• Anasayfa
  • Sorular
  • Panik atak mı geçiriyorum veya anksiyete bozukluğum mı var?
Psikoloji

Panik atak mı geçiriyorum veya anksiyete bozukluğum mı var?

btbs2 Eylül 2024 22:57

Çok fazla düşünüyorum. Planım harici gelişen her şey tamamen zihnimi ele geçiriyor ve hayattan keyif alamaz hale geliyorum. Hatta bazen öyle zamanlar geliyor ki ortada hiçbir sebep yokken birden oluşabilecek kötü senaryolar aklımda canlanıp, nefes alamaz hale geliyorum. Ellerim titriyor kalbim hızlı atıyor terlemeye başlıyorum. Örneğin maddiyat; ya param yetmezse, ya bu ay param erken biterse. Başka örnek planlama; ya tahmin ettiğim gün gidemezsem, ya şu planlarıma zaman yetmezse. Vs gibi. Umarım kendimi anlatabilmişimdir. İnternetten araştırdığım zaman yoğun anksiyete bozukluğum olabileceğini gördüm. Fakat bazı günler panik atak derecesine geliyorum. Neyim olduğunu merak ediyorum.

Bu soru 3 Eylül 2024 12:46 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, bahsettiğiniz gibi bu durum arasındaki farkı anlamak için detaylı bir görüşme ve araştırma gerekir. Biz uzmanlar gelen danışanı anlamak için bazen birkaç seans uğraşıyoruz. Bu yüzden internet üzerinde ki bilgiler çok faydalı olmayacaktır. Her kişi öznel ve biricik değerlendirilmelidir. Bu yüzden kendimizi etiketlemek yerine gelin bu durumlarda neler yapabileceğimize bakalım.

Panik atak: ani ve beklenmedik şekilde ortaya çıkan fiziksel ve bilişsel belirtilerdir. Kısa süren korku nöbetleridir. Panik atak yaşanması tek başına ruhsal bir sorun değildir. Bu nöbetler bi çok farklı kaygı bozukluğunda ya da fiziksel sorunda görülebilir.

Panik durumlarının ortaya hangi sebepten çıktığını anlamak için yaşanan bu kaygıların neden kaynaklandığını anlamak gerekir.

Bu yüzden kaygı günlüğü tutmak iyi olacaktır.Kaygı günlüğü nasıl tutulur?

  • Öncelikli kaygı , panik yaşadığınız durumda ki tetikleyicilerinizi yazın. (Ne oldu?Ne zamanoldu? O esnada ne düşünüyordum?) gibi.
  • O anda ne hissettiğinizi ve bunun ne kadar yüksek olduğunu yazın. ( %lik olarak yazabilirsin. Örneğin korku %60 gibi)
  • Başlatan düşüncenin ya da durumun ne olduğunu bulmaya çalışın.( Örneğin aklıma planlarıma zaman yetmeyeceği geldi ) .
  • Sonra bu düşünceyi sorgulayın. ( Aklıma planlarıma zaman yetmeyeceği geldi yetmezse işten kovulurum işten kovulursam bu benim hiç bir şeyi başaramadığım anlamına gelir.)
  • Burda aşırı genelleme yapmış oldum. Bunun gerçekçi bir düşünce olmadığı ortada ancak panik anında biliş bunu algılamıyor. Günlük tutmanın amacı da somut bir şekilde görebilmek ve yöntem geliştirmek.
  • Başlatan düşünceye alternatif gerçekçi bir düşünce yazın. (Örnek evet, planlarımı yetiştiremeyebilirim, bunun için önlem alabilir erkenden çalışabilirim , en kötü ihtimalle yetişemezsem de bu benim tamamen başarısız olduğum anlamına gelmez, çoğu şeyde başarılıyım gibi. ( Bu örnekleri sizin düşünceniz olduğu için değil örnek olarak veriyorum)
  • Bunu her kaygılandığınızda yapmak bilişsel hatalarınızı anlamak ve yeniden yapılandırmak için size fırsat verecektir. Panik atağın geldiği durumda bu mümkün olmayacaktır.
  • Bu esnada size sakinleşmek için bir egzersizden bahsedeceğim. Panik atak durumunuz bittikten sonra vakit geçmeden günlük tutmak yararlı olacaktır.

YAVAŞ NEFES ALMA EGZERSİZİ

  • 4'e kadar sayarak burnunuzdan nefes alın.
  • 2'ye kadar sayarak nefesi tutun.
  • 4'e kadar sayarak ağızdan verin.

