Nefret ve öfkeden nasıl kurtulabilirim?
Merhaba son 1-2 haftadır çok kötü hissediyorum çok üzgün,yorgun,yalnız,öfkeli hissediyorum (yalnız hissediyorum ama aslında çevremde oldukça insan var arkadaşlarım var) yolda yürürken bazen yere yığılıp kalasım geliyor. Sürekli başım ağrıyor başımın farklı farklı yerlerine ağrı atıyor sürekli. Gördüğüm mutlu insanlara,mutlu çiftlere ya mutlulukla alakalı en ufak bişeye bile öfkeleniyorum. Ufacık bir gülüş ufacık bir gülümseme görsem bile dışarda beni öfkelendiriyor. Sırf bu öfke basması yüzünden artık dışarı çıkasım gelmiyor ne zaman dışarı çıksam ya üzülüyorum ya da öfkeleniyorum. Ama öfke hali çok daha yoğun yaşanıyor. Öfkelenince sol elime ve koluma (bazen iki ele birden) soğukluk hissiyatı geliyor sanki soğuk bir sıvı damarlarımda dolaşıyormuş gibi hissediyorum kolum ve elim dışardan deil içeriden soğuyor. Mutlu insanları görmek beni çok rahatsız ediyor.
Geçen gün başımdan geçen bir olay: Dışarda yürüyorum önümde el ele tutuşmuş mutlu bir çift var ve ben bu insanları görmemin üzerinden 10 saniye geçmeden sol elime ve koluma soğukluk hissiyatı geldi aşırı rahatsız oldum bu insanları görünce, adımlarımı hızlandırdım hemen onları geçtim ve görüş açımdan çıkardım onları. Rahatsız olunacak bişey yok halbuki insanlar ne güzel mutlu mutlu geziyorlar işte ama elimde deil böyle mutlu insanları görünce öfkeleniyorum veya üzülüyorum.
Geçen gün başımdan geçen bir olay daha: Dışarda yürüyordum bir çift görmüştüm yine, çok rahatsız olmuştum ama ardından şunu farkettim o çift o an mutlu deildi kavga ediyorlardı. Benim onları gördüğüm an onlar kavga ediyordu bunu anladığım an rahatlamıştım.
Bu öfke sürekli mutluluğa,güzel duygulara tepki olarak oluşuyor bende. Gece oluyor mesela evdeyim, oturuyorum aklıma mutlu insanlar geliyor o an çok yoğun bir öfke basıyor gerçekten dayanılacak gibi olmuyor. Ben hiçbir yerde mutlulukla alakalı bişey görmeye tahammül edemiyorum. İşin kötü yanı artık nefrete dönüşmeye başladı bu öfke içten içe nefret hissediyorum mutlu insanlara karşı. Çevremde mutlu insan görmek istemiyorum. Çevremde mutlu insanlar olacağına mutsuz insanlar olsun.
Ağlayamıyorum gözüm doluyor ama ağlayamıyorum kesinlikle bazen ağlama hissi geldiğinde saliselik gülme oluyor. Bikaç gün önce rüyamda hüngür hüngür ağladım ama o da rüyaydı sadece. Bugün sol gözüm seğirmeye başladı ara ara seğiriyor. Ben şuan bunları yazarken bile aklıma mutlu insanlar geliyor başımı ağrıtıyorlar, beni rahatsız ediyorlar, aklımdan çıkmıyorlar. Kibrimi büyütmeye çalışıyorum daha iyi hissederim diye ama onuda yapamıyorum.
Bu son zamanlarda ortaya çıkan öfke ve nefreti içimden nasıl atabilirim başımı çok ağrıtıyorlar cidden sıkıldım artık. Umarım kendimi güzel ifade edebilmişimdir şimdiden cevabınız için teşekkürler.
