Psikoloji

Psikolojik destek almaktan neden korkuyorum?

Gizli Kullanıcı16 Ağustos 2024 09:00

Şuan o kadar üzgün ve o kadar kızgınım ki kendime... Psikiyatriye bir türlü gidemiyorum. Ne zaman randevu alsam son gün hep bir vazgeçiş oluyor. İçimi korku, tedirginlik, endişe sarıyor. Gitsem bile kapıdan içeri giremiyorum kalbim çok hızlı atıyor , ağlamaya başlıyorum, sonra giremediğim için kendime kızıp kriz geçiriyorum . Sadece bir kere gidebildim o da kardeşimin zoruyla. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Psikolojik destek almaktan neden bu kadar çok korkuyorum? Belki de kendime zaman tanımam gerekiyor ama sorunlar hep aynı ve benim bunları aşmam gerekiyor Şuana kadar burada sorduğum tüm soruları cevaplandırdınız teşekkür ederim. Fakat cevapların hiçbiri beni tatmin etmiyor. Benim konuşmaya ihtiyacım var ama konuşqmıyorum işte. Pdikoloğa gitsemde eminim ki aynı şeyi yaşarım.

Psikoloğa hiç gitmedim. Bana hep psikiyatriye git dediler. Herkes bu konuda baskı yaptı bana özellikle de ailem. Bir gün yine bana psikiyatriye git demişlerdi. Bende neden gitmediğimi söyledim, orqya gidince ne anlatıcağımı bilmiyorum dedim bana tüm olumsuz özelliklerimi saymaya başladılar, halbuki benim bahsetmek istediğim sıkıntılarımı rahat bir şekilde anlatamamamdı.

Öyle üst üste tüm olumsuz özelliklerimi sıralayınca çok zoruma gitti Böyle işte konuşmaya ihtiyacım var ama konuşamıyorum . Sizce ne yapmalıyım? Bu platform olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum... İyi ki varsınız

Bu soru 17 Ağustos 2024 14:48 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle duygularını ve hissettiğin şeyleri açıkça ifade ettiğin için sana teşekkür ederim. Bu durumu yaşayan bir çok kişi olduğunu ve asla yalnız olmadığını da bilmeni istiyorum.

Psikiyatriye ve psikoloğa gitme süreci bazen kişilere korkutucu gelebilir, nedenini kişinin karşılaşacağı şeyin ne olduğunu bilememesi olarak açıklayabiliriz. Ayrıca yaşayacak olduğu duygusal zorluklar da ona bunu düşündürebiliyor. 

Yaşadığın durum duygularını açığa çıkarma konusunda tedirginlik yaşaman ve bilinmeyene dair korku duyman ile kaynaklanıyor olabilir. Ailenin bu sürece karşı gösterdiği olumsuz tepkiler de senin bu süreci yaşamana engel oluyor olabilir.

Ne yapmak sana iyi gelebilir konusuna değinecek olursak sana şunları söyleyebilirim ki, süreç için kendine biraz zaman tanıman gereklidir. Küçük adımlar atarak ilerlemen seni rahatlatabilir. Direkt olarak randevuna gitmek yerine dilersen kısa bir ön görüşme yapabilir veya telefonda konuşma gerçekleştirebilirsin. Ailene seni desteklemelerine ihtiyacının olduğunu ifade etmen bu anlamda önemlidir.

Kendine zaman tanımandan bahsediyordum; psikolojik yardım istemenin bir zayıflık olmadığını herkesin desteğe ihtiyaç duyabileceğini kendine hatırlatmanı istiyorum. Terapiye başladığında psikiyatriste/psikoloğa, ne konuşacağını bilmediğini ve kaygılandığını iletebilirsin. Böylece birlikte bir konuşma başlangıcı yapabilirsiniz. Seni destekleyerek oldukça anlayışlı olacaktır.