Nefes egzersizi esnasında yaşadığınız fiziksel belirtilerin üstüne gitmek, bir kaç pratik sonra kolaylaşacaktır. Ancak bu egzersiz sonrasında günlük tutumunu gerçekleştirerek bilişinizi yeniden işleyebilirsiniz. Tek başınıza devam etmek zorlayıcı olursa bir uzmandan yardım almanız faydalı olacaktır.

Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Sevgiyle kalın.

Uzm.Psk.Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Çocukluk Travmalarımı Unutamıyorum

26 yaşındayım 26 yıldır aynı evde yaşıyorum evimiz küçük hiç kendi odam olmadı abimle aynı odada kaldım hala da böyle. Ben küçükken 2 amcam bizde kalıyordu odamızı bir nevi onlarla da paylaşıyorduk. Amcamlar sertti babam da sert ve ilgisizdi benimle çok konuşmazdı babam sadece yaramazlık yapınca azarlardı ve sürekli içerdi.Bir defasında annemle kavga ederken anneme kültablasını fırlattı anneme gelmedi ama kırılınca bir cam parçası kafama isabet etti o zaman çok korkmuştum yerler kan olmuştu. Bugün o kısımda hala saçım çıkmıyor. Annem sürekli ev işi yapardı. Hiç yaşıtım arkadaşım yoktu beni hiç gezdirmediler de. Doğru düzgün evden çıkmazdım. Arada dışarı çıkıp mahalledekilerle oynamaya çalışırdım ama benden büyük oldukları için genelde beni aralarına almak istemezlerdi. Anaokuluna gitmek istedim annemle babam göndermedi.Bi keresinde resim çizmek için şövale istemiştim babam tamam dedi almadı. Sonra ilkokula başladım 1. Sınıfta folklor ekibine katılmak istedim göndermediler. İlkokulda milli bayramlarda hep şiirleri ben okurdum. Annem hiçbirinde beni izlemeye gelmedi. Okulum evimizin hemen yanındaydı evden ben senin sesini duyarım derdi.Çok fazla çocukluk fotoğrafım yok. Benim ergenlik dönemimle abimin ergenliği aynı zamanlara denk geldi benimle hep dalga geçer ve üstünlük kurmaya çalışırdı. Ailem muhazakardı onu giyme açık bunu giyme rengi kırmızı buraya gitme bu müziği dinleme vs vs arkadaşımla görüşmeme izin vermezdi. Ortaokulda bir gün bir akrabam bana iftira attı ve anneme şikayet etti kendimi savunamadım annem sonrasında kısmen bana inandı ama yine de bana sahip çıkmadı.Ve o zamanlar tek arkadaşımla okulda dahi görüşmemi konuşmamı yasakladı. Dinlemedim bu yüzden hep kavga ettik. Arkadaşımı o zamanlar çok severdim o benim her şeyimdi ondan başka kimsem yoktu. Okulda dersten sonra ücretsiz resim dersi verilirdi arkadaşımla oraya giderdim sırf onunla görüşmeyeyim diye annem beni oradan da aldı. Tüm akrabalarım beni aykırı ve asabi olmakla annemi üzmekle suçlardı. İlkokulda derslerim hep iyiydi sınıfta ikinciydim ama hiç ödüllendirilmedim hiç takdir edilmedim.Ortaokulda bu bahsettiğim olaylar yaşandıktan sonra içime kapandım ve notlarım çok düştü notlarım yüksekken hiç takdir görmedim ama düşünce bana tepki gösterdiler matematiğim 5 ten 4 e düştüğü için resim dersim 2 olduğu için eleştirildim. Sürekli annemle bir çatışma halindeydim ve herkes beni nankörlükle annemi ezmekle suçladı. 15 yaşımda babam başka bir şehre taşındı. Annemle boşanmadılar ama ayrı şehirlerde yaşamaya başladılar. Sizce ben zor bir çocukluk geçirmiş miyim yoksa abartıyor muyum ailem beni rahat yetiştiğim için şımarık olmakla suçluyor. Bunu soruyorum çünkü bazen ben de kendimden şüphe ediyorum acaba abartıyor muyum diye.Bugün onlara karşı yoğun bir öfke duyuyorum ve tahammül edemiyorum. Aradan kaç yıl geçti eski şeylere öfkelenmemi benim kindar bir insan olmama bağlıyorlar. Ve eğer bu yaşadıklarım ciddi sorunlarsa bunlar yetişkin olarak kişiliğimde ne gibi etkilere sebep olur?