Psikoloji

Nasıl özgüvenli olurum?

Gizli Kullanıcı4 Şubat 2025 16:50

Özgüvensizliğim nasıl başladı onu anlatayım önce 9.sınıftaydım yan sınıftaki birinden hoşlanıyordum boyu baya kısaydı bi gün arkadaşıyla ben ve arkadaşımın yanına geldiler arkadaşı boyu hakkında bi şaka yaptı bende güldüm çocuk bana sen ne gülüyorsun habeş maymunu dedi o gün bugündür hem asosyal hem özgüvensizim o güne kıyasla biraz daha özgüvenli olsamda hâlâ kendimi sevemiyorum ve birisinin en ufak bakışı sözü özgüvenimi o anki moodumu öyle bi düşürüyor ki bi kaç günde anca kendime geliyorum ve unutamıyorum sürekli düşünüyorum niye dedi falan diye artık özgüvenli olmak istiyorum yardımcı olursanız çok sevinirim

Bu soru 15 Şubat 2025 17:14 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle kendinizi dürüstlükle ifade etme cesareti gösterdiğiniz için sizi tebrik ediyorum.

Paylaştıklarınızdan dokuzuncu sınıftayken hoşlandığınız kişinin size olan söylemi üzerine asosyal ve özgüvensiz olduğunuzu, Bu durumun kendinizi sevmemenize ve dışarıdan birinin herhangi bir bakışından, söyleminden çok etkilenmenize sebep olduğunu anlıyorum.

Yaşadığınız durumun siz de bıraktığı etkiyi anlıyor, duygularınızı paylaşıyorum.

Yaşadığınız duruma ve bu durumda neler yapabileceğinize birlikte bakalım.

Öncelikle belirtmeliyim ki hoşlandığınız kişi tarafından böyle bir söylem duymanız üzerine böyle hissetmeniz çok anlaşılır ancak bu durumun hayatınızı etkilemesine daha fazla izin vermeyip burada kendinizi ifade ediyor olmanız oldukça değerli. Yaşadığınız durumun farkındasınız şimdi ise bu durumu aşacağınıza inanmanız gerekiyor.

Sevgili danışan görüyorum ki kendi değerinizi başkaları üzerinden belirliyorsunuz. Başkasının bir söylemi, bir bakışı sizi neden bu kadar etkilesin ki?

Size en önemli değeri yine siz verirsiniz. Kendi değerinizi fark ettiğinizde, kendinize yatırım yaptığınızda, kendi varlığınızı onurlandırdığınızda diğerlerinin görüşlerinin çok da önemli olmadığını göreceksiniz. Elbette güvendiğimiz kişilerin söylemleri, görüşleri çok değerlidir ancak yapıcıysa değerlidir.

Peki kendi değerinizi fark etme, kendinizi sevme yolunda ne yapabilirsiniz?

Bu yolda ilk yapmanız gereken kendinizi fark etmeniz, kendinizle barışık olmanız, kendinizi olduğunuz gibi kabul etmeniz olacak. Tanımadığımız, bilmediğimiz bir şeyi kabul etmez sevmeyiz.

İçinizdeki güzelliği açığa çıkarmaktan, eleştirilmekten korkmayın. Unutmayın kimse mükemmel değil.

İyi bir ilişkiye yatırım yapılır sevgili danışan ve ilişkide olduğumuz kişiyi nasıl tanıyarak seversek kendimizle olan ilişkide de böyledir. Kendimizi sevme yolunda kendimize alan açtıkça, kendimizin farklı yönlerini fark ettikçe kendimizi daha çok severiz. Güçlü ve zayıf yönlerimizi fark eder, kendimizi artı ve eksi yönlerimizle kabul ederiz.

Bu noktada duygularınıza da temas etmeniz gerekiyor. Duygularımız bir ihtiyacımızın olduğunu işaret eder. Bir konuda zorlanıyorsak orada çalışmamız gereken bir mesele vardır.

