Psikoloji

Ölüm korkusunu nasıl aşabilirim?

Gizli Kullanıcı12 Kasım 2024 09:58

2021 yılında babamı kaybettim. Babamın ölümünü kabullenmeme rağmen o günden beri en yakınım olan insanı kaybetmenin büyük üzüntüsü içindeyim ve sürekli kafamın içinde ölümle ilgili konular dönüyor. Ya bana bir şey olursa ya eşime, ya anneme, ablama bir şey olursa diye korku içindeyim. Sürekli yakınlarımı veya kendimi düşünüyorum. Geceleri çok zor uykuya dalıyorum. Sabahları sıçrayarak ve korkuyla uyanıyorum. Ölecek gibi hissediyorum. Zihnimi çok fazla kurcalıyor normal yaşantımı çok zorluyor. Dışarı çıkmak istemiyorum insan görmek istemiyorum. Sürekli iyi bir insan mıyım diye kendimi sorguluyorum. Öldükten sonra neler olacağını düşünüyorum. Resmen normal yaşantımdan kopmuş gibiyim.

Bu soru 24 Kasım 2024 18:16 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle yaşadığınız bu zorlayıcı süreci çok iyi anladığımı belirtmek isterim. Üzüntünüzü ve yaşadığınız kayıpla başa çıkmakta zorlandığınızı anlıyorum. Sevdiğimiz birinin kaybı sonrasında ölüm gerçeğiyle yüzleşmek ağır gelebilir ve bununla yüzleşmekten kaçınabiliriz.

İlk olarak size şu soruyu sormak isterim;

Babanızın kaybından sonra üzüntünüzü yaşayabildiniz mi? Duygularınızdan kaçtınız mı ? ve yas sürecinizi nasıl geçirdiniz?

Bu soruları kendi içinizde yanıtlandırmanızı istiyorum.

Yas süreci genellikle ; İnkar, öfke, pazarlık, depresyon ve kabul gibi aşamaları içerir. Yas süreci aslında duygusal iyileşme yolculuğunun bir parçasıdır.

Yas sürecini yaşamamak ve devamlı olarak hislerinizi anlamlandırmaktan, onları yaşamaktan kaçınmak zaman geçtikçe zihinsel süreçlerinizin daha zorlayıcı bir hale gelmesine neden olabilir. Bahsetmiş olduğunuz güncel problemleriniz kaygı düzeyinizle doğrudan ilişkilendirilebilir. Bu süreçte atmanız gereken ilk adım duygularınızı kabullenmektir. Kaygılarınızı ve korkularınızı bastırmak yerine kabul etmek gereklidir. Zaman zaman bu duygularınızı insanlarla paylaşmak veya yazıya dökmek içsel bir rahatlamayı beraberinde getirebilir.

Devamlı olarak ölümü düşünmek, içinde bulunduğunuz ana odaklanmanızı ve keyif almanızı engeller. Bu nedenle ölüm düşüncesi aklınıza geldiğinde, ölümün varlığını kabul etmek ve kendinize '' Bu düşünce şu anda benim aklımda, bu düşünceyi yaratan benim. Ölüm üzerine düşünmek şu anda içinde olduğum anı yaşamaktan beni alıkoyuyor.'' diyebilmelisiniz.

Ek olarak kendinize şu soruları sorabilirsiniz;

''Bu düşünce şu anda bana gerçekten bir fayda sağlıyor mu?''

''Şu anda bu düşüncelerle zihnimi meşgul etmek mi, yoksa artık bu düşünceyi terk etmek mi bana andan keyif almam için yardımcı olur?''

Son olarak ölüm düşüncenizi pozitif bir şekilde dönüştürmeyi deneyebilirsiniz.

Örneğin, ölüm korkusuyla başa çıkmanın bir yolu olarak hayatın değerini yeniden anlamak ve günlerinizi dolu dolu yaşamak gibi bir bakış açısı benimsemek, hayatın anlamını keşfetmek için bir çaba harcamak ölüm düşüncesinden korkmanızı değil, yaşama arzunuzu yeniden canlandırabilir.

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almanız size çok daha iyi hissettirecektir. Daha fazla sormak istediğiniz soru var ise yeni bir soru oluşturabilirsiniz :)

Kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgememeniz, hayatın anlamını yeniden keşfedebilmeniz dileğiyle...

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bu acıyı nasıl atlatabilirim

İki yıla yakın ilişkim vardı uzak mesafe ilişkisi buluşamadığimiz çok zaman oldu ama ara ara görüştük. Benim ilk ilişkim hayatıma almam guvenmem çok zor oldu ama zamanla ona alıştım çok sevdim. Ara ara tartismalarimiz oluyordu ama barışiyorduk bir şekilde. Onun için hayatımı yaşadığım şehri değiştirdim yanına geldim çünkü bana soylemesede arkadaşlarına yanımda olmasıni isterdim uzak oluşum onu yoruyormus gibi cümleler kullanmış . Yanına geleli üç hafta oldu gelmeden önce aramız cok iyi değildi sonra burda buluştuk önceden birbirimizi görünce çok farklı davranan biz iki tarfli bir soğukluk vardı sebebini bilmediğimiz daha doğrusu bilmediğim. Arkadaşlarina biseyler anlatıyor bende onlardan öğreniyorum sorunun bende olduğunu düşündüm bir adım attım yazdım görüşmek için ve hemen ardından o gün beni aldattığını öğrendim kanıt var elimde ama onu inkar ediyor başka kanıtlarda var onları sunamiyorum bu yüzden hâla haklıyım diye direniyor tek derdinin rezil olmamak olduğunu öğrendim ben hiçbir şekilde umrunda değilim zaten tek korkusu buymuş öyle demiş . Dünde bana aldığı hediyeleri gönderdim benim ona vermemi istemiş ve gördüğü herşeye inanıyor mu hemen diye sormuş bir insan nasıl bu kadar yüzsüz olabilir aklım almıyor ben onun için hayatımı değiştirdim bu şehir benim için o demekti o kadar hayaller kurdurdu yakın bir zamanda ailemle konuşmamı ve bilmelerini istedi ilişkimizi onun ailesi biliyordu zaten ama şimdi bana böyle yapmasını hâla algılayamiyorum . Ben hep içinde onun olduğu hayaller kurdum nasıl toparlanacagim şimdi sürekli gormek zorunda kalıyorum yakın olduğumuz için . Annesi arıyor öyle bişey olmadığıni söylüyor ama herşeyi o da biliyor nasıl davranacağımi şaşırdim artık saygimi bozmak istemiyorum kim olursa olsun ama sabırımı zorluyorlar. Arkadaşına bana karşı artık bişey hissetmediğini söylüyor aynı zamanda bana seviyor gibi davranıyordu ailenle konus diyordu gerçekten herşey o kadar anlamsızlasti ki benim için her sabah uyanmam için bir sebebim vardı şimdi öyle bişey yok bu olayı yaşadığımdan beri her sabah gözlerimi açınca bunu bana nasıl yapar diye istemsizce ağlıyorum kızıyorum kendime böyle yaptığım için de ama istemsizce oluyor düşünmekten kafayı yicem artık bir insan neden böyle bişey yapar