Partnerim depresyonla mücadele ediyor. Ben ne yapmalıyım?
Merhaba. 27 yaşındayım, yalnız yaşıyorum, çalışıyorum, partnerimle aynı iş yerindeyiz. Partnerimle güzel bir başlangıcımız vardı. (Partnerim 29 yaşında, yalnız yaşıyor, annesini hiç tanımamış) En iyi arkadaştık sonrasında onun adımıyla ilişkiye dönüştü. Başlarda çok istekli her an yanımda olan, çevresinin bilmesinde sakınca görmeyen ailesiyle tanıştıran biriydi. 5 ya da 6ayın sonunda benden uzaklaşmaya başladı yaptığım hiçbir hata veya çözemediğimiz ilişkimizde bir sorun yoktu. Ayrıldık ama asla ayrılmak istediğini bile söyleyemedi kararsızım dedi. Sonrasında bi psikiyatriye randevu aldım ve gidiyoruz dedim. Hiç istememesine rağmen geldi. Doktor depresyonda olduğunu ve ilaç kullanmasını söyledi en az iki yıl. Asla ilaçları kullanmasına zorlamadım o sırada ilişkimiz kopmuştu zaten. Bir ay sonra kahve içmeyi teklif etti ve kendinden bahsetti. İlişkimiz yine düzelmedi. Ortalama 6 ay sonra tekrar geldi ve sensiz yapamıyorum kafamdaki olumsuz düşünceleri durduramıyorum, düşünmek istemiyorum, her şeyin suçlusu benim ilişkimizi bu noktaya ben getirdim ama nasıl düzelticeğimi bilmiyorum, sana bişey vaat edemem ama bu şekilde de ilerleyemiyorum dedi. Bu yaptığım bile büyük bir adım dedim ve ilişkimiz dün itibariyle yeniden başladı. Kendisi sürekli işten izin alıp evde kalmak istediğini söylüyor. Araştırmalarım sonucu hala depresyonda olduğunu görüyorum, bu süreç beni çok yıpratıyor daha iki gün oldu ama kendimi çok çaresiz hissediyorum. Gerçekten seviyorum ve onun sevdiğini de biliyorum. Onu yalnız bırakmak istemiyorum ama bu durumla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum, kendimi şimdiden depresif hissetmeye başladım. Ben çok hayat dolu gezmeyi ve arkadaşlarımla sevdiklerimle vakit geçirmeyi seven biriyim. Eskiden o da öyleydi sonra bu hale nasıl dönüştü bilmiyorum. Kaçıngan bağlanmaya sahip olduğunu düşünüyorum. Psikologa gitmeyi şu aşamada teklif edemem zaten kabul edeceğini sanmıyorum. Bunların dışında ben ne yapabilirim? Önce Kendim için ve sonra onun için? İlişkimizi bitirmek istemiyorum ama çıkmazda hissediyorum lütfen beni aydınlatıp bir yol gösterir misiniz..
Bu soru 25 Nisan 2025 12:41 tarihinde Psikolog Aysel Kacak tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışanım,
Öncelikle Merhabalar.Yazdıklarınızı okuduğumda, içinizde bir yandan güçlü bir sevgi hissiyle tutunduğunuzu ama bir yandan da bu ilişkinin getirdiği belirsizlik, yük ve duygusal karmaşanın sizi oldukça yıprattığını görebiliyorum. Gerçekten çok yoğun bir duygusal emek verdiğinizi ve partnerinizin ruhsal sürecine saygılı bir şekilde yaklaşmaya çalıştığınızı hissediyorum. Bu çabanız takdire şayan diyebilirim. Ancak tüm bu süreçte sizin de ruhsal gücünüzün azaldığını ve yaşam enerjinizi kaybetmeye başladığınızı söylemeniz, aslında içinizde giderek büyüyen bir yalnızlık hissinin de işaretçisi gibi duruyor.
