Psikoloji

Öfkemi nasıl kontrol edebilirim?

Gizli Kullanıcı30 Ekim 2024 18:47

Hocam merhabalar benim bir buçuk yaşında oğlum var ben öfkeme sinirime yenik düşen bi insanım eşimle tartışırken ortamda çocuk olduğunu unutuyorum eşim kendini kontrol edebiliyor ama ben asla kontrol edemiyorum o an bi güç beni kontrol ediyo sanki başka yere gidip sakinleşmem gerekirken daha çok olay çıkarıyorum bu benim evliliğimede çocuğumada zarar veriyor

umursamaz küçük olayları takmayan biri olmak istiyorum ama olmuyor herşeyi takıyorum herşeye sinirleniyorum.

Bu soru 31 Ekim 2024 10:14 tarihinde Psikolog Sena Keşkek tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan,


Öncelikle bu durumun farkına varıp benimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Bu duruma kayıtsız kalmayıp çözüm arayışına girmeniz oldukça takdir edilesi, kendinizi tebrik etmelisiniz.


Şunu belirtmek isterim ki yaşadığımız tüm duygular oldukça normaldir. Öfke de mutluluk gibi, heyecan gibi normal bir duygudur. Duygularımızı bahsettiğim bu normal sınırlarda tutan şey duygularımızın dozu ve yaşanma şeklidir. Öfkeli olmanız normaldir fakat öfkenizi sağlıklı ifade etmeniz gerekir. Her birey öfkeyi nasıl yöneteceğini bilmek zorunda değil, bu anormal değildir. Fakat öfke yönetimi öğrenilebilir. Bizler bunun için buradayız :)


Öfkemizi nasıl yönetebiliriz? Öncelikle nelere öfkeleniriz, neler bizi kızdırır, bunları keşfetmeliyiz. Peki nasıl keşfedeceğiz? Öfkelendiğimizde olay şu şekilde görünebilir: Eşiniz siz evde rahat rahat otururken, saat 21.00 civarında, hadi kalk tatlı yemeye gidiyoruz demiştir. Siz de sinirlenmişsinizdir. "Rahat rahat otururken ne tatlı yemesi, şimdi hazırlanıp çıkmayla kim uğraşacak" şeklinde düşünmüş olabilirsiniz. Bu ve buna benzer olayların tekrarladığını varsayalım. O an için eşinizin bu yaptıklarına öfkelendiğinizi düşünüyor olabilirsiniz fakat buna benzer olaylara sinirlendiğinizi düşünürsek aslında eşinizin yaptığı "emrivaki davranışlar" sizi kızdırıyor olabilir. (Yalnızca açıklama getirmek amacıyla oluşturulmuş bir örnektir.) Bu örnekten yola çıkarak eşinizde sizi kızdıran nüansları fark etmeniz için size bir öneride bulunabilirim. Eşinize "neler yaptığında, neler söylediğinde, nasıl olaylar yaşandığında" kızdığınızı not alabilirsiniz. Bir süre geçtikten sonra (bir hafta, on gün kadar olabilir) geri dönüp bu notlara bakmanızı rica edeceğim. Sizi rahatsız eden davranış nedir? Bunu keşfetmek için bu notlardan yardım alabilirsiniz. Ve ulaştığınız sonucu eşinizle konuşabilirsiniz. Nazik, tatlı bir dille açık iletişim kurarak bunu eşinize ifade edebilir, daha hassas davranması konusunda ricada bulunabilirsiniz.


Oğlunuzun yanında yaptığınız birçok şeyi oğlunuz gözlemleyerek öğrenebilir. Bu nedenle tartışmalar esnasında biraz daha hassas davranmakta fayda var. Fakat unutmayın ki hepimiz insanız, hepimiz böyle şeyler yaşayabiliriz. Lütfen oğlunuz ve eşinize nazik olmak istediğiniz gibi kendinize de nazik olun.


Öfke probleminiz ve diğer yaşadıklarınız hayat kalitenizi düşürüyorsa, günlük yaşamınızı olumsuz etkiliyorsa psikolog/psikiyatrist desteği almayı düşünebilirsiniz.


Sevgiler,

Psikolog Sena Keşkek

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Olmayan stres yönetimini nasıl çözebilirim?

Merhaba ben özel bir okulda burslu okuyan bir üniversite öğrencisiyim. Bu sene derslerim geçen senelere göre biraz daha fazla ve yoğun. Konuların içeriği çok fazla, bazı hocalarımız gerçekten çok kasıntı, %100 ingilizce bölüm okuyorum ve yeterince zor değilmiş gibi daha da zorlaştırıyorlar. Bitmek bilmeyen bir vize haftasındayım. Psikolojik olarak ne kadar yıprandığımı anlatamam. Bunun üzerine çalışıyorum ve işe gitmek zorundayım. Ailem işime çok önem veriyor. Tam bana uygun bir hobi olduğunu düşündükleri için. Stres içinde yüzüyormuş gibi hissediyorum ve stresimi kontrol edememeye başlamayı geçiyorum birkaç gündür bana fazla, ağır gelen sorumluluklarım yüzünden ağlayıp duruyorum. Ailemin ya da işte gördüğüm insanların benden beklentisini yerine getiremiyorum. En son ne zaman kafa dağıtmak için dışarı çıktım hatırlamıyorum. Sürekli ders çalışmam gerekiyor diye geziyorum. Kafamın içinde sorumluluklarımı her saat başı bana hatırlatıp duran sesler susmuyor. Okulda bursluyum derslerimden kalamam ama çalışmam gerekiyor ara da veremem. İnsanların isteklerini karşılamak zorunda değilim ya da her zaman tam karşılayamayabilirim farkındayım. İnsanlar böyle dönemlerden geçebilirler ve biliyorum bu sadece bir dönem, illaki geçecek. Elimden gelenin en iyisini yapıp bırakmam gerektiğini de biliyorum ama bu dönemde bilmek yetmiyor gerçekten. Stresimi yönetemeyip normalde yapabileceğim şeyleri de yapamıyorum. Gerçekten psikolojik olarak yorulmaya başladım. Ne yapmalıyım?