Son olarak yaşadığınız olaydan beri özgüvensiz hissetmeniz bir kaygı halini almış gibi görünüyor. Yani insanların bakışlarının altındaki sebebi bilmeden belki sizinle bile ilgili olmadan siz kendi içinizde kaygılanıyorsunuz gibi görünüyor yani yaşadıklarınızı kişiselleştiriyor olabilirsiniz. Bu noktada kaygılandığınız noktaların mantığını sorgulayın ve alternatif gerçekçi düşüncelerle yer değiştirin.

Örneğin;

"Herkes bana bakıyor. Çok kötü görünüyor olmalıyım."- "Buradaki kimse beni tanımıyor. Bana öyle gelmiş olmalı." gibi.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Değerlendirilmesini istediklerinizi bizlere her zaman sorabilirsiniz.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Belirli profildeki insanlarla saçma bir ilişki kurup takıntı yapıyorum

Merhaba, öncelikle geçmiş yıllarda (ortaokul dönemi özellikle) sosyal anksiyetenin manyak bir seviyesini yaşamış birisiyim şuanda baya azaldı. Sormadan önce annemle ilişkimizin iyi olmadığını belirtmek isterim belki bununla ilgili bir şeydir bilmiyorum. Ortaokulda aşırı mutsuz ve kaygılı olduğum bir dönemde bir hocam benim durumumu fark edip sürekli beni izlemeye başladı hatta bir odaya götürüp bir şey anlatmak isteyip istemediğimi sormuştu sonrasında onunla zihnimde garip bir ilişki kurmaya başladım sürekli onunla ilgili düşünceler geçiyordu kafamda. Gerçek hayatta beni sürekli gözetlediği için takıntı yapmıştım, mesela arabasının rengini biliyordum ve yoldaki bütün o renk arabalar geçerken aşırı terliyordum vs. o geçiyor ve beni izliyor gibi hissediyordum böyle her an her yerde beni izliyordu sanki her yerden o çıkacak gibi stres oluyordum. Ama bir yandan da zihnimde içimdeki kocaman bir boşluğu onunla doldurmaya çalışıyordum. Yani gerçek hayatta sürekli beni izleyen ve kaygılı hissettiren birisiyken zihnimde çok şefkatli benim istediğim gibi davranan sarıldığımı düşündüğüm birisiydi ya da ona benzeyen şefkatli birisini kurmuştum kafamda. Bir de onun hayatındaki her şeyi aşırı merak eden ve takıntı haline getiren ayrıca kıskanmaya başlamıştım diğerlerinden. Oturduğu mahalle, yaptığı hobiler, hayatındaki insanlar, doğduğu yer fln sürekli bir araştırma halindeydim o şeyleri gördüğümde oralardan geçtiğimde sadece zihnimde o vardı zihnim her an onunla doluydu yani ve bu beni çok yoruyordu. Bu böyle yıllarca sürdü sonra zar zor bitti. Daha sonrasında yine onun profilindeki insanları takmaya başladım bu şekilde, gerçek hayatta başlarda iyi bir ilişkimiz oluyordu ama sonrasında takıntı haline getirmeye başladığımı fark ettiğimde korkup uzaklaşmaya çalışırken onları da üzüyordum. Sonra bir psikologa gitmeye karar verdim sosyal kaygı için. Ve o kişiyi de bu profilde birini seçtim ve ona da takıntı yaptım her an sürekli zihnimde onunla konuşuyorum diğerlerinde olduğu gibi gerçek seanslarda konustuklarimiz da zihnimde tekrarlanip duruyor uyuyamıyorum artık ve onun hayatına da taktım yukarda bahsettiğim gibi . Konuşurken bazen saçmalıyorum soru soruyor ve farklı bir şey anlatıyorum kaygilanip beynim duruyor oradayken eve gidince de kendime aşırı kızıp sinirimi kendimden çıkartıyorum o yüzden artık devam etmek istemiyorum ama zihnimde bitmiycek biliyorum orda çözmek istediğim sorunlarda da bu yüzden pek ilerleme kat edemedim bir de onu da üzmek istemiyorum. Umarım anlamışsınızdır nasıl bir manyağım bende bilmiyorum ne yapmalıyım?