Aile

Neden diğer gelinler gibi değer görmüyorum?

Gizli Kullanıcı23 Haziran 2024 19:38

Evlendiğimde eşime ve ailesine yük olmamak için düğün bile yapmadım. Eşya ve altın konusunda bile konuşmadım. Fakat yeni eltim her şeyin lüksünü isterken bile o en değerli oldu. Yalaka bir insan olmadığım için ona verilen değerin birazını bile görmedim. Ben normal bir evde yaşarken o ultra lüks bir sitede yaşıyor. Esylari ve altınları benimkinden kat kat fazla. Bununla ilgili sitem etsem de eşim kesinlikle yanımda durmuyor. Ben haksızlığa uğradığımı dile getiriyorum. Fakat benim yanımda olmadı. Ben onlar yüzünden bir çok şeyden vazgeçmek zorunda kaldım. Bütün ailesine çok ofkeliyim çünkü bende evlilik yolundan geçerken kimse yanımda olmadı. Daha 3 yıllık evliyim. Bazen eşya mal mülk bahaneymis gibi geliyor eşimden sevgi göremiyorum belki de bu yüzdendir diye düşünüyorum. Ya da eltimi kıskançdigımı kendime bile itiraf mi edemiyorum. Çok sıkışmış hissediyorum kendimi

Bu soru 26 Haziran 2024 16:28 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, eşinizin ailesinin size yönelik davranışları rahatsız ediyorsa, bu konuda net sınırlar belirlemekte haklısınız. Buna ek olarak eşinizle birlikte bu sınırları nasıl çizebileceğinizi konuşarak, birlikte çözüm bulabilirsiniz.

Eşinizin neden destek olmadığını anlamak için onunla derinlemesine bir iletişim kurabilirsiniz. Belki eşiniz de ailesiyle olan ilişkisinden dolayı bu durumu nasıl yöneteceğini bilemiyor olabilir. Onun ailesiyle yaşanan bu sorunları birlikte çözmeye çalışmak, ilişkinizi güçlendirebilir. Eşinizle birlikte hangi adımları atabileceğinizi ve nasıl bir yaklaşım benimseyebileceğinizi konuşarak ortak bir çözüm bulmaya çalışabilirsiniz.

Esasen, bu tür aile içi dinamikler karmaşık olabilir ve herkesin duygusal tepkisi farklıdır. Önemli olan, duygularını ifade etmekten çekinmemek ve sağlıklı bir iletişim kurarak çözüm yolları bulmaya çalışmanız. Bazen karşımızdaki insanı bir yetişkin olarak görüp, içindeki çocuk ruhuyla ailesinin karşısında bazı tutum ve davranışlar belirlediğini gözden kaçırıyoruz. Kendisinden destek istemeniz ve sizi anlamasını beklemeniz çok sağlıklı ve haklı bir yaklaşım elbette. Bununla birlikte, kişisel algılayıp yalnız bırakılmış hissetmemek adına bahsettiğim bakış açısını da değerlendirmenizi umuyorum.

Bazı kişiler adalet duygusunu ve bunu yansıtma biçimini cesurca yansıtır bazıları ise ebeveynlerinin karşısında hala onay bekleyen birer çocuk gibidirler.

Bu noktada, siz kendi merkezinizde kalmayı başarabilir misiniz? En azından onların adil ve istediğiniz şekilde davranmasını beklemekten vaz geçmeyi seçebilirsiniz. Odağınızı, kendi iradenizle yapabildiğiniz doğru eylemlere ve size iyi gelen deneyimlere- kişilere yönelterek biraz da hayata öyle bakın, olur mu? Öğretmen olmayı seçer gibi, insanlığı, erdemi, adaleti öğretmekte ısrar ettiğimiz kişiler ya öğrenci olmamakta ısrarcıysa? Eğitici, paylaşımcı ve diğer güzel; emek veren yönleriniz burada ziyan olup tükenmez mi?

Bu bir bakış açısı ve bilinç dönüşümüdür. Böyle bir süreçte kendi sağlığınızı ve mental gücünüzü korumak tercihiniz olsun lütfen :) Stres ve endişe hissettiğin zamanlarda kendine iyi bakım yapmak ve destekleyici aktiviteler yapmak, duygusal olarak güçlenmenizi sağlayabilir.

Size, hak ettiğiniz muameleyi gösteren kişilerin çevrenizde çoğalmasını umuyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

alinti

Çok daha iyi hissediyorum. Belki de farklı bir ses bana iyi geldi.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Babamın vefatı ile gelen pişmanlıklarımı nasıl yenerim?

Babam 11 Ay önce vefat etti biz onunla yaklaşık 2 yildir konuşmuyorduk çünkü ben hastaydım 4 yildir benimle ilgilenmedi kavga etti hep sürekli kavga ederdik o yüzden konuşmuyorduk annemle de benle de konusmuyordu babama baba demeyi o yaşarken özlemistim annemi de beni de üzdüğü için kizgindim ona kuah hastasiydi her zamanki gibi her yıl hastaneye yatardı iyi olup eve gelirdi bu sefer hastaneye döndükten 13gun sonra vefat etti 10. Günde doktor kontrolüne gitti çok iyiydi birden hasta oldu yine bizimle konusmadi uyurdu hep makineye bağlıydı normalde nefes almayınca makine öterdi onu kullanirdi ötmeyen makineye baglanmis ve makine calisiyordu o vefat edincede kendi odasinda vucudu buz gibi olmustu biz onu bulana kadar onun için çok üzüluyorum çok pismanim keşke yillardir yaptığım gibi herseye katlandım her şeye sustum hastalandım bunu yapamadım keşke o zamanda da sussaydim hep onun yanında olsaydim annemle babamı arasını yapsaydim yine her şeye rağmen babamin yanında olsaydim yine hergun ağlıyorum kendimi aglamaktan durduramiyorum çok pismanim kendi hastaligimdan dolayı zaten acı çekiyorum birde kendimi affedemiyorum babamı çok seviyordum ama kizgindim sadece bunları yazarken bile ağlıyorum sadece yapabildigim tek şey bu 5 senedir evdeyim hastayim yataktan çıkmıyorum çok ağrılarım var uyku saatlerim çok kötü sürekli kabuslar görüyorum babam vefat etmeden önce de kabuslar görürdüm 2019 da falan çalışıyordum o zamanlar sonra durmuştu kabuslarim yine başladı yeni değil babam vefatindan sonra artti geceleri uyuyamiyorum yatmaya calissamda en az 4 kere uyaniyorum gündüz uyuyorum genellikle annemle birlikte yasiyoruz 2 ablam var evliler çok korkuyorum karanliktan tek kalmaktan annemle aynı odada kalıyorum korkuyorum geceleri hep onu izliyorum ona da bisey olucak diye uzun zamandır dışarı cikmiyorum ciktimmida sadece hastaneye gidiyorum gücüm zaten yok ağrılarım da buna izin vermiyor kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum hep yatmak istiyorum ama bu durumdan çok sıkıldım kendim için birsey yapmaya gücüm yok hep halsizim değerlerim hep düşük takviyeli haplar içiyorum nafile kendimi Bi döngünün içindeymisiz gibi hissediyorum annemde bende çok üzülüyoruz ben daha çok psikiyatri gittim daha önce ilaç verip yolluyor verdigi ilaçlar ya uyutuyor yada kilo aldırıyor kimse dinlemiyor doğru düzgün ondan birdaha gitmek istemiyorum napicagimi bilmiyorum