Bu soru 1 Temmuz 2025 16:05 tarihinde Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Kendini çok net anlatmışsınız.Öncelikle bu kadar yoğun ve karmaşık duyguları paylaşmanız, hiç küçümsenecek bir şey değil. İç dünyanızda yaşadığınız şeyin ne kadar ağır geldiğini ve artık taşınamaz gibi hissettirdiğine değinmişsiniz. Özellikle “yalnız değilim ama yalnız hissediyorum” cümlesi, duygusal anlamda çok şey anlatıyor. Bu, insanlarla çevrili olsanız bile gerçekten anlaşılamadığınızı, derin bir içsel boşluk yaşadığınızı gösteriyor olabilir.
Mutlu insanlara karşı hissettiğiniz öfke kendinizle ilgili bir mesaj veriyor olabilir. Siz mutluyken mutlu olan insanlar mı daha çok rahat ediyor siz mutsuzken mi? Burda ki cevap aslında sizin neden rahatsız olduğunuzda gizli. Zihniniz şu an, “ben neden böyleyken onlar bu kadar iyi hissedebiliyor?” diye soruyor olabilir. Bu öfke, bastırılmış üzüntünüzün ve çaresizlik hissinizin dışavurumu olabilir. Çünkü öfke, çoğu zaman görülmeyen, duyulmayan başka duyguların maskesi haline gelir. Siz üzülüyorsunuz, yoruluyorsunuz ama dışarıda hayat “hiçbir şey olmamış gibi” akıyor. Bu da adaletsiz ve yorucu geliyor olabilir.
Baş ağrısı ve kollarınızdaki soğukluk hissi gibi fiziksel belirtiler, vücudun bu duygusal yükleri taşımakta zorlandığını gösteriyor . Özellikle öfke ve kaygı bir araya geldiğinde, bedensel tepkiler çok daha yoğun yaşanır. Soğukluk hissi, panik sistemi devreye girdiğinde ortaya çıkabilen bir tepkidir. Kendinizi analiz ediyorsunuz neyi neden yaptığınızı sorguluyorsunuz lakin bunlar tek başına yeterli gelmiyor olabilir. Bastırılmış öfke uzun zamandır var olabilir ve bu öfke yersiz zamanlarda patlak vererek ortaya çıkabilir.Son zamanlarda ortaya çıkan bu iyi hissedememe halini tetikleyen unsurlarda dahil birçok etmen öfkelenmenize neden oluyor olabilir. Bu yoğun duyguların arasında kendinize bir nefes alanı açabilmek, ilk adım olabilir. Duygularınızı bastırmadan, onları sadece gözlemlemeye çalışmak; örneğin her gün birkaç dakikalığına “şu an ne hissediyorum?” diye kendinize sormak, zihninizi tanımanıza yardımcı olur. Bastırılan öfke ve üzüntü, dışarıdan gelen uyaranlarla tetiklenmeye daha yatkındır. Bu nedenle duygularınıza güvenli bir alan açmak çok kıymetlidir.
Günlük tutmak veya duygularınızı yazıya dökmek, zihninizdeki baskıyı azaltır. “Bu bana ne hissettirdi?”, “Ne zamandır böyle hissediyorum?” gibi sorularla kendi iç dünyanızı anlamaya başlayabilirsiniz. Bu yazılar, terapide kullanılacak güçlü araçlara da dönüşebilir.
Dış dünyaya karşı oluşan yoğun öfke ve içsel sıkışma, çoğu zaman kişinin kendine dönme ihtiyacının bir yansımasıdır. Bu noktada, sosyal çevrenizi biraz filtrelemek, fazla kalabalık ve yorucu etkileşimlerden uzaklaşmak bir süre için iyi gelebilir. Bu bir kaçış değil, iyi hissetme sürecidir.
Bedensel tepkilerinizin bu kadar güçlü olması, beden zihin bütünlüğüne özen göstermeniz gerektiğini de gösteriyor. Hafif egzersizler, düzenli uyku, sinir sistemini yatıştıran gevşeme teknikleri örneğin nefes çalışmaları, meditasyon veya yürüyüşler bu yükü hafifletebilir.
Umarım bu cevabım size yardımcı olmuştur. Aklınıza takılan başka sorular olursa bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.
Sağlıcakla kalınız.
Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu
Söylediklerinizi mutlaka uygulamaya çalışacağım. İlginiz için çok çok teşekkürler irem hanım.
