Nedenini bilmediğim yıllar önceki pişmanlığı nasıl yenerim?
Merhaba ben ilkokuldan mezun olurken bir tane yirmi üç nisan gösterisi vardı sınıfça yapacağımız.O gösteriyi kordonda yapacaktık.Ama annem kulaklarıma zarar verir diye beni götürmedi ama kardeşimi götürdü.Anneme bunun için yalvarmadığım için kendimi çok pişman hissediyorum.Gösteriden sonraki gün okulda, bazı kızlar bana gösteride hiç gürültü olmadığı , mutlaka gelmem gerektiğini , yabancı çocukların bir sürü gösteri yaptığını ve onları kaçırdığımı söylediler.Ben her ne kadar , o gün umursamasam da şuan çok pişmanım.Keşke gitseymişim.O yıl, yani mezun olacağım yıl, her gün halk oyunu çalışırdık. Ve yazık etmişim diyorum emeklerimi. Çok pişmanım. Şimdi ortaokul mezuniyetime iki yıl kaldı ancak artık büyüdüğümüz için halk oynu oynatmıyorlar. Ben çok pişmanım o gün gösteriye ve yürüyüşe gitmediğim için.
Bu soru 13 Temmuz 2025 09:57 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Danışan,
Paylaştıkların dışarıdan küçük bir olay gibi görünse de, aslında çocukluk anısında yarım kalan bir görünmek, katılmak, ait olmak ve değerli hissetmek gibi çok önemli ihtiyaçlara işaret ediyor. Şu anda yaşadığın pişmanlık sadece bir etkinliği kaçırmaktan değil, yaşayamadan geçmiş bir hayal ve eksik kalmış bir duygunun yasını tutmaktan kaynaklanıyor. Bu noktada yaşadığın olaya daha yakından birlikte bakalım isterim.
O gün orada olmak istemen çok anlaşılır bir istek. O yaşta bir çocuk için, bir gösteriye katılmak, arkadaşlarla aynı sahnede yer almak çok özel bir şeydir. Gösteriye katılamamak annenin kararının bir sonucu olabilir, ama bu geçmişe dair yaşadığın üzüntüyü elbette geçersiz kılmaz. Çünkü aslında gösteriye çıkmaktan ziyade halk oyunları için verdiğin emek, o yaşta gösterdiğin disiplin, titizlik ve karşılığında kendini ortaya koyma isteğinin görülmemesi seni geçmişe dair rahatsız eden nokta.
Geçmişe yönelik bir taraftan da keşke ısrarcı olsaydım gibi bir pişmanlığın var ancak belirtmek isterim ki o yaşta, aslında ebeveynin kararına karşı çıkmak herkes için zor olabilir. Küçük bir çocukken, bazen “Ben istesem de büyüklere sözüm geçmez zaten” diye düşünebiliriz. Annen seni korumak isteyerek senin isteğini görmezden gelmiş olabilir ama bu senin suçun değil. Sevgili danışan geçmişi değiştiremeyiz ancak bundan sonrası için sahip olduğumuz farkındalık düzeyi ile geleceğe yön vermek bizim elimizdedir. Bu noktada sana sormak istiyorum. Bugün tekrar sahnede olma şansın olsa, bu ne olurdu? Bu bir halk oyunu olabilir, bir sunum olabilir, bir şiir okuma, müzikle bir şey yapma olabilir ve kendini farklı alanlarda gösterme şansın olabilir. Unutma önünde iki yıl boyunca ortaokul yılların ve lise hayatın seni bekliyor karşına nice fırsatlar çıkabilir.
Geçmişte gerçekleştiremediğin o halk oyununu ayna karşısında kendin için yaparak, gösteriye katılamadığın gün için kendine bir mektup yazarak ya da resim çizerek duygularını ifade edebilir ve "Seni oraya götüremediler ama ben bugün senin duygunu duyuyorum.'" diye kendine şefkatle yaklaşıp içindeki küçük çocuğa temas edebilirsin.
Bu süreçte bizlere her zaman yazabilirsin. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