Psikoloji

Kaygıya bağlı durumlarla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba, bunu 10 senedir belki liseden beri yaşıyorum orada başladı aslında bu süreç o dönem sınıfta kalmıştım ve yalnızdım arkadaşım yoktu. Bir önceki sene herkes bana neredeyse sırtını döndü. Sabahları okula giderken öğürüyordum böyle başladı sonra üniversitede mide yanması yaşadım hiç bitmeyen mezun oldum aynı ve kaygılı durumlarda yeni bir şeylere başlarken ayrılıkta yaşadım hepsinde aynıydı ve daha sonra arkadaşımla aram bozuldu yalnız kaldım işsiz kaldım derken bunlar bende sosyal olarak izole olmama neden oldu bu durum kaygılarımı dindirdi ama tetiklenmediğim için şu an sakinim konfor alanımdan çıkacağım işe başlayacağım derken öğürme mide yanması diş sıkması zaten hep oluyor. Ellerim ayaklarım buz gibi oluyor sürekli düşünüyorum kafamda asla bir şeylere odaklanamıyorum. İşe mi odaklanacağım hem öğrenip işi hem de oradakilerde arkadaş nasıl olacağım kendimi geri planda tutacağım tanışırken soru sormaya çekineceğim beni sevecekler mi çok sessiz mi bulacaklar vs bu sorular dönüyor kafamda o gün mide yanması başlıyor ertesi gün bir şeye başlayacaksam stresli bir şey yaşadıysam yemekten sonra midem yanıyor yemek bile yiyesin gelmiyor. Kaygılı olduğumda kalkıp yerimden evin içinde hızlı hızlı yürüyorum oraya buraya duramıyorum yerimde kendime anlam veremiyorum. Oturduğum yerde kalamıyorum bir sorun olduğunda dünyanın sonu gelmiş gibi sanki evin için oradan oraya hızlı hızlı yürüyüp kendi kafamda o an birine bir şey mi söylenecek onu kafamda tekrar ediyorum veya o olayı düşünüyorum nasıl içinden çıkacağım diye mide yanması geçiriyorum o an ve bazen kusuyorum 1 saat 2 saat evin içinde böyle yürüdüğümü bilirim ve bu işte başıma gelirse ne yapacağım diye korkuyorum. Veya çalışırken kötü bir şey olursa ve ben bunları yaşarsam işe gidemem diye korkuyorum çünkü daha önce bu sebepten işimi bıraktım annem sürekli iş konularını açıyor üsteliyor nasihat verip duruyor boş oturma vs benim iyice kaygılarım atıyor o an yatağıma gidip napacağım ne olacak diye düşünüyorum sakin bir zihin sakin bir kişiliklere çok özeniyorum. Çünkü eğer öyle olabilseydim potansiyelim çok üstüne çıkabilirdim. Kendime güvenirdim böylesine kırılgan hiçbir durumu yönetemeyen bir hayatı yaşamak çok yorucu. Bu hayatı kaygılarım yönetiyor resmen. Bazen deli cesaretiyle bazı olayların içine atlıyorum yanımda destek olanlarım varsa kendime güvenip bir şeyler yapıyorum ama artık yalnızım ailem var sadece hayatımda. Üst üste çok şey yaşadım daha da zorlaştı her şey benim için ve kaygılarınla barışmak istiyorum. bu kadar detaylı yazmamın sebebi terapiye ayıracak bütçem yok kitaplar okuyorum araştırıyorum ama olmuyor söylediğiniz her kelime benim için çok kıymetli

Psikoloji

Bana değer vermeyen birini nasıl sevmem kafama takmaktan nasıl kurtulabilirim

Merhaba ben yakın zamanda 6 yıllık en yakın arkadaşımla bir erkek yüzünden olay yaşadım ve konuşmuyoruz artık. Onun iyiliğini düşündüğüm için işler büyüdü bambaşka birine döndü ve küstük. Onu o kadar umursarken üzülürken ağlarken o hiç umursamıyor. Hiç çabalamadı barışmak için o yeni bir hayat kurmuşken ben geçmişte kalıyorum çok fazla üzülüyorum eski günleri düşünüyorum ve özlüyorum içimde çok şey kalmış bir kez bile bu konuyu baş başa yüz yüze konuşmadık en uzunu online idi. Onun umrunda bile değil bensiz mutlu. Ben ise barışmak istiyorum ama o kendine yeni bir arkadaş bulmuş. Çok değişti onu tanıyamıyorum. İki yabancıyız okulda her tenefüs aramızda iki adım var ama birbirimizi tanımıyor gibiyiz. Ben çok yoruldum onu bağrıma basıp sarılmak isterken eski günlerimizi düşünürken ağlarken o çok mutlu. Ne yapacağımı bilmiyorum çok boş bir sebepten konuşmuyoruz düşününce çıkmaza giriyorum. Onu yeni en yakın arkadaşıyla görünce içim acıyor kalbim paramparça ne hissettiğimi anlayamayacağı kadar kırgınım ona. Ve en çok da beni aslında 6 senelik dostluğun oluşturmuş olduğu hatıralar güzel duyguların boşa gitmiş olduğu hissi ve onun böyle değişmesine anlam vermediğimden dolayı garipseme ve üzüntü benim içimi acıtıyor. Ne yapmalıyım nasıl vazgeçebilirim. Keşke pişman olsa değerimi bilse.