Nasıl kafamdan atabilirim?

Sevgili Danışanım,

Yakınlarımızdan, özellikle bir abi gibi hayatımızda özel bir yeri olan birinden ilgi ve yakınlık görmek istemek çok doğal bir ihtiyaçtır. İhmal edilmek, geri planda kalmak ya da yeterince değer verilmediğini hissetmek insanı yoran, özgüvenini zedeleyen bir deneyim olabilir. Senin yazdıklarından da bu duyguların oldukça yoğun yaşandığı ve karşılık görememenin seni derin bir şekilde etkilediği görülüyor.

İlişkilerde her zaman iki tarafın da bir şeyleri sürdürme çabası önemlidir. Anlattıkların, senin tarafında oldukça fazla emek ve iyi niyet olduğunu gösteriyor. Görüşme teklif eden, konuşma başlatan ve telafi için alan açan hep sen olmuşsun. Ancak bu çabaya karşılık görememek zamanla bir eşitsizlik ve değersizlik hissi yaratır. Abin bu durumu fark etmediğinde ya da küçümsediğinde bu senin için daha da acı verici hale geliyor olabilir.

Abinin eşinin kardeşiyle ilişkisini gözlemlemen ve onunla seni kıyaslaman oldukça insani. Sevdiğimiz insanlar bizi neden görmüyor da başkalarına daha yakın davranıyor sorusu, çoğu zaman çocukluk döneminden gelen "önemsenme" ihtiyacının tetiklenmesine sebep olur. Bu görünmez rekabet seni yıpratıyor olabilir ve kardeşlik ilişkine güven duymanı zorlaştırabilir.

Daha önce abine duygularını açtığını, onun da seni anlayan bir tutumla yanıt verdiğini belirtmişsin. Ancak bu ilginin sadece bir gün sürmesi, onun gerçek bir değişim niyetinde olmadığını düşündürmüş olabilir. Bu da "boşuna mı konuştum" hissini doğurur. Bu tekrar eden döngü seni duygusal olarak hem yoran hem de umutsuzluğa sürükleyen bir hale gelmiş.

Senin bu süreçte kendi değerini korumaya çalışman, suçun kendinde olmadığını fark etmen oldukça kıymetli. Ama burada önemli olan şeylerden biri, bu ilişkide karşılık göremediğinde nerede duracağını da bilmek. Kendini anlatmaya çalışmak bir yere kadar sağlıklı; fakat her seferinde hayal kırıklığına uğradığında kendi duygusal sınırlarını korumak da bir o kadar önemli.

Abinle ilişkin konusunda duyguların hâlâ çok taze ve yoğun. Bu nedenle öncelikle duygularını bastırmak ya da görmezden gelmek yerine onları fark etmek ve kabul etmek önemli. Bu bir “küsmek” değil, “duygusal mesafeni sağlıklı bir noktaya çekmek” anlamına gelir. Belki bir süre onu gönül koymadan izlemeyi deneyebilirsin. Tekliflerde bulunma ya da fedakârlık yapma yükünü sadece kendine yüklememek, senin ruhsal gücünü korumana yardımcı olur.

Bu dönemde enerjini sadece kardeşlik ilişki döngüsüne değil, seni duygusal olarak besleyecek diğer alanlara yönlendirmeyi de deneyebilirsin. Yeni arkadaşlıklar kurmak, hobilerine yönelmek ya da bir duygular günlüğü tutmak içsel olarak toparlanmana yardımcı olabilir. İyi ilişkiler insanı onarır; ama zorlayıcı ilişkilerde kendini korumayı bilmek de bir tür öz-sevgidir.

Kendini yalnız, değersiz ya da görülmemiş hissettiğinde bu duygularını bastırmak yerine nazikçe anlamaya çalışman kıymetli. Dilersen tekrar tekrar konuşmak, düşünmek ya da daha derin bir destek almak için profesyonel bir görüşme sürecini de düşünebilirsin. Elbette yalnız değilsin; bu duyguları yaşayan birçok insan var. Senin gösterdiğin farkındalık, bu duygulardan güçlenerek çıkabileceğinin de göstergesi.

Sevgilerimle💜

Psikolog İrem Gülsün Zengin