Ne yapmalıyım boşanmak istiyorum hayatıma bakmak
Merhaba ben 14 senelik evliyim.eşimle ilk evlenmeden öncede üzerimde çok baskı kurdu küçüktüm.tanıştığımda 17 yaşındaydım.eşim sürekli psikolojik olarak yemek yememden kıyafetime kadar karışır eleştirirdi beni üniversite sonuçları açıklanana kadar çok iyiydi benle ben üniversite kazanamayınca bana karşı olumsuz oldu .ciddi görmedi ve ben eşimi sevdiğim için peşinden gittim .hep sonra eşim bana ailesine kendimi sevdirmemi söyledi.bende ayrıyken aileaini aradım hayatıma girdiğini sonra beni terk ettiğini vs söyledim ailesi ile aram iyi oldu.sonra eşim döndü.o zamanlarda sonra bana ailesinin maddi gücü olmadığını herşeyi kendim yapacağım dedi benim ailem yardım etti eşim kendisi yaptı.evlendik.evlendik eşimin ailesi ile kültür çatışması yaşadık ben Karadenizli eşimin ailesi doğuluydu .kayınvalidem sürekli sorunlar çıkardı lohusalığımda sürekli kavga etmeye başladık.işte kızlarına yaptıklarını söylemeye başladı biz ise borçla evlendik vs .beni kıskandırmak istedi hep .eşimde ailesi ile birlikte oldu yalnız hissettim ayrılmak istedim işte herkes bir çocuğum olduğunu babasız büyümesinler dedi ben de babasız büyümüştüm beni hep kendi çocukluğumla vurdular.eşim hiçbir zaman yanımda olmadı sonra kaynım evlendi kayınvalidem herşeyi yaptı ona bunu duyunca kötü hissettim ben hiçbirşeye layık görülmeyen bir insanmıydım diye eşim yine o tarafta oldu vs sorunlar yaşandı .sonra eşim ailesi ile görüşmeyi kesti.mutlu oluruz sandım olamadık.eşimbana değer göstermedi.aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz çocuklarımıza annelik babalık eden ebeveyn ama birbirine hayat arkadaşı olamayan biz olduk.sorunlardan evliliğimizi yaşamadık gençliğimizi yaşamayadık istedim ki artık birbirimizi anlayıp sohbet eden beraber oturup arkadaş gibi kahve içen vs olmadı.söyledim konuştum aile terapistine 2 kere gittik oda anlattı biraz iyi oldu tekrar eskiye döndü.evde duvara bak konuş kendi kendine konuş daha iyi daha mutlusun.yasadıgım travmaların ağır olduğunu hafife alınacak birşey olmadığını söyledi .siz birbirinizle vakit geçirmeyi unutmuşsunuz dedi .biraz iyi oldu sonra tekrar aynı haline döndü.varlığı sadece evde erkek var mı var babalık görevini yerine getiriyor çocukları ile ilgileniyor .Ama bana karşı bir sevgi ile değil hissediyorum sadece cinsellikte bana karşı yaklaşıyor.kendimi kötü hissediyorum
Bu soru 3 Eylül 2025 14:48 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Yazdıklarını okuduğumda aslında uzun yıllar boyunca yalnız hissettiğini, hem eşinden hem de ailesinden beklediğin desteği göremediğini ve sonunda evliliğin senin için bir “birliktelik” değil, sadece aynı evde ebeveynlik rolünü paylaşmak gibi bir şeye dönüştüğünü anlıyorum. Sen çok genç yaşta evlenmişsin, kendi gençliğini yaşayamadan kendini sorumluluklar, kültürel çatışmalar ve baskıların içinde bulmuşsun. Bu yüzden bugün “artık hayatımı yaşamak istiyorum” demen aslında çok anlaşılır bir ihtiyaç. Çünkü uzun süre boyunca kendi ihtiyaçlarını geri plana atmışsın, eşinin ya da ailesinin taleplerini önceliklendirmişsin, kendini kanıtlamaya çalışmışsın ama karşılığında hak ettiğin sevgiyi, ilgiyi ve değer görmeyi bulamamışsın.
Senin anlattıklarında dikkat çeken en önemli noktalardan biri, evliliğin içinde “duygusal eşlik” olmaması. Birlikte kahve içmek, sohbet etmek, dertleşmek, dost gibi olabilmek senin en temel ihtiyacınken, eşin bunu karşılamamış. Onunla iki kez terapiye gitmişsiniz ama davranışları kalıcı şekilde değişmemiş. Yani aslında sorunların farkına varılmış ama eşin bunu sürdürmek için gereken çabayı göstermemiş. Bu da senin kendini değersiz hissetmene yol açmış. Senin de dediğin gibi, onun ilgisi sadece cinsellikle sınırlı kalmış ve bu da seni bir kadın olarak değil, sadece “görevleri olan biri” gibi hissettirmiş. Buradaki hayal kırıklığını ve öfkeni anlıyorum.
