Özgüven Eksikliği ve Hayat Yorgunluğu
Merhaba Ben duygu nasıl başlasam bilemedim 1 yaşında kızım var ve beni aşırı yoruyor bazen ona yetemediğimi düşünüyorum yeteri kadar onunla oynamadığımı veya ona iyi annelik yapamadığımı düşünüyorum kendim 22 yaşındayım ve doğumdan sonra özgüvenim gitti kendi bakımını devam ettirmek istiyorum yine çoğu zaman dışarı çıkarken makyaj ve saçımı yaparım önceden güzel giyinirken suan kilo da aldığım için giyecek birsey bulamıyorum çarşıya çıkıyorum almaya üzerime yakıştıramıyorum birde hamilelikte aynı şeyleri giye giye kombin yapmasını da unutmuşum sanki eskisi gibi asla olamıyorum ne yapacağımı bilmiyorum hayatımda değişikliğe gitmek istiyorum sanki bana iyi gelecek tek şey oymuş gibi hissediyorum bunun için tarzımı değiştirim diyorum ama üzerime birsey yakışmadığı için alamıyorum aynı şeyleri giymeye devam ve bundan sıkıldım gören sana ne olmuş sen kendini saldın diyor doğumdan sonra korse de yalamadım sezeryan olduğu için karım acıyordu şimdi olduğu gibi göbek kaldı kafama çok takıyorum birde çocuk bizi çok yoruyor eşimle dur durak bilmiyor o uyuduktan sonra da ikimizinde elinde telefon 6 sene sevgili kalıp evlendik 2 senedir evliyiz birbirimizi seviyoruz ama iletişim eskisi gibi değil çocuk ağlayınca birbirimize sarıyoruz resmen artık eskisi gibi değilim hayat ve şartlar beni yoruyor şimdiden teşekkürler aslında yazmak bile bana iyi geldi :)
Bu soru 14 Ağustos 2024 20:25 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, anne olduktan sonraki değişimlere alışma ve kabullenme evresindesiniz o yüzden bu şekilde hissetmeniz çok normal. Öncelikle şu an ki beden algınız ve öz bakımınız üzerine konuşmak isterim. Anne olduktan sonra eski halinize özlem duyuyorsunuz, eskiden daha iyi bir fiziğe sahiptiniz, daha az sorumluluğunuz vardı ve muhtemelen kendinizle daha ilgiliydiniz. Şu anda anne olmadan önceki halinizin yasını tutuyor olabilirsiniz. Sakinleşin, derin nefes alın, anne olan hemen hemen herkes bunu yaşar. Doğum çatlakları, doğumdan sonraki hormonel değişimler, doğum kiloları… bunlar sizinle var olacak olan izlerinizdir, izlerimiz içinde anılarımızı barındır. Burada kendinize ilişkin olumsuz yargılamalardan kaçınıp anı yaşayabilmek oldukça önemlidir. 1 yaşında sizinle büyüyen, yaşamı sizinle öğrenecek olan bir çocuğu büyütüyorsunuz, her gün yeni bir şeyler öğrenip sizi şaşırtabilir, beraber eğlenebilirsiniz, şu anınızı yaşamanıza engel olan duygularınızı fark edin, bu duygularla başa çıkabilmek içinse; Öz bakım oldukça önemlidir, depresyondaki hastaların tedavisinde sıklıkla öz bakım becerileri güçlendirmeye çalışılır. Kendiniz için bir şeyler yapın, bebeğinizle markete dahi gitseniz bunun için özenebilirsiniz, hareket edin; vücudunuz el verdiğince egzersizler yapın bu egzersizlere bebeğiniz de eşlik edebilir.
Bebeğinize yeterli gelmekle ilgisi ise winnicot’un yeterince iyi anne kavramını araştırmanızı öneririm, yeterince iyi anne olmak mükemmellik kaygısı taşımamak demektir, bebeğe gerekli ilgi ve sevgiyi verip, birtakım eksikliklerle mücadele edecek kadar ona alan açmaktır, kendinize şu soruyu sorun “yeterince iyi bir anne miyim”
Ebeveynlik hem annenin hem babanın hayatını ciddi anlamda değiştirir, öyleki bu süreçte kişiler partner olduklarını unutarak yalnızca anne, baba rolüne girerler ancak unutmayın ki bebeğinizin şu an eşinizle birbirinize gösterdiğiniz sevgiye ihtiyacı var, bebeğinize odaklanırken bunu kaçırıyor olabilirsiniz, diğer yandan ilişkinizi aktifleştirmek adına bebeksiz planlar yapabilirsiniz, karşılıklı oturup birbirinizin anneliği babalığı hakkında konuşabilirsiniz, birbirinizden taleplerinizi mutlaka konuşun, asıl ihtiyaçlarınızı belirtin. Son olarak eşinize de bu soruyu sorabilirsiniz ? Ben yeterince iyi bir anne miyim ?
iyi günler dilerim.
