• Anasayfa
  • Sorular
  • Özgüven eksikliğim var ve insanlara uyum sağlıyamıyorum
Aile

Özgüven eksikliğim var ve insanlara uyum sağlıyamıyorum

Gizli Kullanıcı27 Haziran 2024 21:23

İnsanlarla uyum sağlamakta zorlandığımı hissediyorum şu anda 21 yaşımdayım ama yaşıtlarım gibi sosyal değilim bunda babamında etkisi var babam çocukluğumdan beri böyle yetiştirdi beni kimseyle bağ kuramadım arkadaşlıklar kuramadım insanların hep beni yargıladığını ve ne yaparsam yapayım iyi olmadığını düşünüyorum aslında yazmak söylemek istediğim çok şey var ama bu şekilde yapamıyorum

Bu soru 28 Haziran 2024 16:00 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, özgüven eksikliği ve insanlarla uyum sağlama zorluğu birçok farklı faktörden kaynaklanabilir. Ailedeki tutumlar, ebeveynlerin davranışları ve yetiştirilme tarzı, çocukların özgüven gelişimini etkiler. Eleştirel veya otoriter bir aile ortamı, çocuğun kendine olan güvenini zedeleyebilir ve başkalarıyla olan ilişkilerinde de belirsizlik yaratabilir. Geçmişteki olumsuz deneyimler, zorbalık, reddedilme veya ihmal gibi travmatik olaylar, kişinin kendine olan güvenini ve başkalarıyla ilişki kurma yeteneğini etkileyebilir. Bazı insanlar ise doğuştan veya erken yaşlarda sosyal becerileri geliştirmede zorlanabilirler. Bu durum, başkalarıyla etkili iletişim kurma ve ilişki geliştirme süreçlerini olumsuz etkileyebilir.

Kendinize karşı aşırı eleştirel olarak mı yaklaşıyorsunuz? Elbette her zaman mükemmeliyetçi olmak veya sürekli kendini başkalarıyla karşılaştırmak, özgüven eksikliğine yol açabilir. Bu durumda kişi sürekli olarak kendi yeteneklerini sorgular ve başkaları tarafından kabul edilmek için aşırı çaba gösterir.

Henüz 21 yaşındasınız ve bu yaşta sosyal ilişkilerde zorlandığını hissetmek oldukça yaygın görülür. Herkesin kendi hızında ve tarzında ilişki kurduğunu biliyor musunuz? İçten içe beğenilmeme ya da yanlış anlaşılmaktan delicesine korkan ama dışarıya soğukkanlı görünmeye çalışan öyle çok insan tanıdım ki... Hangisi, kendini diğerlerinden eksik ya da daha zayıf görmeyi erken bıraktıysa o kişiler daha çabuk bu sorunlarının üstesinden gelebildiler :)

İnsanlar arasında bağ kurmak zaman alabilir ve herkesin birbirinden farklı olduğunu kabul etmek gerekir. Ayrıca, ilgi duyduğunuz konularda ya da hobilerde zaman geçirmek, ortak noktalar bulabileceğiniz insanlarla tanışmanızı sağlayabilir. Duygularınızı ifade etmek için farklı yollar bulabilirsiniz. Yazarak ifade etmek şu anda size daha doğru geliyorsa, bu şekilde devam edebilirsiniz. Kendinizi anlatmanın başka yollarını bulmak, içinizdeki düşünceleri ve duyguları dışarı çıkarmanın önemli bir adımı olacaktır. Çünkü herkesin kendine özgü bir hikayesi ve yaşam tarzı var. Kendinizi olduğunuz gibi kabul etmek ve bu doğrultuda hareket etmek, iç huzurunuzu ve sosyal ilişkilerinizi güçlendirebilir.

Öz güven ve öz saygı dolu bir yaşam dilerim.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...



Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle neden sohbet edemiyorum ve hiç mutlu değilim! Ayrılmalı mıyım?

8 yıllık evliyim. Eşimle görücü usulü evlendik ,bipolar hastasıyım çok konuşuyorum kontrollü bir şekilde ilacı bıraktım, eşim ailesine normalden daha fazla düşkün buna bağlı olarak gerek ailesiyle ve gerek kendiyle çok yüz göz olduk , ailesiyle beraber yaşadım 2 yıldır ayrı yaşıyoruz ama eşimle çok itirazlardan kavgadan dolayı eskiden ailesini evde beklediğim için gezdirmedigi için diye düşünüyorum şimdide gezdirmiyor kısıtlı süre disaridayiz hemen bir yemek yiyip hemen eve gelmek istiyor ben kendimden uzaklaştırıyor musun herzaman böyle diyor herkese hayır diyemeyen herkesin sıkıntısına koşan yapısı var ve bu beni zorluyor çok yufka yürekli ama ben ailesine ettiğim laflardan dolayı sanirim manipülasyon ve zaman zaman narsistik tavırlar sergiliyor hep kaçıyor yani evde yalnızım kendimi tutamıyorum sürekli ailesinin bana yaptıklarını benim haklı olduğumu anlatıyorum ve istem dışı bir anlattigimi en az 2 ,3 kez anlatiyorum (Eliyisi tarafında çok fazla kocamin) Yalnızlık hep hissediyorum çocuklukta yaşadığım sıkıntılar daha çok pekiştiriyor sonuç olarak evliligimde yalnızım bana sürekli birşeyler yapacağım sabret bekle diyen biri var ayrigin esginden döndük kararımı vermiştim geri donderdi yalvardı o zaman uzulmemistim hiç şimdi çok üzülüyorum nedendir ayrılırsam yani. Çok ümitlendirdi ev yapacağım istediklerini hep yapacağım diyor, 8 yıldır hep borcu vardı borcunu bekletti , ailesinin yaptıkları yenilir yutulur cinsten değil hepsini savunuyor ve hiçbir şey olmamış gibi tavır bile yapmadan yardımcı oluyor normaldir ailesi ama tavirde koyması gerekmiyor mu ben seni hiç ezdirmiyorum diyor bana sahip çıkıyor eminim ama bunu benim yanımda asla yapmıyor sen bunu yapamazsın ne hakkın var vs diye hiç duymadım yorgunum k. marastayim 6 şubat depreminde ayrılık aşamasındayım ve ok soğukkanlıydim depremde hiç korkmadim ölümden o kadar canım yanmış ki 😔deprem çantası hazırladım sıcak tutacak şeyler aldım yiyecek bile düşündüm mutfağa giremedim yani ölüm bile korkutmadi annem çok şaşırmıştı hatta çünkü çok korkak biriyim bipolarim ve mantıklı şekilde dusunmusum her ayrıntıyı eşimle çok iyi anlaşmak istiyorum ailesi eve hergun baskın yapardi 6 yıldır zorla yeğenini yanıma koydular okula gitsin diye yalnız kalmayalım diye atandı ama ayrı eve çıkmadı zorla yemek iş yaptırıldı ve şimdi ailesi eve gelince savunmaya geçiyorum istemiyorum diye sıkıntı yaşıyoruz beni istemiyor mu gideyim deyince bırakmıyor seviyorum diyor