Özetle, kendine nazik olman gerektiği, bu konuda yalnız olmadığını bilerek ve adım adım ilerlemen gerekeceğini unutmayarak kendine zaman tanımalısın. Süreç zorlayıcı olabilir fakat aşamayacağımız bir süreç olmayacaktır.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Çok Değişkenim Kişiliğimi Anlayamıyorum

şimdi şu şekilde ben 17 yaşındayım 18 yaşıma girmeye bir ayım var bu aralar kişiliğim çok çabuk değişmekte ve sosyal siyasal dini olarak sürekli fikirlerim değişmekte aynı zamanda duygularımı çok zirvede yaşıyorum öfkelendiğim zaman sinir krizleri geçiyorum mutlu olduğum zaman havalara giriyorum üzüldüğüm zaman depresyona giriyorum her şey zirvede yaşıyorum ben bunları yaşarken de bazen kendimi bile anlayamıyorum çevremdeki insanların beni anlamasını beklemiyorum çünkü onlar benim sorunlarımla uğraşması gereken insanlardı birine çok çabuk bağlanıp çok çabuk soğuyabiliyorum en kötü özelliğini görüp hemen ondan uzaklaşabiliyorum hani bunu kendinde fark etmek beni gerçekten üzüyor çünkü böyle bir kişiliğin yok bazen oluyordu ve ben bunu yeni gelişiyordum ve ergenlik çağındaydım bunu ona bağlıyordum ama bu aralar daha sıkılaştı 2 günde bir siyasi görüşün çok çabuk değişebiliyor yani Türkiye gibi bir yerde bu çok normal ama yani bu kadar hızlı değişmesi bence normal değil o yüzden kendimi tanımak istiyorum kişiliğim nedir kişilik olarak böyle bir insan mıyım onu anlayamıyorum bunu durumda sürekli aile içerisinde tartışmalar yaşıyorum aynı zamanda arkadaş ortamında çok fazla değişiklik yapıyorum her yıl arkadaşlarımı değiştiriyorum yani sevmediğimden değil ufak bir kötü davranışlarını gördün de hemen uzaklaşıyorum onlardan ve arkadaşlığımı bozuyorum yani bu benim için iyi değil çünkü ben böyle bir arkadaş olmak istemiyorum kendimi arkadaşımın yerine koyduğum zaman ben iyi bir insan değilim bir insan olmam lazım benim

Psikoloji

Bu zor dönemimde neler yapabilirim?

Merhaba. Mesleğime çok büyük hayallerle başladım ancak çalıştığım ortamın benden bir şeyler götürdüğünü fark ediyorum. Ailemden çok uzak bir şehirde ve imkansızlıkların olduğu bir yerde yaşıyorum. Yaklaşık 1. 5 senedir işimi yapıyorum ama sanki yıllardır çalışıyormuşum gibi yıprandığımı fark ettim. İşimden arta kalan zamanlarım oluyor ancak değerlendirmekte zorluk çekiyorum. Bir buhranda gibi hissediyorum. Bunda motivasyon eksikliğinin etkili olduğunun farkındayım ama kendimi ne kadar zorlasam da başladığım bir etkinliği devam ettiremiyorum, bırakıyorum. Çalışma arkadaşlarımla bir ilişki kuramıyorum(hem hemcinsim değiller hem yaşam tarzı olarak farklıyız). Buraya daha yazamadığım birçok faktör var ve ben yönümü kaybetmiş gibi hissediyorum. Ailemi ziyaret edeceğim zamanları dört gözle bekliyorum. Şehrin imkansızlığı, uygun arkadaş edinememe, mobbing gibi sorunlarla baş etmek zorundayım hissi beni çok yoruyor. Çok empati yapan, insanlara yardımcı olmayı seven biri olmama rağmen son zamanlarda yaşadığım şeylerden kaynaklı böyle olmamam gerektiğini anladım ve olmak istemediğim gibi davranıyorum . Galiba bir savunma biçimi bu. Ama hayatımın çok zora doğru sürüklendiğini hissediyorum. Çok düşünüyor ve kafaya takıyorum. Uykularımı, günlük yaşamımı etkiliyor. Bu durumda bana nasıl bir yol gösterebilirsiniz?