İletişim

Öfkemi nasıl yönetebilirim?

Gizli Kullanıcı5 Eylül 2024 20:49

Bu sene benim için stresli geçti ve yaz tatili için ailemin yanına döndüğümde onlarla tartışmalar yaşamaya başladık. Sen neden bu kadar gerginsin, eskiden hiç böyle sınırlı değildin, hemen alınganlık yapıyorsun en ufak şeyde bizimle tartışmaya çalışıyorsun ve sesini yükseltiyorsun dediklerini sık sık duydum. Bu durum beni de yıpratıyor. Ani tepkiler vermek yerine sakin kalabilmek ve sorunlarımı konuşarak çözebilmek istiyorum. Daha güleryüzlü, anlayışlı, insanlarla iletişimi daha sağlıklı biri olabilmek isterim. Kendimi herkesi ve her olayı eleştirirken buluyorum, bu durum çevremdeki insanları da kendimden uzaklaştırmama sebep oluyor. Sert yanımı sadece yakın arkadaşlarıma, erkek arkadaşıma ve aileme gösteriyorum. Diğer insanlara karşı pek de bu şekilde değilim. Aslında bir denge olmalı ve herkesle kırıcı olmadan yapıcı iletişim kurabilmeliyim. Kendimi yıpratmaktan, çok detay düşünmekten, kendi içimde insanların davranışlarını ve sözlerini sürekli analiz etmeye çalışmaktan yoruldum.

Bu soru 6 Eylül 2024 19:27 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öfkenizi genel olarak diğer insanlara değil ailenize, partnerinize ve yakın arkadaşlarınıza yönelttiğinizi belirttiniz, bu insanların ortak özelliği var mıdır ? Örneğin alttan alan, ödün veren, tartışmalara kapalı, tartışmaya açık, tartışma becerileri eksik vs. Hangi özelliklerin sizi tetiklediğini fark etmek önemlidir, bunun yanında bu insanlardan bağımsız sizin genel düşünceleriniz de davranışlarınız üzerinde etkilidir. Yine örnekler üzerinden gitmem gerekirse: En yakınımdaki insanlar ne yaparsam yapayım benim yanımda olmalılar ve beni sevmeliler, en yakınımdaki insanlara öfkelensem de alttan almalılar, insan en çok en yakınındakilere öfkelenir zaten gibi genelleyici düşüncelere sahip olup olmadığınızı sorgulayın. Bu düşünceler mantıksız çarpıtmalarla dolu düşüncelerdir, alternatif düşünce oluşturmaya çalışın:

Şu an karşımdaki insana öfkelenmiş olabilirim, öfke herkeste var olan bir duygudur ancak yıkıcı olmak zorunda değil, şu an bende öfke uyandıran şeye ben yanlış bir anlam yüklüyor olabilir miyim ? Öfkelendiğiniz durumların listesini çıkarın ve bu öfke anlarından önce neler yaptığınızı, öfke anında neler yaptığınızı fark edin. Öfke anında sempatik sinir sisteminiz devrededir, öncelikle hedefiniz vücudunuza, nefesinize yönelmek olsun, parasempatik sinir sisteminin devreye girmesi için 4 sn nefes al 4 sn nefes ver uygulamasını deneyin, öfkelendiğiniz ortamdan çıkabiliyorsanız mutlaka çıkın, vücudunuzdaki tepkiler geçene kadar dışarıda kalın o sırada öfkenizin sizinle ilgili taraflarını sorgulamaya çalışın.

Bu şekilde öfkeli bir insan olmanızın yaşamda size getirdiği zorlukları fark edin, duygularınızı bu şekilde ortaya koymanız bu zorlukları yaşamanızı telafi edebilir mi ? buna değer mi ? buraları düşünün.

Son olarak öfkenin ikincil bir duygu olduğunu söylemek isterim altında genellikle çok daha majör bir duygu vardır, örneğin trafikte aşırı öfkelenen bir insanı düşünelim bu kişinin asıl duygusu “engellenme”dir, oradan istediği gibi geçip gidemez ve diğer arabalar ona yol veremez yani kısıtlanır, siz de bu insanlara karşı öfkenizin altındaki duyguları anlamaya çalışın.

Bu öfke sebebiyle günlük yaşamdaki ilişkileriniz oldukça zarar görüyor ve öfkenizle başa çıkamadığınızı düşünüyorsanız terapi ile üstesinden gelebileceğinizi belirtmek isterim.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

Duygusal ve zor konularda kendimi ifade edemiyorum, hemen ağlamaya başlıyorum

Hem ailemle hem de romantik ilişkimde bir problem olduğu zaman kendimi açıkça ve net bir şekilde ifade edemiyorum, konuşurken bir süre sonra ağlamaya başlıyorum. Ailem geçmişte uğradığım travmalarımı bilmiyor,bunlardan bazıları çocukken cinsel istismar, taciz vb. bazıları da hastalık vs gibi durumlardan ötürü çektiğim yoğun fiziksel acıdan oluşuyor bunların yanında öfkemi kontrol edemiyorum, çabuk sinirleniyorum, hepsinin tabii ki de ruhuma sirayet ettiğinin farkındayım ve iyileşmeye çalışıyorum. 24 yaşındayım, annem bana hep "geçmişin güzel şeylerini görmüyorsun kötü olaylarda takılı kalmışsın" demişti. Duygusal açıdan onlar tarafından ihmal edildiğimi, birçok ihtiyacımı karşılayamadıklarını beni koruyamadıklarını düşünüyorum, ve bu durum beni çok öfkelendiriyor, ben çocukken annem babaannem ile dedeme bakıyordu aynı evde onlarla birlikte yaşıyorduk, çocuk halimle onlara hizmet etmeye zorlanıyordum bu durum 21 yaşıma kadar devam etti, babam uzakta çalışıyordu eve yılda birkaç kez geliyordu, şuan bile uzakta. mevcut durumum bazen annemle bazen de tek yaşıyorum. Annemi çok üzüyorum, biliyorum ki o da çok zorluklar çekti. Fakat sadece kendi acılarımı söyleyip duruyorum. Çoğu zamansa anne babamın ebeveyniymişim gibi davranmak durumunda kaldım. Sevgilim çok anlayışlı ve kendimi onun yanında çok güvende hissediyorum. Onunla her konuda daha açık konuşabilmeme karşın tartışmalarımızda ağlamaya başlıyorum. İlişkimiz benim duygusal durumum ve halledemediğim problemlerim yüzünden zarar görüyor, evet ona bağlı hissediyorum ve de onunla olmayı çok istiyorum. Onu üzmemeyi, benim yüzümden kendisini değiştirmek zorunda hissetmemesini istiyorum, olduğumuz gibi aynı yolda yürüyen iki farklı insan olma özelliğimizi iletişim problemlerim yüzünden kaybetmek istemiyorum. Sevgilim bana, ilişkide bekar gibi davranıyorsun, çift olduğumuzu unutuyorsun, senin canın nasıl istiyorsa öyle devam ettik ilişkiye ve sen kendin yönlendirdin demişti. Değişmeyi ve dönüşmeyi çok istiyorum, maddi durumum elverişli olduğunda terapiye başlayacağım, fakat bu süre zarfında ilişkilerimi düzeltmek için neler yapabilirim? İletişim eksikliğimi nasıl giderebilirim? Sürekli ağlama hissini nasıl engelleyebilirim?Teşekkür ederim 💖