Özgüvenli olmama rağmen neden özgüvenim düşüyor?

Merhaba sevgili danışan,

Sorunuzdaki her cümlede anlatmak istediklerinizi anlamaya çalıştım. En çok dikkatimi çeken şey, içinde taşıdığınız içsel çaba ve farkındalık oldu. Kendinizi iyi hissettirecek bir özgüvene sahip olmak, aynı zamanda kendi değerinizi görebilme yolculuğuna da işaret eder. Ancak bazı durumlarda, sahip olduğunuz bu özgüvene rağmen neden kendinizi özgüvensiz hissettiğinizi sorguluyor olmanız da oldukça doğal.

“Hislerimin normal olduğunu biliyorum ama kontrol edemiyorum” demeniz bile, yaşadıklarınızın farkında olduğunuzu ve bunu değiştirmek için destek aradığınızı gösteriyor. Bu, gerçekten küçümsenmemesi gereken çok kıymetli bir adımdır.

Bu noktada özgüveni nasıl tanımladığınızı düşünmek iyi bir başlangıç olabilir. Çünkü özgüven, her zaman aynı seviyede duran, hep güçlü kalması gereken sabit bir yapı değildir. Aksine, zaman zaman düşebilen, bazı günler daha yüksek, bazı günler daha kırılgan olabilen; ama düştüğünde yeniden toparlanabilen ve dengeyi yeniden kurabilen bir yapıdır.

Özgüven çoğu zaman “her şeye yeterim” demek değildir. Asıl özgüven, kişinin kendini olduğu haliyle kabul edebilmesinde saklıdır.

Her insan farklı alanlarda farklı özgüven seviyelerine sahip olabilir. Bir konuda çok kendine güvenen biri, başka bir alanda aynı netliği hissedemeyebilir. Ya da çok güçlü hissettiğiniz bir anda gelen küçük bir reddedilme, anlaşılmama ya da eleştiri, özgüveninizin zeminini sarsabilir.

Bu noktada kendinize bazı sorular sormak, içsel farkındalığınızı artırabilir. Örneğin, “Özgüvenim en çok hangi durumlarda kırılıyor?” diye düşünmek, sizi tetikleyen anları daha net görmenize yardımcı olabilir. Belki de dışarıdan gelen bazı yorumlar ya da bakışlar, geçmişte yaşadığınız kırılgan deneyimleri hatırlatıyor olabilir. Aynı zamanda “Bu yorumlar beni neden bu kadar etkiliyor?” ya da “Bu kırılmalardan sonra kendime nasıl davranıyorum?” sorularını sormak da, özgüveninizin sarsıldığı anlarda kendinize karşı ne kadar yargılayıcı ya da anlayışlı olduğunuzu fark etmenizi sağlayabilir.

Böyle anlar için küçük ama etkili bir uygulama önerebilirim: O an geldiğinde zihninizde dönüp duran cümlelerin içeriğine değil, bedeninize dönmeyi deneyin. Yani “şu an zihnim ne söylüyor?” yerine “şu an bedenimde ne hissediyorum?” sorusunu sorun. Bu basit geçiş bile, düşüncelerin yükünü hafifletmeye başlayabilir. Derin bir nefes alarak, sadece omuzlarınızı gevşetmeye çalışın. Kendinize “Bu bir an. Bu duygu da geçecek. Şu an sadece tanık oluyorum.” gibi nazik cümleler kurabilirsiniz. Bu, kötü hissettiğinizde hemen “iyi” hissettirmeyebilir ama en azından o kötü hissin içinde kaybolmanızı engelleyebilir.

Kendinizi beğenmediğiniz günlerde bu düşünce sizi tamamen etkisi altına alıyorsa, belki de bunu bir “değerlendirme” değil, bir “durum” olarak görmeyi deneyebilirsiniz. Örneğin: “Bugün kendimi beğenmiyorum” yerine “Bugün kendimi böyle hissediyorum” demek, kendinize duyduğunuz baskıyı bir nebze azaltabilir.

Özgüvenin kolay yıkılmaması ise, genelde dışarıdan değil içeriden inşa edilen bir süreçtir. Her gün yapabileceğiniz küçük yazılarla bu duyguyu güçlendirebilirsiniz. Örneğin; her gün kendinize dair olumlu bir şeyi yazmak… Bugün cesaret ettiğiniz bir şey, birine karşı nazik oluşunuz bile olabilir. Başkalarının sizin hakkınızdaki güzel sözlerini bir yere not alabilirsiniz. Bazen başkalarının gözünden kendimizi görmek, kendi iç sesimizi dengelemeye yardımcı olabilir. Karşılaştırmalardan uzak durmaya çalışabilirsiniz, çünkü bu tarz kıyaslamalar sonucunda kendinizi daha fazla sorgulamanıza sebep olabilir.

Kaçınılmaz olarak zaman zaman böyle hissetmek zordur; fakat kimse her sabah aynı güçle uyanmıyor, bunu da unutmamak lazım. O yüzden kendinize bazen daha yumuşak davranmayı deneyebilirsiniz.

Bayram dileğiniz için ayrıca teşekkür ederim. Size de gönlünüzce geçirdiğiniz; kendinize nazik, şefkatli davrandığınız güzel, ferah bayramlar dilerim. Bir şeyler yazmak ya da anlatmak isterseniz buradayım, tüm samimiyetimle dinlemek isterim…

Sevgilerle...