Psikoloji

Özgüven eksikliği kendime güvenemiyorum

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 14:26

Kendime bir türlü güvenemiyorum. Hevesle yaklaştığım her işin sonunda kendimi değersiz hissediyorum ve geri çekiliyorum. Yargılanmaktan korkuyorum. Konuşmakta zorluk çekiyorum kısacası (kekeme). Bu yüzden kalabalık ortamlarda konuşasım gelmiyor sessiz sakin oturuyorum. Ve bu durumda görmezden geliniyorum . Aslında böyle olsun istemezdim. Arkadaşım yok tek başımayım. Olsun isterdim. Beni anlayan birine ihtiyacım var. Her şeyimi onunla paylaşmaya hazırım. Ama maalesef yapamıyorum. Sizce ne yapmalıyım?

Bu soru 14 Temmuz 2024 18:24 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Hepimiz zaman zaman özgüven konusunda problemler yaşayabiliyoruz. Ancak bu sizin gündelik hayatınızı ne ölçüde etkiliyor? Bu soruyu kendinize sorup değerlendiriniz.

Öncelikle istikrarlı olmak için çaba göstermelisiniz.

Bir işe başlamak için motivasyonunuzun gelmesini beklemek yerine, o işe başlayarak motivasyon ve özgüven kazanabilirsiniz. Kendinize ufak görevler vererek işe başlayın.

Spora başlamanızı mutlaka öneririm. 21 gün boyunca spora istikrarlı bir şekilde gidebilmek için kendinizi lütfen motive ediniz. Bu süreyi istikrarlı bir şekilde sürdürebilmeniz, özgüveninizi oldukça pozitif etkileyecek olup artık hayatınızın bir parçası haline gelecektir. Sosyal anlamda izole olmanızın pek çok sebebi olabilir. Bunlardan biri olan özgüven problemi noktasına değinmiş bulunduk. Bir alanda istikrar sağlamak (bu sadece spor yapmak olmayabilir sadece öneridir.)

ve uzmanlaşmak özgüven sağlamak için yeterli sayılabilir. Bir diğer belirtmiş olduğunuz konuşma bozukluğu veya kekeme

Bunların ortaya çıkış sebebi sosyal ortamlarda rahat hissetmemenizden kaynaklı kaygı, heyecan ve stres mi? Yoksa gündelik hayatınızda genel anlamda bir kekemelik probleminiz mi var? Bu konuda elimde yeterli veri olmadığından dolayı bu soruyu kendinizin cevaplaması daha uygun olacaktır. Eğer genel itibariyle bir konuşma bozukluğunuz var ise dil ve konuşma terapistinden destek almanızı öneririm.

Lütfen kendinizi dış ortamdan izole etmeyiniz. Yaşadığınız problemleri yalnızca sizin yaşamadığınızı bilin. Asla yalnız değilsiniz. Sadece her bireyin tüm bunları dışarı yansıtma biçimleri birbirinden çok farklı. Sadece bir konuda istikrar sağlamaya ve özgüveninizi geliştirmeye ihtiyacınız var. İlk aşamada bunu sağlamalısınız. Kendinizle vakit geçirmeyi sevin, hayat sizin hayatınız ve ömür boyunca size eşlik edecek yegane şey ruhunuz ve bedeniniz. Onlara iyi bakınız.

Yaşadığınız bu süreci atlatma konusunda elbette bir uzman desteği almak süreci en sağlıklı şekilde atlatmanıza yardımcı olacaktır.

Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın

alinti

Elimden geleni yapacağım. Teşekkürler

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

2025’te güçlü bir psikoloji için ne yapmalıyım?

Ben duygularımı ifade edebilen biri değilim. Başıma bir olay geldiğinde durup kendi hissettiklerimi değil de o an neyi gerekiyorsa onu yaşıyorum. Eski sevgilimin eski sevgiliyse olan mesajlarını fotoğraflarını ve hatta ona yazdığı şiirleri defalarca gördüm ve silmedi hatta ilk tanıştığımız zaman 1. Ayımızda mesajları başa sabitlemiş şekilde buldum ve ben bunu gördüğümde onun ağlaması o gün gözlerinde gördüğüm pişmanlık özür dilemesi ile yumuşadım ve ilişkiye devam ettim bu psikolojik şiddet belki de aylarca devam etti her yerden bir şeyler çıkıyordu. Defalarca o konuşmaları yaptım ve defalarca beni anladığını sanıyordum. En sonunda kendi yarattığı problemlerin sorumluluğunu almayıp benim verdiğim tepkiler yüzünden benden ayrıldı. Aslında bunu yapan kişi ben olmalıydım değil mi, ne tuhaf ki kendimi bambaşka bir senaryonun içinde buldum. Sanıyorum ki içimdeki o duygusal sevilme boşluğu ve o kişiye olan sevgim aslında ona olan kızgınlığımı ve öfkemi yeniyordu. Bir nevi bunları bastırıyordum. Bunların o dönem farkında değildim tabii. Kendim üzerine onunla ayrıldıktan sonra çok düşündüm. Şema terapi araştırması yaptım. Adeta kendi karanlığıma kendim indim. Sevilmeyi beklerken meğerse sevgi sandığım o karanlıkta kendimi boğmuşum. Onun bana verdiği ufacık sevgiyi bile kocaman yapmışım. Kendimi bu ilişkide yalnız hissediyorum dediğimde bana ben duygularımı bastırıyorum üzülmemek için diyordu. Aslında şu an daha iyi anlıyorum. Sevgi bastıralamayacak aksine haykırırcasına dışarı taşan bir duygu. Çünkü ben ne olursa olsun onu anlamaya onun yaptıklarını bile affetmeye hazırdım. Kendimi böylesine bir karanlığa mahkum etmemek için asla ona dönmedim. Çünkü dönersem yine her konuda fedakarlık anlayış adım bekleyen hatalarını kolayca affetmemi isteyen biri vardı karşımda . Ama ben artık o kişi değildim. Kendime döndüm. Kendimi kazandım. Ancak ben o kadar korkuyorum ki duygusal boşluğa düşüyorum kaygılanıyorum. Kendimi sorguluyorum sürekli böyle bir durumda o insanın durumlarına bakıyorum. Kendim üzerinde sağlam net bir kişilik oluşturmak istiyorum. Duygularımı bastırmadan nasıl yaşarım bilmiyorum. Şemam belki de sevgiyi aramak üzerine. Veya o sevgi benim içimde bir yerde. Kendini ifade edebilen, kendine saygı duyan en önemlisi sınırlarını çizebilen biri olmak istiyorum. Bu yaşadıklarımdan örnekle sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Kendime karşı konuşmalarım düşüncelerim nasıl olmalı ki ben o boşlukta savrulmak yerine farkındalıklı hareket edebileyim. Terapi almak için bütçem yok vereceğiniz tüm cevaplara ihtiyacım var. Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim