Psikoloji

Önce kendimden başlamam gerek ama nasıl?

Gizli Kullanıcı13 Ekim 2024 20:29

bazen kimse tarafından sevildiğimi düşünmüyorum. kimse tarafından değer gördüğümü düşünmüyorum. kimsenin ilk önceliği değilmişim gibi geliyor. bunun için galiba kendimin ilk önceliği olmam lazım ama bunu da nasıl yapacağımızı bilmiyorum. sanki insanlar benden kolayca vazgeçebilirmiş, vezgeçebiliyomuş gibi geliyor. ya hep göz ardı edilenmişim ya da hep ilk unutulan arkada kalanmışım gibi hissediyorum. herkesin her anında yanında olmaya çalışıyorum. ama insanlar benim yanımda yalancıktan, zorunluluktan oluyomuş gibi hissediyorum. kimse gerçekten beni sevdiği için ya da bana değer verdiği için benimle değilmiş gibi geliyor.

Bu soru 16 Ekim 2024 10:39 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle yaşadığınız bu zorlayıcı süreci çok iyi anladığımı belirtmek isterim. Bazen başkalarına göstermiş olduğumuz değeri aynı şekilde kendimiz için göremediğimizde hayal kırıklığına uğrayabilir ve değersiz hissedebiliriz. Bu oldukça doğal bir durumdur. Ancak sürekli olarak başkalarının duygusal ihtiyaçlarını tamamlamaya çalışmak, onlara şefkat göstermek zaman içerisinde bizleri tüketebilir. Kendinize gereken ilgi ve şefkati sağlamadığınızda, sizce de var olan enerjinizi yalnızca başkaları için tüketmiyor musunuz?

Başkalarının ihtiyaçlarını kendi ihtiyaçlarınızın önüne koymak içinizdeki görülmeyen çocuğu gösterme çabası olabilir. Görülmek, sevilmek ve değerli olmak için başkalarına destek olarak onların takdirini kazanmaya çalışıyor olabilirsiniz.

Sevgili danışan, şunu bilmelisiniz ki; Kendine gerekli şefkati sunmayan kimse ne kadar sevilirse sevilsin, ne kadar değer görürse görsün buna yeteri kadar inanç geliştiremez. Çünkü sevginin tanımını ve hissiyatını yeteri kadar tanımıyor olacaktır...

Bu döngüden kurtulmak istiyor olmanız ve önceliklerinizi değiştirmek istemeniz çok değerli bir farkındalıktır.

İlk olarak kendi değerinizi farkına vararak başlamalısınız.

Olumlu yönleriniz, yetenekleriniz, neleri başarabileceğiniz, hedefleriniz...

Bunlar üzerine düşünerek kısa vadeli hedefler listesi oluşturabilirsiniz. Bu liste kısa sürede tamamlayabileceğiniz minik hedefler olmalıdır. Kısa sürede bu görevleri tamamlamak özgüveninizi hızlı bir şekilde kazanmanıza yardımcı olacaktır.

Bir özgüven kutusu oluşturabilirsiniz.

Bu kutuya her gün minik bir kağıda olumlu özelliğinizi yazarak kutunuzu doldurabilirsiniz..

Bu süreçte farkındalık çalışmaları, meditasyon, günlük yürüyüşler yapabilirsiniz.

Unutmayınız ki kendinize zaman ayırmak, kendinize verdiğiniz değer ile doğrudan ilişkilidir. Hak ettiğiniz değeri kendinizden esirgememeniz dileğiyle...

Sağlıklı günler diliyorum.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın



Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Saygısızlığa uğradığım ve bunu görmezden geldiğim için ne yapabilirim?

Stajda bir arkadaş ortam içinde sürekli beni bastırıyor ve laf arasında beni bozuyor ters çıkıyordu. Ben bunu hissetmedim yada hissetsem de rahatsız olmadım bunu içimde kendi kendime baktırdım. Sonra başka bir arkadaş buna neden izin veriyorsun neden alttan alıyorsun diyince adeta nefes alamadım içimde sanki hiç olmamış gibi davrandığımı hatta fark etmediğim duygular ortaya çıktı ve o anların hepsinde hissettiğim duygular birden ortaya çıkmış gibi oldu. Ağlama krizine girdim ki ben yılda birkaç kez ağlayan ve bunun bir kaç dk sürdüğü biriyimdir ama kendimi durduramadım ve uzun süre ağladım. Bu ağlama krizine saygısızlık yapan arkadaşın yanında oldu ve ben gözyaşlarımı tutamadım ben derdimi tam anlatamadım ama özür diledi ve hallettik. Ama benim asıl canımı sıkan saygısızlığa uğramış olmama rağmen bunu içten içe bastırmam o an içimin sıkıldığını hissediyorum içten içe moralim bozuluyor ve bunu belli etmiyorum bunu kendime de belli etmiyorum daha sonra o anı bir daha düşünmüyorum şimdi yeniden grup ödevi yaptığım insanlar bana açık açık saygısızlık yapıyorlar ve ben ne yapacağımı bilmiyorum yani bir şeyler sürekli canımı sıkıyor içimde tarif edemediğim bir duygu var böyle tam nefes alamamak gibi oksijen sanki ciğerlerimin yarısına ulaşıyor gibi çığlık atarak ağlamak istiyorum ama yapamıyorum ama artık daha sık ağlıyorum 1-1 buçuk ayda bire kadar düştüm umarım anlatabilmişimdir.