İlişkinizin başlangıcındaki sıcaklık, karşılıklı paylaşım ve heyecanın zamanla azalması, partnerinizin duygusal olarak geri çekilmesi ve bununla beraber sizin yaşadığınız anlam arayışı… Bunların hepsi, oldukça insani tepkiler. Partnerinizin geçmişinde annesiz büyümüş olması, yaşadığı depresyon süreci ve kararsız davranışları, duygusal bağ kurma biçimini etkiliyor olabilir. Bu durumun sizde bıraktığı etki ise sadece bir üzüntü değil; aynı zamanda derin bir çaresizlik hissiyle birleşmiş görünüyor.
Partnerinizin “sensiz yapamıyorum ama bir şey de vaat edemem” cümlesi, hem sevgiyle bağlı kalmak istediğini hem de ilişkiyi sürdürecek gücü tam olarak bulamadığını gösteriyor olabilir. Bu tür söylemler, sizde “onun yanında kalmalıyım, beni seviyor ama yardıma ihtiyacı var” düşüncesini uyandırabilir. Ancak bu noktada önemli bir sınır var: Partnerinizin iyileşme sürecinden siz sorumlu değilsiniz. Elbette destek olmak, yanında olmak çok kıymetli; fakat bu süreci onun yerine taşımanız ya da üstlenmeniz, sizi her geçen gün daha da tüketebilir.
Siz çok hayat dolu, sosyal ve paylaşımcı birisiniz. Bunlar sizin kaynaklarınız. Eğer bu kaynaklar yavaş yavaş kuruyorsa ve siz kendiniz olmaktan uzaklaşıyorsanız, bu ilişki bir noktada sevgi temelli olmaktan çıkıp yük haline gelebilir. Bu sebeple, partnerinizin sürecine saygı gösterirken, kendi duygusal ihtiyaçlarınızı da göz ardı etmemeniz çok önemli. “Ben bu ilişkide nasıl hissediyorum?”, “Kendi hayat enerjimi koruyabiliyor muyum?”, “Bu ilişki bana da iyi geliyor mu?” gibi sorular, şu anda size yol gösterebilir.
Depresyon, kişinin çevresiyle kurduğu bağı etkileyebilir, duygularını geri çeker, hayata karşı isteksizlik yaratır. Partnerinizin şu anda bu döngüde olması, sevgisinin olmadığı anlamına gelmez; ancak ilişkiye yatırım yapma becerisini sınırlayabilir. Siz onun yaşadığı sürece değil, bu sürecin ilişkinizi ne hale getirdiğine odaklanmalısınız.
Psikolojik destek almak onun için şu an bir seçenek değilse, bu süreci yönetmek için sizin kendi sınırlarınızı belirlemeniz gerekir. Bu bir uzaklaşma değil; tam tersi, ilişkinizi daha sağlıklı bir temelde sürdürebilmek için bir gerekliliktir. Kendinize vakit ayırmak, keyif aldığınız aktiviteleri sürdürmek, sosyal çevrenizle bağınızı koparmamak, sizi bu süreçte ayakta tutar. Bunlar “bencilce” değil; duygusal olarak dengede kalmanızı sağlayan sağlıklı yaşam alışkanlıklarıdır.
Belki bu dönemde, duygularınızı açıkça ama yargılamadan paylaşmayı deneyebilirsiniz. “Seninle ilgileniyorum ama ben de yoruluyorum”, “Senin yanında olmak isterim ama bazen kendimi de kaybediyorum” gibi cümleler, ilişkinizde hem empatik bir iletişim kurmanıza hem de karşılıklı farkındalık geliştirmenize katkı sağlayabilir.
Bu süreçte kendinizi tükenmiş hissetmeniz çok anlaşılır. Ama unutmayın, siz sadece partnerinize değil, aynı zamanda kendinize de karşı sorumlusunuz. Siz güçlendikçe, ilişkiniz de güçlenebilir.
bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.
Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.
Psikolog Aysel Kacak
