyebilirsiniz. Bazen yazmak, kelimeler düğüm düğüm boğazda birikiyorken, bir rahatlama yaratıyor. 

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz