Neyi neden yaptığımı bilmiyorum.

Merhaba Sevgili Danışan🌿,

Kendinizi içtenlikte açtığınız için teşekkür ederim. Yazdıklarınız doğrultusunda size yardımcı olmasını umduğum ana noktalara değineceğim. 

Öyle zamanlar olur ki, insan anlam veremediği duygularla, neye öfkelendiğini ya da neden aniden çöktüğünü bile tam olarak kavrayamaz. Sizin yazdıklarınızda da bariz bir şekilde görünen yoğun bir duygu yüklenmesi olduğunu anlıyorum. Birden patlayan öfke, sonra gelen suçluluk, peşinden günlerce süren içsel bir yorgunluk… Bunların hepsi bir süredir biriktirdiğiniz, görünmeyen ağırlıkların dışavurumu olabilir. Kimseye “hayır” diyememek, kırıcı olmaktan korkmak—sanırım bu, sizi kendi isteklerinizden epeyce uzaklaştırmış gibi. Sanki hayat, başkalarını mutlu etme telaşıyla şekillenmiş; ama aynı anda kendi alanınızı koruyamayınca, bu öfke birikmiş olabilir.

Belki de başkalarının beklentilerine göre hareket ederken aslında içinizde bastırdığınız bir “ben de buradayım!” çığlığı var. Ve insan uzun süre kendini susturunca vücut bunu ya gerginlikle, ya gözyaşıyla, ya da ani tepkilerle dışarı vurabiliyor. Ayrıca cinsellikle ilgili yaşadığınız korkunun da, size fazla gelen duyguların yanında bir güvenlik arayışı olabileceğini düşünebiliriz.

İçsel olarak yaşadığımız bu dalgalanmalar, kendini kontrol edememe hali ve sonrasında gelen huzursuzluk bize aslında kendimizi anlamak için daha fazla alana ihtiyaç duyduğumuzu gösterir. Kendimizle olan içsel bağımızın zayıfladığı dönemlerde, dışarıdan çok fazla baskı altında hisseder ve irademizi göstermekte zorluklar yaşayabiliriz. 

Size önerim, kendinizi daha iyi tanımak ve kendinizle yeniden bir bağ kurmak için yapabileceğiniz küçük egzersizleri her gün kendinize vakit ayırarak uygulamanız. Kendini önceliklendirmeyi yeniden keşfetmek için bu küçük ama etkili bir basamaktır. Zaman içinde alıştığımız davranışları sergilemeye devam etmek zorlaşır çünkü her insan fark etmese bile zamanla dönüşür ve isteklerimiz, ihtiyaçlarımız da bizimle beraber değişir. Bunu yakalayamamak ve kendimizi aynı kalıbın içinde tutmaya çalışmak ise bize tükenmişilik olarak yansıyabilir. 

Yaşadıklarınızı kendinizi keşfetmek için birer aracı olarak görmeye başlamak bizim için ilk adım olsun. Kendinize soracağınız soruları buradan da şekillendirebilirsiniz. Örnek olarak; bir öfke patlaması yaşadıktan sonra, ‘’Bana bu patlamayı yaşatan sebep nedir, ana duygu nedir?’’ diye sorabilmek bakış açınızı kendi merkezinize taşır. 

Ancak biraz daha büyük çerçeveden başlamak isterim. Kendinize bulunduğunuz an içinde soracağınız yönlendirici sorular paylaşmak istiyorum. 

1. Bu dönemde en baskın hissettiğim duygu nedir?
2. Kendimi anlayabiliyor muyum? Hayır ise, kendimi anlamanın daha iyi olmasını sağlayacak olan değişim ne olurdu?
3. İçimden geldiği gibi davranabiliyor muyum?
4. İçimden geldiği gibi davranmak ve kendin olmak benim için ne demek?
5. Doğru ve yanlış tanımlarım, içimden gelenler ile örtüşüyor mu?
6. Hayatımda neyi farklı yapıyor olmak isterdim?

Bu soru cevap çalışmasını yazarak yapmanızı öneririm. Burada soruların amacı kendinizi daha iyi anlamanız için bir pusula olması. Hep başkalarının üzerinden düşünmeye alışan zihnimizi, kendimizi merkez olarak görmeye alıştırmak için de iyi bir egzersiz. 

Ek olarak, bu dönemde biraz rahatlamak için uyku öncesinde yapacağınız kısa meditasyon pratikleri etkili olabilir. Hem zihnin hem de bedenin gevşemesine izin vermek, kendiniz için bir şeyler yapıyor olmak da kendinizle olan içsel bağınızı pozitif yönde etkiler. Bunun için size YouTube üzerinden erişebileceğiniz mistik yol adlı kullanıcının UYKU ÖNCESİ Zihni Sakinleştirme Meditasyonu adlı videosunu önerebilirim. 

Dilerim cevabım faydalı olmuştur. Bu süreçte her ihtiyaç duyduğunuzda bize tekrar yazmaktan çekinmeyin lütfen. 

Çok sevgiler,

Psikolog Berrak Kibaroğlu.