Nasıl yeniden başlayabilirim
Merhaba bundan 1 sene öncesinde hayatımda bir sürü arkadaşım dediğim insanlar vardı. Bir sevgilim vardı. En yakınım dediğim 2 arkadaşım vardı. Şimdi sadece ben kaldım. Bir sene önce ilişki yapmamla başladı her şey arkadaşlıklarımı ilişkimi kendimi o zaman tanımaya başladım. Meğer ben sadece ortamın böyle dinleyen onaylayan uyum sağlayan tarafı gibiymişim. Aslında herkes belli ölçüde bunları yapar. Ama şunu fark ettim. Bir ilişki yaptım ve yaptığım günden bitirdiğim güne kadar hep ben konuşuldum. Herkesin tek ortak noktası açık aradığı kişi benmişim gibi sürekli bir hata arıyorlardı bende. Oysa kendileri zamanında neler neler yaptılar da yanlarında olmuştum. Oysa bu ilişkide yoğunlukla hatalar yapan karşı taraftı ama ben sevgimden dolayı devam ettirdiğim yine de acı çektiğim için o dönemler beni öyle bir yargılıyorlardı ki her hareketim tavrım sanki ben kötü biriymişim gibi algılanıyordu. Diğer taraf sürekli kendini haklı çıkarma modundaydı. Bütün ilişkideki her şeyi ortak arkadaşlarımıza anlatıyordu. Ben paylaşmak istemesem bile bir şekilde duyuluyordu. Artık o kadar tükenmiştim ki. İlişki bitti. Bu defa arkadaşlarımın bambaşka yüzleriyle karşılaştım. Şu an hayatımda kimse kalmadı. Kalanlar ise bana laf sokan sürekli yine hata açık arayan benimle anlaşamıyorsa bu insan kötüdür mantığında ilerleyen insanlar. Ha bir de şunu alttan alta söylüyor resmen ben diğer arkadaşlarımla iyi anlaşıyorum. Başkalarında sorun olsa anlarım sorun olanı hissediyorum diyor resmen. Alttan alta bana bunu hissettiriyor. Şimdi hayatımda onlar için de çok küçük yer kaldı neredeyse hiç konuşmuyorum. Çok yalnızım baştan nasıl başlarım bilmiyorum. Ben artık büyük hataları büyük saçmalıkları affedecek kadar güçlü değilim lütfen yardım edin
Bu soru 12 Haziran 2025 14:51 tarihinde Psikolog Berrak Kibaroğlu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan❤️,
Kendinizi içtenlikle açtığınız için çok teşekkür ederim. Yazdıklarınız doğrultusunda size yardımcı olmasını umduğum ana noktalara beraber bakalım.
Öncelikle, ilişkilerde, hele de samimi dostluklarda, “hep dinleyen, uyum sağlayan” tarafta olmak bir süre sonra yorucu olabiliyor. Çünkü insanın da kendisine anlatacakları, paylaşacak dertleri, haklı çıkmak istediği, hatta sadece anlaşılmak, haksız görülmemek istediği anlar oluyor. Bazen etrafımızdaki insanlar birinin üzerine yük yapmayı tercih edebiliyor; nedense geçmişte aynı hataları yapmış olsalar bile o kişiye alan tanımak istemiyorlar. Bunu fark etmek acı verici olabilir. Yine de kendi gölgenizle baş başa kaldığınız bu yeni dönemin size başka bir anlamı da olabilir.
Yazdıklarınızda güçsüzlükten çok, yaşadıklarına rağmen hâlâ bir yön arayışı var ve bu durumda yorgun hissetmeniz çok doğal. “Büyük hataları affedecek kadar güçlü değilim” demeniz, bir yandan da kendinize daha fazla zarar vermemek için bir sınır çekmenizin göstergesi ve kendinizi seçmenizin ne kadar güçlü bir duruş olduğu aslında. Bazen ‘hayır’ demek, insanı en çok dinginleştiren, ruhuna iyi gelen, hatta güçlü hissettiren şeydir. Kulağa paradoks gibi gelebilir ama bazen yalnız kalmak, doğru insanlara yer açabilmek için gerekli alanı yaratıyor; tabii ki bu yalnızlık kolay bir his değil. Önce kendi sınırlarınızı, neleri tolere edip edemeyeceğinizi görmek önemli.
Peki kendimizle kaldığımız süreci yalnızlık olarak görmek yerine neler yapabiliriz? Dilerseniz, küçük bir egzersiz de önerebilirim: Bir defter alın ve arasına “Artık tolere edemeyeceklerim” ve “Hayatımda daha çok görmek istediklerim” başlıklı iki sayfa açın. Burada rahatça, içinizden geldiği gibi maddeler sıralayın. Sonra da “Ben nasıl bir arkadaş/kendim için nasıl bir insan olmak istiyorum?” sorusunu cevaplayın. Bu, hem gelecek dostluklarınıza hem de kendinize karşı daha net bir duruş kazandırabilir.
Aslında şu an ihtiyaç olan, hemen yeni insanlar bulmaktan çok, kendinizle yeniden tanışmak diyebiliriz. O eski ortamların dışında siz nelerden hoşlanıyorsunuz? Hangi aktiviteler, hangi mekan ya da uğraşlar sizi biraz olsun rahatlatabilir? Bu süreci kendinizi yeniden keşfetmek olarak görmeniz, hemen geçilmesi gereken bir süreç yerine yeni bir kapıyı aralamak olarak değerlendirmeniz tüm bakış açınızı kendinize odaklamanıza yardımcı olacaktır.
Bir kitap önerisinde de bulunmak isterim; Engin Geçtan adlı yazarın İnsan Olmak adlı kitabı. Bu süreçte size iyi bir eşlikçi olacaktır.
Bazen ağrılar, dönüştürmek istediğimiz şeylerin işaretçisidir. Çok zorlanmışsınız ama yolun devamı için böylesi bir temizliğe de ihtiyaç duyuyor olabilirsiniz. Belki şimdi bir şeyler çok dağınık ama kim bilir, bir süre sonra başka türden bağlantılar içinde, kendinizi daha çok duyulduğunuz bir çevrede bulabilirsiniz. Dilerseniz, gelişmeleri tekrar paylaşın; konuşmak birçok kapıyı aralayabiliyor. Birlikte yeni yollar üzerine kafa yorabiliriz.
Süreci kendi başınıza geçirmekte zorlanırsanız bir uzmandan yardım almaktan çekinmeyin lütfen.
Dilerim cevabım faydalı olmuştur,
Çok sevgiler,
Psikolog Berrak Kibaroğlu.
Yönlendirmeleriniz için çok teşekkür ederim 😍