Şimdi asıl soruna gelelim: “Boşanmak istiyorum ama ne yapmalıyım?” diyorsun. Öncelikle şunu bilmelisin ki, boşanma çok büyük bir karar ve seni hem duygusal, hem sosyal, hem de ekonomik açıdan etkileyecek bir süreç. Ama bu kararın temelinde senin kendini koruma ihtiyacın, kendi hayatına sahip çıkma isteğin var. Bu da çok kıymetli. Çünkü bir insanın ruhsal sağlığı, kendisini sürekli değersiz hissedeceği bir evlilikten çok daha önemlidir. Çocuklar için kalmayı seçmişsin yıllarca, ama bugün fark etmişsin ki mutsuz bir anne aslında çocuklarına da istediği gibi bir güven ve mutluluk aktaramaz. Bazen en sağlıklı yol, kendi iç huzurunu bulmak olur.
Burada kendine şu soruları sorabilirsin: Bu evlilik bana ne katıyor? Ben bu evliliğin içinde kimim? Eğer bu soruların cevabı sadece “çocuklar için” ise, o zaman senin bireysel ihtiyaçların yok sayılıyor demektir. Bir hayat arkadaşıyla birlikte büyümek, güçlenmek, sevgi ve güveni paylaşmak senin hakkın. Eğer bunu bulamıyorsan, boşanma bir kayıp değil, kendine açtığın yeni bir yol olabilir.
Tabii ki bu süreç kolay olmayacak. Çünkü 14 yıllık bir bağdan çıkmak, alışkanlıkları bırakmak, ekonomik ve sosyal düzenini değiştirmek çok yıpratıcı olabilir. Ama unutma, sen zaten uzun yıllardır yalnız hissetmişsin. Şimdi yalnız kalmaktan değil, özgürleşmekten bahsediyoruz. Çocuklarının hayatında da rolün değişmeyecek, sen yine onların annesi olarak yanlarında olacaksın. Hatta mutlu, huzurlu ve kendi ayakları üzerinde duran bir anne, çocuklarına daha fazla güç verir.
Bundan sonraki adımlarda şunları yapabilirsin: Öncelikle kendini duygusal olarak hazırlaman çok önemli. Boşanma kararını verirken suçluluk değil, haklılığını hissederek ilerlemelisin. “Ben çok denedim, konuşmayı denedim, terapiyi denedim, ama olmadı” diyebiliyorsun. Bu, kararını sağlamlaştırır. İkinci olarak ekonomik hazırlık yapmak gerekir. Kendi ayaklarının üzerinde durabilmek, hem özgüvenini artırır hem de yeni hayatında daha güvende hissetmeni sağlar. Üçüncü olarak ise sosyal destek çok önemlidir. Ailenden, arkadaşlarından, belki de bir uzmandan destek almak bu süreci kolaylaştırır.
Şunu da bilmelisin: Boşanmak, seni geçmişin yüklerinden kurtarır ama geleceğin sorumluluğunu da tamamen sana verir. Bu yüzden kararını verirken “ben ne istiyorum?” sorusunu kendine sık sık sor. Mutlu bir ilişki mi istiyorsun, yoksa öncelikle kendi bireysel yaşamını mı kurmak istiyorsun? Cevap her ne olursa olsun, senin kendi yolunu çizme hakkın var.
Sevgili danışan, anlattıkların aslında yıllardır bastırdığın duyguların bir dışa vurumu. Sen artık pes etmek değil, hayatını seçmek istiyorsun. Bu çok değerli bir farkındalık. Bundan sonrası için yapman gereken, kendi ihtiyaçlarını öncelemek. “Benim için doğru olan bu mu?” sorusu sana rehberlik edecek. Belki eşin değişmeyecek, belki bu ilişkiyi sürdürmek senin ruhsal sağlığını daha çok zedeleyecek. O zaman cesaretle kendi yoluna bakabilirsin.
Son olarak şunu söylemek isterim: Bir kadın olarak değerini hissetmek, sevilmek, saygı görmek senin en doğal hakkın. Sen bunu yıllardır görmemişsin ama bu, hak etmediğin anlamına gelmez. Aksine, artık bunu talep etmenin zamanı gelmiş. İster eşinle kal, ister boşan ve kendi yoluna git, önemli olan senin mutlu, huzurlu ve kendinle barışık olman. Çünkü hayat, sadece anne ve eş kimliğinden ibaret değil. Senin de bir birey olarak varlığın, hayallerin, değerlerin var.
Şimdi sana sormak isterim: Eğer bu evliliği bırakırsan, hayatında ilk olarak yapmak istediğin şey ne olurdu? Bu sorunun cevabı aslında seni kendi yoluna götürecek pusula olabilir.
Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.
Sevgiler,
Psikolog Betül Canbel
