Romantik İlişkiler

O kişiyle olmuyor ama onsuz da olmuyor

valeria30 Nisan 2024 13:59

Onunlayken sürekli boş sebeplerden tartışma yaşıyoruz bazen ondan kaynaklı bazen benden ve ardından ayrılma isteği oturuyor üstüme ama 1 gün bile ayrı kalamıyorum ayrılmaktan çok korkuyorum fakat onunla da pek iyi anlaşabildiğim söylenemez. Sorumluluk sahibi bir insan değil onunla gelecek kurmaktan çok korkuyorum çünkü evine bakamaz ne yapmam lazım 🥲

Bu soru 30 Nisan 2024 21:42 tarihinde Psikolog Eslem Yılmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Bu zorlu durumla başa çıkmanız için önerebileceğim bazı adımlar:


1- Duygularını Anla: İlk adım, kendi duygularınızı ve ihtiyaçlarınızı anlamak olmalı. Neden sürekli tartıştığınızı ve neden ayrılma isteği hissettiğinizi düşünmek önemli.


2- İletişimi Güçlendir: Tartışmaların sebebini açıkça konuşun. Karşılıklı saygı ve anlayışla, duygularınızı ifade edin ve onun duygularını da anlamaya çalışın.


3- Sınırlar Belirle: Sorumluluklarınızı ve beklentilerinizi net bir şekilde belirleyin. Ortak kararlar alarak geleceğe dair planlar yapın.


4- Destek Al: Bir çift terapisti veya ilişki danışmanından destek almayı düşünebilirsiniz. Bu, iletişim becerilerinizi güçlendirmenize ve ilişkinizi daha sağlıklı hale getirmenize yardımcı olabilir.


5- Bağımsızlık ve Güveni Güçlendir: Kendi yeteneklerinize güvenin ve bağımsızlığınızı koruyun. Partnerinizin davranışları sizi etkilese bile, kendi hayatınızı yönlendirmekten korkmayın.


6- Kararlılık: Kararlarınıza sadık kalın. Korkularınız sizi ilişkide tutmamalı, mutlu ve sağlıklı bir ilişki için adımlar atmaktan çekinmemelisiniz.


Eğer partnerinizle geleceğiniz hakkında ciddi endişeler yaşıyorsanız ve ilişkiniz sizi mutsuz ediyorsa, ilişkinizi sorgulamak ve gerektiğinde ayrılma kararı almak da doğru olabilir. Bu durumda, duygusal olarak destek alabileceğiniz bir psikologla çalışmak önemli olacaktır.


Psk. Eslem Yılmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Perinatolojik kayıplar niçin bir ölüm sayılmıyor?

Geçen yıl 7 aylık bebeğimin karnımda kalbi durdu .Şuan bunları konuşabiliyorum ya da konuşmaya çalışıyorum zaman geçtikçe hafifliyor mu yoksa alışılıyor mu bilemiyorum neyse şuna değinmek istiyorum acımı tam anlamıyla yaşayamadım ve bu içimde bir ukte bir suçluluk duygusu gibi kaldı şimdi bir bebeğim oldu gayet sağlıklı ve mutlu ama ben onu her sevişimde sanki kaybettiğim bebeğimi önemsemediğim onun acısını çok çabuk unutmuşum gibi hissediyorum buna sebep olan şeyler de şunlar çevrem bana bir kayıp yaşamışım gibi değilde sanki düşük yapmışım gibi davrandılar ama ben 12 saat sancı çekip doğum yaptım ve bebeğimi bir kez bile göremedim kucağıma alamadım bunu çok basit algıladılar benim acımı resmen içime sindirdiler şimdi her mezarına gidişimde o günü tekrar yaşıyorum ve acımı en dibine kadar yaşasaydım keşke diyorum …ve onun mezarını her görüşümde acaba nasıldı eli kolu yüzü gözleri saçları var mıydı acaba kime benziyordu bunları merak ediyorum yeni bir bebeğimiz oldu diye acaba bize kızıyor mudur? Onu daha mı az istedik sanıyordur ? Gibi gibi birçok şey demem o ki çevre perinatolojik kayıpları gerçekten bilmiyorum ve büyük cahillik yanımda rahatça bebeğimin ölümünden konuşuyorlar ben üzülecek miyim demiyorlar ama 10 yaşında ölseydi benim çocuğum adını bile anamazlardı isyanım çok büyük etrafıma özellikle anneme eşime aileme ve yakınlarıma söyleyeceklerim bu kadar dahasını yazamıyorum …