Nefes alamıyorum artık tükendim

Nefes alamıyorum artık tükeniyorum. 9.5 ay önce bebeğim oldu erken doğum 1870 gr doğdu 20 gün küvezde yattı. Yanımda ne annem vardı nede eşimin ailesi yapayalnız bıraktılar ama bilerek isteyerek gelmediler işlerine gelmedim. Çocuğum eve geldi 9.5 aydır yapayanlız baktım ilk çocuğumdu hiçbir şey bilmiyordum. Aslında yardıma çok acizdim. Bez bağlamasını bile hemşireden öğrendim. Anneme çok kırgınım. Bu süreçte çocuk ev işleri kocamın dertleri hep omzuma bindi yük gibi. Yapamadım. Ama yapmaya çalıştım. Sabah bir şekilde kalktım ayağa ama son 1 aydır aşırı öfke sorunum var durduk yere eşime laf söyleyip kavga çıkartıyorum. Her şeye sinirleniyorum. Dayanamıyorum. Hiç dinlenemiyorum. Kendim için hiçbir şey yapamıyorum. Nefes alamıyorum. Aşırı yorgunum fiziksel ruhsal olarak kendimi çıkmazda hissediyorum bir kapana kısılmış gibiyim. Artık insanları sevmemeye başladım. Dışarı çıkmak bile istemiyorum artık bir ortamdan oturunca başım ağrıyor sinir geliyor eve gidince yapacak olduğum işleri düşünüyorum. Gece bile sürekli ev işleri yapıyorum