nasıl iyileşeceğim

Merhabalar,

Bu kadar çok şeyi aynı anda taşımak, hele hele sonu ister istemez acı veren bir ilişkiden sonra, gerçekten insanı bitkin düşürebilir. kendinize yaratmanız gereken bir alan var fakat hem eski sevgilinizin annesiyle görüşmeniz hem okulda eski sevgilinizi görebilecek olmanız gibi durumlar sanki iyileşmeye ihtiyacınız olduğu halde bir türlü nefes alamıyorsunuz gibi.

Yazdıklarınızdan, ilişkinin içinde de bir tatminsizlik, bir ‘eksik’ hissettiğinizi anlıyorum. Sanki ilişkinin başından beri içinizde bir “Bu tam olarak aradığım şey değil” sesi varmış. Hatta kendi kendinize itiraf ettiğiniz hâlde, ayrılık size çok acı vermiş. Bu çelişki de insanı yıpratır: Hem uzak durmak, hem de akıldan çıkaramamak... peki sizi bu kadar üzen şey ne oldu ? Bu ilişkinin bitmesi size neyi fark ettirdi?

Bazen insanlar bir ilişkiyi değil, onun etrafındaki alışkanlıkları ya da hayatındaki kişileri – örneğin annesini, ortak rutini ve hatta ilişki halindeyken var olan ‘ünvanı’ – özler. Belki onun annesiyle görüşmek de bir türlü bitmemişlik hissi yaratıyor, içinizdeki bu ‘tam kapanmamış pencereyi’ aralıyor olabilir. Bir yandan net olarak “Barışmamam lazım, bana uygun değil” diye biliyorsunuz ama, diğer yandan ayrılığın getirdiği boşluk ve belirsizliğe de hazır olmak pek kolay değil. İnsan belirsizliği sevmez; bazen kötü bir ilişki bile, boşluktan, bilinmezlikten çok daha konforlu gelebilir.

Kendi kendinize “Niye özlüyorum, niye aklımdan çıkmıyor?” diye öfkeleniyorsunuz gibi ama bu, psikolojik olarak hiç garip bir durum değil aslında. Gözünüzden kaçmasın, vücudunuz ve zihniniz esasen ‘alıştığı’ insandan kopmakta zorlanıyor. Hele bu kişiyle aynı ortamda olmak ya da onunla bağlantılı kişilerle görüşmek her şeyi taze tutuyor. Kimisi, eski sevgilisiyle karşılaşma ihtimali olduğu için kafede rahat oturamaz hale geliyor, ya da sosyal medyada bir ‘bildirim’ bile yine bütün duyguları tazeleyebiliyor.

Kendinize biraz şu soruları sormayı deneyebilirsiniz: “Onu unutmak mı istiyorum, yoksa eski hayatımda hissettiğim huzuru mu arıyorum?”Bazen bir kişiyi değil, onunla yaşandığı varsayılan sakinliği ya da rutini özleriz. Belki de, bu bulanık duyguları ayırmak sizi rahatlatabilir.

Şöyle küçük bir egzersiz öneriyim: Bir kâğıda, ilişkide sevdiğiniz yönleri ve size iyi gelmeyen kısımları listeleyin. Hiç filtrelemeden, sanki bir arkadaşınıza anlatıyorsunuz gibi yazın. Ardından, “En çok neyi özledim?” sorusuna dönüp tekrar bakın. Sıklıkla, bu listeye bakınca kafanızda bazı şeyler yerli yerine oturabiliyor.

Kıbrıs’a yeniden alışmak, yeni bir çevre kurmak kolay olmayabilir. Ufak adımlar atarak, sizi keyiflendiren ya da heyecanlandıran şeylere zaman ayırmaya çalışın. Belki uzun yürüyüşler, belki yeni bir arkadaş ortamı... Kendinizi sürekli geçmişle meşgul etmekten çok, şimdiye ve buraya küçük de olsa anlamlar yüklemekbiraz olsun iyi gelebilir. Dayanılmaz gelirse, yazmaya, anlatmaya, paylaşmaya devam edin. İsterseniz birlikte bunları daha derin konuşup netleştirebiliriz de, tabii ki.

Bazen en büyük değişimler en zor zamanların içinde saklı olur. Kendinize bu kadar yüklenmeden, parça parça yaşamaya çalışmanız büyük bir adım. Eğer yeniden sormak ya da anlatmak istediğiniz bir şey olursa, ben buradayım.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz