pasif agresif davraniyorum

Merhaba,

Bunu okurken sende çok derin bir şaşkınlık, incinmişlik ve suçluluk karışımı hissettiğini hissediyorum. Özellikle “ilk defa biri bana böyle bağırdı” demen çok önemli bir cümle. Çünkü bu, senin için sınır aşımı yaşandığını gösteriyor. Şunu en başta net söylemek istiyorum: Birinin senin niyetini değil, yüz ifaden ya da ses tonunu bahane ederek bağırması senin sorumluluğun değildir. Sen “bağırmadım, kavga etmek istemedim, alttan aldım” diyorsun. Yani ortada karşılıklı bir yükselme yok. Buna rağmen sesini yükselten taraf o. Sen kendini şöyle tarif ediyorsun: kıyamayan, bağırmayan, alttan alan ve karşısındakini incitmemeye çalışan. Bu özellikler çok değerli ama şu an farkında olmadan seni korumak yerine seni savunmasız bırakıyor olabilir.

Partnerinin söylediği “tavırlarından bıktım” cümlesine birlikte bakalım.

Burada şunu görüyorum: O, kendi öfkesini ve tahammülsüzlüğünü senin beden diline yükleyerek meşrulaştırıyor. Yani: “Ben bağırıyorum çünkü senin tavrın beni sinirlendiriyor.”

Bu çok tanıdık bir döngü ve şunu yapar:

Karşıdaki kişi (yani sen) zamanla kendi duygularını bastırmaya, “Acaba ben mi yanlış hissettim?” diye kendini sorgulamaya başlar. Bu da içten içe insanın kendine güvenini zedeler.

Bir de çok kritik bir nokta var:

Sen sinirli olmasan bile, o sinirli olduğunu varsayıp daha da yükseliyor.

Bu, seninle ilgili değil; bu onun tetiklenmeye hazır bir öfke taşıdığını gösterir. Sen sadece o öfkenin hedefi oluyorsun.

“Ben asla ona bağıramam, kıyamam” dediğinde içimden şu geçiyor:

Peki sana kıyıldığında kim seni koruyacak?

Alttan alman o an kavgayı yatıştırmış olabilir ama senin içinde bir şey daha kırılmış gibi. Kendini “çok kötü hissettim” demen bunun göstergesi. Bastırılan her duygu ileride ya bedene, ya ruhuna, ya da daha büyük bir patlamaya dönüşür.

Belki şu cümleyi kendin için düşünmeni isterim:

“Bağırmadan da sınır koyabilirim.”

Sınır koymak bağırmak değildir. Kırıcı olmak değildir. Mesela: “Benimle bu ses tonuyla konuşulmasını kabul etmiyorum.”

“Sinirliysen konuşmaya ara verelim ama bağırma.”

“Niyetim kavga etmek değil, lütfen sesini düşür.”

Bunlar ne sert ne saldırgan; ama kendini koruyan cümlelerdir.

Şunu da çok şefkatle söylemek isterim:

Sen şu ana kadar çok fazla yükü tek başına taşıdığın için, artık ruhun “yoruldum” sinyali veriyor. Bugün yaşadığın şey, sadece bugünün kavgası değil; birikmişlerin dışa vurumu.

İstersen bir sonraki adımda şuna birlikte bakabiliriz:

1. Bağırıldığında neden donup kalıyorsun?
2. Neden hep “idare eden” taraf oluyorsun?
3. Kendi öfkeni güvenli şekilde nasıl ifade edebilirsin?

Burada yalnız değilsin. Yazman bile aslında içindeki güçlü tarafın hâlâ ayakta olduğunu gösteriyor. seans içerisinde daha detaylı görüşebiliriz profilimden bana ulaşabilirsiniz.