Psikoloji

Öfke ve sabırsızlık

Gizli Kullanıcı16 Temmuz 2024 04:32

Belki başkası için çok küçük ya da önemsenmeyecek şeylere çabucak öfkeleniyorum. Öfkem saman alevi gibi ama karşımdakini fazlasıyla kırabiliyorum. Kendime hakim olamıyorum bu öfke içimde büyüyor bazen. Hayatımda bir an önce olmasını istediğim hedeflerim var ve sürecin çabucak geçmesini istiyorum sabırsızım ve bu beni kötü etkiliyor. Ertelememe herşeyi son ana bırakıp koca bir yük halinde kalmasına sebep oluyor. Bu iki duyguyu yönetebilirsem gerçekten hayatımın birçok noktasında benim için çok iyi olacak. Bunun çözümü nedir?

Bu soru 16 Temmuz 2024 17:47 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aysun Erdoğan tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba

Erteleme davranışı ve öfkeyi yönetebilmekle ilgili zorluk yaşadığınızı belirtmişsiniz. Öncelikle erteleme davranışını birlikte ele alalım. Erteleme davranışı hedeflere ulaşmakta güçlük yaşamaya sebep olur. Bunun sebeplerinden bazıları da sizin bahsetmiş olduğunuz gibi hedeflerin hızlı bir şekilde gerçekleşmesi beklentisidir. Sizin iletmiş olduğunuz sürecin çabuk gerçekleşmesini istemek; yapılacak işleri bölmeyip, hepsinin bir anda gerçeklemesi beklentisi anlaşılır fakat gerçekleşmesi mümkün bir durum değildir. Ulaşmak istediğiniz hedefleri bir kağıda ya da telefonunuza not edebilirsiniz. Hedeflerinizi zorluk derecesi 1 en düşük 5 en en yüksek olmak üzere puanlayabilirsiniz. Sonrasında sizin için gerçekleşmesi en kolay olan hedeften başlamanızı öneririm. Bu hedefe ulaşmak için yapılacakları da kendi içerisinde adımlara bölebilirsiniz.

Örneğin: Yeni bir dil öğrenmek istiyorum. (Zorluk Derecesi 1)

1.Kurs araştırması yapmak

2.Kursa kayıt olmak

3.Dili öğrenmek için çalışmak

4.Dil pratiği yapmak

Hedeflere ulaşma sürecini bir merdivenin basamakları gibi düşünebilirsiniz. Nasıl ki ilk merdiveni çıkmadan son merdivene ulaşmamız mümkün değilse, hedeflere ulaşan yol da adım adım gitmektedir. Burada acele etmek merdivenleri çıkarken ayağınızın takılmasına sebep olacağı için, sabır göstererek, kendinize zaman tanıyarak adım adım ilerlemek doğru olacaktır.

Öfke ikinci duygumuzdur.Öfke duygusu bazen bir duygunun, bazense birden çok duygunun dışa vurumu olarak ortaya çıkar. Öfkelendiğiniz durumlara karşı kendinize öfke hissetmeseydim hangi duyguyu hissederdim? diye sorarak buna yönelik farkındalığınızı geliştirebilirsiniz. Öfke duygusunun davranışa dönüşmesini engelleyebilmek ve iletişimde olduğunuz kişilerle problem yaratmaması adına Dur Düşün Yap egzersizinden faydalanabilirsiniz. Bu egzersizi sırasıyla kırmızı, sarı, yeşil bir trafik lambası gibi düşünebilirsiniz. Bu egzersizin ilk adımı öfke duygusunu hissettiğinizde bu duygunun farkına varmaktır. Karşınızdaki kişiye öfke patlaması yerine alternatif olarak hangi davranışları yapacağınızı planlayabilirsiniz. Örneğin çok sinirli hissediyorsanız kısa bir yürüyüş yapmak, temiz bir hava almak gibi o an sizi rahatlatabilecek aktivitelerden faydalanabilirsiniz. Sonrasında çözülmesi gereken bir problem olduğunu düşünüyorsanız ,öfke duygusunun azaldığını düşündüğünüzde karşınızdaki kişiyle sizi öfkelendiren durum hakkında yapıcı bir konuşma gerçekleştirebilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bazen kendimi bilmediğim yerlerde buluyorum

Hafızamda bir sorun olduğunu düşünüyorum. Bazen kendimi neden orada oldugumu bilmediğim yerlerde buluyorum bu çok sık olmuyor ve tek başına yeterli bir sorun olduğunu düşünmüyorum fakat hafızamda normalde de büyük bir boşluk var. Geçmiş hakkında hiç birşey hatırlamıyorum. Ailemi tanıyorum, yabancılık çekmiyorum ama onlarla ilgili neredeyse hiç bir anıya sahip değilim. Günlüğüme yazdığım şeylere baktığımda bana ait hissettirmiyor. Duygularım çok değişken. Günlüğüme yazdığım birkaç şeyi buraya alıntılamak istiyorum. "Birlikte otostop çekmemiz, son otobüsü kaçırınca ki boşvermişliğimiz, kumların üzerinde çılgınlar gibi dans etmemiz, plajda az daha boğuluyor olmamız, dondurma yerken kazıklanmamız, gecelere kadar dolaşmamız. Sadece, sevdiğim insanlara senden bahsetmek istiyorum. Seninle gezdiğimiz şehirleri, birlikte yaptığımız şeyleri en önemlisi denize gittiğimiz geceleri anlatmak istiyorum. Çünkü seni düşününce aklıma gelen ilk şey deniz oluyor. ""Bunca zaman sonra bile silmeyi başaramadığım tek şey sensin. ""Benden birçok 'iyilik' istedin, hepsini seve seve yerine getirdim. Çıkış yolları ararken sapağı geçtiğimizi fark etmedim. Nihayetinde seni en yakın benzinlikte indirdim ve aracı denize sürdüm. ""Onlara dönüp, hiç birşey hatırlamadığımı söyledim. Herşeyi hatırlıyordum. ""Sadece silmeye devam et. Doğru anıyı bulana kadar zihnini darmadağın et. Yok et kendini, uzaklaş. Kim olduğunu bile bilmeden böl ruhunu. Sanki hiç yapmamışsın gibi, kaç. Sonra tekrar ayağa kalk ve çürümüş bedenini ruhuna kat. Yalan söyle ve gülümse. ""Beni duymanın senin için imkansız olduğunu söyledin, bu yüzden kağıda yazdım. Yazanları okuyamacak kadar uzağımdaydın, bende kağıdı suya bıraktım. Ve bu kez, suya dokunmanın senin için zor olduğunu söyledin. ""İki köpek ve bir kedimiz olsun, bahçeli iki katlı ahşap bir evimiz. Ağaçlar olsun etrafında ama ıssız değil. Komşularımız olsun, genç bir çift. Bahçemizde çiçekler olsun, güzel karanfillerimiz olsun. Komşularımız müziğin sesini sonuna kadar açsınlar bir gece yarısı, bizde ertesi gün işe gidecek olalım. Ama nasıl sinirliyiz. .. olsun bir orta yol buluruz çünkü birlikteyiz. "