İletişim

Öfkemi nasıl yönetebilirim?

Gizli Kullanıcı5 Eylül 2024 20:49

Bu sene benim için stresli geçti ve yaz tatili için ailemin yanına döndüğümde onlarla tartışmalar yaşamaya başladık. Sen neden bu kadar gerginsin, eskiden hiç böyle sınırlı değildin, hemen alınganlık yapıyorsun en ufak şeyde bizimle tartışmaya çalışıyorsun ve sesini yükseltiyorsun dediklerini sık sık duydum. Bu durum beni de yıpratıyor. Ani tepkiler vermek yerine sakin kalabilmek ve sorunlarımı konuşarak çözebilmek istiyorum. Daha güleryüzlü, anlayışlı, insanlarla iletişimi daha sağlıklı biri olabilmek isterim. Kendimi herkesi ve her olayı eleştirirken buluyorum, bu durum çevremdeki insanları da kendimden uzaklaştırmama sebep oluyor. Sert yanımı sadece yakın arkadaşlarıma, erkek arkadaşıma ve aileme gösteriyorum. Diğer insanlara karşı pek de bu şekilde değilim. Aslında bir denge olmalı ve herkesle kırıcı olmadan yapıcı iletişim kurabilmeliyim. Kendimi yıpratmaktan, çok detay düşünmekten, kendi içimde insanların davranışlarını ve sözlerini sürekli analiz etmeye çalışmaktan yoruldum.

Bu soru 6 Eylül 2024 19:27 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öfkenizi genel olarak diğer insanlara değil ailenize, partnerinize ve yakın arkadaşlarınıza yönelttiğinizi belirttiniz, bu insanların ortak özelliği var mıdır ? Örneğin alttan alan, ödün veren, tartışmalara kapalı, tartışmaya açık, tartışma becerileri eksik vs. Hangi özelliklerin sizi tetiklediğini fark etmek önemlidir, bunun yanında bu insanlardan bağımsız sizin genel düşünceleriniz de davranışlarınız üzerinde etkilidir. Yine örnekler üzerinden gitmem gerekirse: En yakınımdaki insanlar ne yaparsam yapayım benim yanımda olmalılar ve beni sevmeliler, en yakınımdaki insanlara öfkelensem de alttan almalılar, insan en çok en yakınındakilere öfkelenir zaten gibi genelleyici düşüncelere sahip olup olmadığınızı sorgulayın. Bu düşünceler mantıksız çarpıtmalarla dolu düşüncelerdir, alternatif düşünce oluşturmaya çalışın:

Şu an karşımdaki insana öfkelenmiş olabilirim, öfke herkeste var olan bir duygudur ancak yıkıcı olmak zorunda değil, şu an bende öfke uyandıran şeye ben yanlış bir anlam yüklüyor olabilir miyim ? Öfkelendiğiniz durumların listesini çıkarın ve bu öfke anlarından önce neler yaptığınızı, öfke anında neler yaptığınızı fark edin. Öfke anında sempatik sinir sisteminiz devrededir, öncelikle hedefiniz vücudunuza, nefesinize yönelmek olsun, parasempatik sinir sisteminin devreye girmesi için 4 sn nefes al 4 sn nefes ver uygulamasını deneyin, öfkelendiğiniz ortamdan çıkabiliyorsanız mutlaka çıkın, vücudunuzdaki tepkiler geçene kadar dışarıda kalın o sırada öfkenizin sizinle ilgili taraflarını sorgulamaya çalışın.

Bu şekilde öfkeli bir insan olmanızın yaşamda size getirdiği zorlukları fark edin, duygularınızı bu şekilde ortaya koymanız bu zorlukları yaşamanızı telafi edebilir mi ? buna değer mi ? buraları düşünün.

Son olarak öfkenin ikincil bir duygu olduğunu söylemek isterim altında genellikle çok daha majör bir duygu vardır, örneğin trafikte aşırı öfkelenen bir insanı düşünelim bu kişinin asıl duygusu “engellenme”dir, oradan istediği gibi geçip gidemez ve diğer arabalar ona yol veremez yani kısıtlanır, siz de bu insanlara karşı öfkenizin altındaki duyguları anlamaya çalışın.

Bu öfke sebebiyle günlük yaşamdaki ilişkileriniz oldukça zarar görüyor ve öfkenizle başa çıkamadığınızı düşünüyorsanız terapi ile üstesinden gelebileceğinizi belirtmek isterim.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

Eşim tarafından manipüle mi ediliyorum? Yoksa kendim mi psikolojik problemliyim?

İnsanların arasının hep iyi olmasını istiyorum. Birbirlerini sevmesini istiyorum. Hiç benim eşim çocuklarım hakkında kötü düşünmelerini istemiyorum. Onları konuşmaların çoğunda onaylıyorum sevmediğim birşey yaptıklarında susuyorum kırma diyorum. Ama birikince yanlış yerde yanlış insana patlıyorum. Özellikle eşim sivri ve kırıcı dilli olduğu icin onun her insana söylediği şeyi kafaya takıyorum beynim dolu yaşıyorum. İnsanlara neyi nasıl anlatacağımı bilmiyorum yanlış ifade ediyorum. Zamanında doğru kelimelerle anlatamayınca en kötü kelimelerle ve bağırarak anlatıyorum sonra her şey daha kötü oluyor. Beynimde sürekli olayları düşünüyorum. Beynim dolu olduğu için artık hiç birşey kaldıramıyorum. Eşime bu kadar kırıcı olmaması gerektiğini anlatamıyorum. Kök ailemden herkesi kırıyor üzülüyorum. Herkes benim için susarken o hala onların yanlış yaptığını kendisinin haklı olduğunu söylüyor. Öyleyse dilin yanlış diyorum ben böyleyim diyor. Ailemle eşimin arasını bulamadıkça kendimden nefret ediyorum. Eşimden soğuyorum. Kısır döngü halinde yaşıyorum. Eşimle terapi almakta içimden gelmiyor o kadar kırgınım ve hevesim yok. Ona söyleyemediğim şeyleri söyleyince kırılmasından korkuyorum. Üzülmesini istemiyorum. Sonrasında da zaten hep ben suçluyum. Sende sürekli kavga çıkarıyorsun yüzünü asıyorsun bana soğuk davranıyorsun demesin istiyorum. Sınır koyabilsem duygusal olarak güçlü olabilsem bunları yaşamam diyorum. Ama onu da yapamıyorum