Neyi ne için hissettiğimi bilemiyorum.

Merhabalar,

Yazdıklarınızı dikkatle okudum ve paylaştığınız her bir detayı değerlendirmeye çalıştım. Öncelikle belirtmeliyim ki anlattıklarınızda ne bir "şımarıklık", ne de yakıştırılmaya çalışılan başka bir anlam aradım; tam tersine, çok incelikli ve kendine karşı dürüst bir iç görü fark ettim. Paylaştıklarınızdan sınav yılı gibi önemli bir dönemde bir yanda yoğun duygularla bir yanda sosyal ilişkilerle ve bir yanda da bedensel belirtilerle mücadele etmeye çalıştığınızı anlıyorum. Şimdi içinde bulunduğunuz duruma daha yakından bakalım.

İlk olarak duygularınızı bastırmanız üzerine konuşalım. Duygularınızı bastırmayı güçlü olmak zannederek göstermişsiniz belki bir süre, ama galiba kalbiniz bu kadar yükü tek başına taşıyamamış. Sevgili danışan siz de deneyimleyerek öğrenmişsiniz ki hangi duygu olursa olsun duygular bastırılmadığında, zamanında yaşandığında iyileştiricidir. Ve hiçbir duygu zayıflık göstergesi değildir. Burada her gün 5 dakika da olsa duygularınızı yazmanız ve üzüntü gibi duygularınızı bastırdığınızda iç dünyanızda neler olduğunu not etmeniz duygularınıza yönelmenize yardımcı olabilir.

Kendinize daha çok yönelmek adına insanlarla aranıza mesafe koyduğunuzu ancak bunun pek de beklediğiniz gibi olmadığını belirtmişsiniz. Yardım etme isteğiniz, başkalarına koşma haliniz, bu kadar genç yaşta omuzlarınızda ağır bir sorumluluk duygusu taşıyor. "Önce ben" demek, sizi bencil yapmaz, hatta tersine, herkesin kendi güvenli alanını kurması uzun vadede daha kalıcı dostlukların anahtarıdır. Burada tamamen kopmak veya tamamen arkadaşlarınıza yönelmek yerine bir denge kurmaya çalışmanız çok daha sağlıklı olabilir. Öncelikle arkadaşlarınızla aranıza sınır koymanın size kazandırdıklarını ve kaybettirdiklerinizi düşünmenizi ve not etmenizi istiyorum. Ardından en yakın hissettiğiniz arkadaşlarınızla güvenli ilişkiler kurmaya yönelik adımlar atmayı deneyebilirsiniz.

Burada ilgili olarak çevreme yük olamamalıyım düşüncesiyle duygularınızı paylaşmamanız üzerine de değinmek istiyorum. Sevgili danışan sosyal, konuşkan, dışa dönük bir karakteriniz olsa da “güçsüz görünmekten” korkmanızın çok anlaşılır olduğunu ekleyerek yukarıda değindiğim gibi size en yakın gelen kişiler nasıl sizle duygularını paylaşıyor onlara iyi geliyorsanız sizin de onlarla duygularınızı paylaşmanızın güçsüzlük değil insan olmanın bir parçası olduğunu eklemek isterim.

İkinci olarak rüyalar ve uykunuz üzerine konuşalım. Rüya ile gerçeği karıştırmak, uyandığınızda zihninizi giysilerinizi değiştirir gibi değiştirmek yorucu olabilir. Uykusuzluk, sık uyanmalar, bir türlü tam dinlenmiş hissetmeme, aslında yoğun bir duygu selinin bedendeki yankısı olabilir. Bunu düzenlemek adına uyku hijyenine dikkat etmenizi isteyeceğim. Bu noktada belirli bir saatte yatmanız ve kalkmanız, karanlık-ışık dengesini düzenlemeniz, uyumadan önce ekransız 30 dakika geçirmeniz etkili adımlar olabilir.

Üçüncü olarak ders çalışma konusuna değinmek istiyorum. İlk olarak bedeniniz ve ruhunuz böyle yorgunken ders çalışma baskısıyla kendinize yüklenmemenizi rica edeceğim. Sizde kendimi suçlamıyorum, kendimi kucaklıyorum diyerek kendinize olan nazik yaklaşımınızı gösteriyorsunuz. Burada uzun saatler çalışmak yerine 20–25 dakikalık küçük çalışma bloklarını içeren pomodoro tekniğinden faydalanabilirsiniz.

Son olarak 18. yaş gününüzde bir terapi seansı planlamış olmanızın geleceğiniz için çok cesur ve kıymetli bir adım olduğunu eklemek isterim. Güçlü görünmek ile gerçek gücü bulmak arasında ince bir çizgi var; belki tam da terapiyle bu çizgiyi netleştirebileceksiniz. 

Eğer aklınızda başka bir şey varsa ve yazmak isterseniz bizlere her zaman yazabilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen