Psikoloji

Neden Fazla Dağınık Bir İnsanım?

Gizli Kullanıcı1 Temmuz 2024 14:55

Yaşadığım kendime ait olan odamı toplamaya bile üşeniyorum. İçten içe toparlamak istiyorum ama yapamıyorum. Hayat enerjim sömürülmüş gibi, bunun temelini çocukluğuma da bağlayamıyorum çünkü annem gayet titiz ve temiz bi kadın. Neden böyle olduğumu merak ediyorum

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, 


Şu an yaşamış olduğunuz enerji eksikliği ve odanızı toplamaya üşenme durumu çeşitli sebeplerden kaynaklanıyor olabilir. Nedenlere odaklanmak yerine olağan durumu nasıl düzenleyebileceğimize bakabiliriz. 


İlk olarak ulaşmak istediğiniz hedefinizi belirleyebiliriz. “Odamı düzenli ve temiz tutmak istiyorum” gibi bir hedef olabilir.


Kendinizin güçlü yanlarına odaklanarak başlangıcı yakalayabilirsiniz. Kendinizin güçlü yönlerini hatırlamak sizi daha iyi hissettirebilir.


Yaşam enerjinizin sömürülmüş gibi hissetmeye devam ederse, bir uzmandan destek almak faydalı olabilir. Yaşamış olduğunuz duygusal ve zihinsel zorlukları anlamanıza ve bu konuda size rehberlik etmesine yardımcı olabilir.


Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Artık derdimi anlatmak bile beni yoruyor

Eskiden her üzüldugumde kaygılı hissettiğimde çevremdekinlere belli eder ve arkadaş veya ailemden yardım alarak problemlerini anlatarak rahatlarfim fakat bı sure sonra etrafında dertlerimizi birbirimiz sayesinde astigim arkadaşım ile arama mesafe girdi daha sonra bir diğer arkadaşım sürekli depresif şeyler anlatmanın onu kötü etkiledihini söyledi haklı aslında o zamandan beri kimseye üzüntümü gireremiyorum ailem daha önce yaşadığım şeyler yüzünden beni üzgün görünce çok fazla panik yapıyorlar be bu beni daha fok üzüyor kaygıyla baş edemiyorum gerçekten çok zor zamanlar geçiriyorum ama eskiden olduğu gibi kimseye anlatamıyorum kendi kendime yok ölüyorum fakat insanlara her zaman mutlu rolü yapıp onları mutlu etmeye çalışıyorum çünkü artık mutsuz olursam benim yanımda olmayacaklarını biliyorum küçüklüğümden beri tip 1 diyabet hastasıyım ve san 3 ay içinde kanser riski atlattım ve karaciğer buyumem ortaya çıktı benim için çok zor bir dönem olmasına rağmen ailem üzülmesin diye hep dik durdum çevremde bana kötülük yapanları hep affediyorum en azından ilk başta affedebildigimi sanıyorum derslerinin en iyisi olmasını istiyorlar bunun için çabalıyorum ama kaygım beni engelliyor artık insanlardan çekiniyorum her sorundan kaçıyorum ve kacamayacagim bir durum ile karşı karşıya gelince panikliyorum hayatım bir anda tersine donuyo tüm psikolojim mahfoluyor ve duzeltemiyorum eskiden aşırı özgüven dolu bir insandım hatta biraz egi bile diyebilirim fakat artık insan içine çıkmak bile beni rahatsız ediyo