Psikoloji

Overthinkten nasıl kurtulurum?

Gizli Kullanıcı17 Ağustos 2024 17:21

Bilinçli olduğum her zaman çok fazla düşünürüm düşüncelerimi fark ediyorum meditasyon yapıyorum ama olmuyor ana odaklanamıyorum ve hayatın dışındaymışım gibi hissediyorum şuan bunu yazarken bile aklımdan birsürü düşünce geçiyor birde çoğunlukla temin yaşadığım anı düşünürüm, ama alıştım o yüzden aklımdan ne düşüncelerin geçtiğini bazen farketmiyorum bile düşüncelerimin olumsuz kısımları kendi kendime senaryo oluşturup kavga ederim kafamda, olumlu kısımlarıda var tabi ayrıca 2dkda yapacağım şeyi 5dkda yapıyorum sadece gerçekten mutlu olduğum ve egomun yükseldiği zamanlar anda kalabiliyorum

Bu soru 21 Ağustos 2024 11:28 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan, öncelikle yaşadığınız durumu deneyimleyen çok sayıda insan var. Bunu bilmenizi isterim. Yapmış olduğunuz meditasyon uygulamaları işlevseldir. Anda kalmayı ve fark etmeyi sağlayan şeylerdir. Fakat bazen zihni ve zihne gelen düşünceleri kontrol altına almak zorlayıcıdır. Düşünceler zihni meşgul ettiğinde odaklanmada zorluk ve hayattan kopma gibi durumlar yaşanabiliyor. Sürekli olarak düşüncelerin gelmesi ve kafada senaryolar yazmak, çözüme kavuşmayan olay ve durumların yansıması da olabilir. Düşünceler gelir, onların akıp gitmesine izin vermek gerekir. Düşünceniz geldiğinde biraz onları gözlemlemeye çalışın, size ne söylüyor? Bu düşünceler size ne hissettiriyor? Ne zamanlarda ortaya çıkıyor ve sönüyor? Biraz gözlemleyerek farkındalık kazanmanız iyi olacaktır. Farkındalık zamanla bu düşüncelerinizi kontrol altına alabimeyi de sağlayacaktır.

Düşüncelerinizin fazla geldiği, anlamlandıramadığınız ve işin içinden çıkamadığınız zamanlarda zihninizden geçenleri bir kağıda dökmenizi önerebilirim. Sonrasında dilerseniz onları atabilir, yakabilir veya saklayabilirsiniz. Böylece zihninizi meşgul eden şeylerin ne olduğunu fiziki olarak görmüş olacak ve üstüne analiz etme fırsatı sağlayacaksınız. Kendinizi nasıl rahatlatacağınız ve size iyi gelen şeyin ne olduğunu görmek de kendinizi tanımak ve fark etmekle ilgilidir. Gözlemeliyor olmak, anda kalmak size iyi gelecektir.

Anda kalabilmek için egonuzun yüksek veya mutlu olduğunuz bir durumda olmak işlevsel değildir.

Bu hususta destek alabilmek, aşama aşama düşüncelerinizi yönetmek ve yerine alternatif düşünceler yerleştirmek faydalı olacaktır. Yaşamınızın daha huzurlu ve işlevsel geçmesi için değerlendirebilirsiniz.


Sevgilerle, Psikolog İrem Bor.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi tanıyamıyorum

Ben her zaman istediğini alan ve ne isterse yapan hayatının sonuna kadar da böyle olacağını sanan biriydim. Şimdi ise üniversite okumamış evden çıkmaya korkan bir mesleği olan ama onu yapmaya bile özgüveni el vermeyen istemediği şeyleri yapmama hayır deme durumu kalmamış ev işleri ile boğuşan(evli değilim) biri oldum. Aynaya baktığımda gördüğüm o özgür mutlu kızı tanıyamıyorum. Çok fazla hayale sahibim. Ancak artık gerçekleştirecek motivasyon ve inanca sahip değilim. Hayat cemberinin en dışına itilmiş hissediyorum. Sıfırdan başlamaya korkmuyorum yanlış anlaşılmasın(çünkü sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalıyorum hiçbir piskoloji yada işte tutunamıyorum) ama yolun yarısında boşa kürek cekiyormusum gibi geliyor. İnsanların düşündükleri ve benim düşündüklerim çok farklı. Psikolojik olarak yıprandım. Tiyatro, keman, resim gibi sanatsal şeylerle ilgilenmek istedim hep sadece resimle ilgilenebildim. Durum o kadar vahim ki kimse beni kısıtlamaya bile çalışmıyor herkes beni bir şeyler yapmam için itekliyor ama yapamıyorum işte. Normalde aile olsun sevgili olsun herkes bir dur der yani benim böyle bir sorunum da yok çünkü bana acıyorlar gibi geliyor. Beni mutlu edecek en ufak saçmalığa razı geliyorlar. Sanırım mutsuzluğumun da farkında oldukları için bu. Sekiz dokuz senedir kendimi geri kazanmaya çalışıyor gibiyim. Sanki bir yerden sonra birileri ile kaderim değişti. Sanki bu benim hayatım değil. Ama itiraz ederken de yüzsüz buluyorum kendimi. Soncuta yediğim önümde yemedigim arkamda ne derdim var ki! Ama olmuyor işte. Ben ilk telefonumu bile harçlığımdan biriktirip almıştım. Gizliden gizliye inatciyim. Kararlıyım. Düşünün okulda aç kalmayı tercih etmiştim ve buna dayanmıştım daha 5. Sınıfa giderken. . şimdi de yapmıyorum değil çabalıyorum ama çabam hiçbir isteğimi karsilamiyor. Örnek vereyim daha açıklayıcı olsun: mesela ben tiyatro ile ilgilenmek istiyorum ama İstanbul'un kötü bir semtinde oturuyorum burada bunun eğitimi alabileceğim bir kurum bile bulamıyorum hadi buldum saatleri uyuşmuyor. İş arıyorum ama benim isimle ilgili yakın semtlerde dahi ilan bulamıyorum. Ya istediğim bir iş yapacağım ya da iki vasıta gideceğim. Kendimi oldukça baskılanmış hissediyorum ama işte bunu hissederken bile utanıyorum bunlar da dert mi diye. Ne yapayım ben istediğim bir hayatı yasadigimi dusunuyorum sürekli çabalıyorum kurslar alıyorum falan(internetten) ancak olmadığını görüyorum. Mesela beni iş için sitelerden arıyorlar. Çok güzel işler çıkıyor ama İstanbul'un diğer ucunda. Bir iş için o kadar yol yapmak bana mantıklı ve güvenli gelmiyor. Aynaya baktığımda eski beni görmeyi istiyorum artık. Ben gün gectikce daha da ezikleştigimi hissediyorum sadece. Çevrem de kalmadı. Uzuldugumde anlatabilecegim kimsem yok. Bir erkek arkadaşım var bir kardesim o da erkek🙄 dediğim gibi hayat cemberinin dışında içeriye doğru kulaç atıyorum da dalga beni her seferinde daha da uzaklastiyor gibi. Sevgili mevzularina zaten hiç girmiyorum. .