Neden herşeyi ince ayrıntısına kadar düşünüyorum

Merhabalar,

Yazdıklarınızı dikkatle okudum. Paylaştıklarınızdan çevrenize karşı bu kadar hassas ve ince olmanıza karşın kendi duygularınızı ve ihtiyaçlarınızı bastırdığınızı görüyorum. Bu durumun ne kadar yorucu ve zorlayıcı olduğunu tahmin edebiliyorum. İnsan bir yandan sevilmek, kabul görmek, onaylanmak isterken diğer yandan da sürekli hem kendini hem de etrafı idare etmeye çalışınca, biriken yorgunluk başka türlü çıkıyor olabilir. Bu noktada duygularınızı paylaştığımı bilmenizi isterim. Şimdi içinde bulunduğunuz duruma daha yakından bakalım ve neler yapabilirsiniz, üzerine konuşalım.

Sevgili danışan "Ben kimse kırılmasın kimse üzülmesin diye hep kendim kırıldım herkes beni sevsin herkesle aram iyi olsun diye kırıldığımı bile söyleyemiyorum." demişsiniz. Bu ifadeniz kendi duygusal ihtiyaçlarınızı bastırıp başkalarının duygularını önceliklendirdiğinizi gösteriyor. Bu durum uzun vadede benlik sınırlarının silikleşmesine ve duygusal tükenmeye sebep olabilir. Burada kişisel sınırlarınızı belirlemeniz ve kendinize hayır dememek için başkalarına hayır diyebilme becerisi edinmeniz etkili bir adım olacaktır. Bu noktada ilk olarak sizin bu hayattaki taviz vermeyeceğiniz olan noktaları belirlemenizi istiyorum. Bu sizin hayattaki kırmızı çizgileriniz. Bu kırmızı çizgileriniz ihlal edildiği noktada karşı tarafa hayır dediğinizde kendinize evet demiş olacaksınız.

Diğer yanda bilişsel yeniden yapılandırmaya gitmeniz etkili bir adım olacaktır. Yani “Hayır dersem beni sevmeyecekler.” yerine “Gerçek sevgi, sınır koyduğumda da var olur.”, “Sevilmek için onay almak zorunda değilim.”, “Birini kırmamak, kendimi kırmak pahasına olmamalı.” gibi alternatif gerçekçi cümleler üretmeyi deneyebilirsiniz. Peki arkadaşınız sizden istemediğiniz bir şey istediğinde nasıl söyleyebilirsiniz? Bu karşı tarafı incitmeden, hayır demenizin kendi sınırlarınızla ilgili olduğunu içeren bir ifade olabilir. Ve küçük, risksiz ortamlarda, örneğin bir arkadaşınıza ufak bir konuda “Hayır, istemiyorum” demeyi minik adımlarla deneyebilirsiniz ve her seferinde kendinize “Şimdi gerçekten ne istiyorum?” diye sormak ileride size güç verebilir.

İkinci olarak öz şefkat çalışmaları yapmanızı isteyeceğim. Başkalarının duygularına gösterdiğiniz özeni, biraz da kendinize göstermeyi hiç denediniz mi? Bir defter alın, günün bir saatini “kendi iç dünyanın saati” olarak belirleyin. Orada sadece, kimse için değil; kendiniz için, o an ne hissediyorsunuz, neye kırıldınız, neyden korktunuz, neye içinizden hayır demek geldi, onları yazın. Sanki içinizdeki çocuğa seslenirmiş gibi, her şeyi olduğu gibi dökün. Bu bazen düşünceleri hafifletir, gece rahatlatıcı bir etki bırakabilir.

Son olarak uyku düzeniniz üzerine konuşalım istiyorum. Yukarıda da bahsettiğim gibi tutacağınız duygu ve düşünce günlüğü zihninizin boşalmasına yardımcı olur. Bununla birlikte yatmadan önce ekran süresini azaltmanız, gevşeme müziği/nefes çalışmaları yapmanız, gündüz kısa yürüyüşler yapmanız duygusal deşarj sağlar.

Süreç boyunca yazmaya devam edebilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen