• Anasayfa
  • Sorular
  • Psikolojik olarak kendimi savunamıyorum, manipüle oluyorum
Sosyal Hayat

Psikolojik olarak kendimi savunamıyorum, manipüle oluyorum

Gizli Kullanıcı4 Ağustos 2024 19:28

İyi akşamlar 25 yaşındayım ailem ve sosyal hayatımda kendimi yetersiz görüyorum bunuda çevrem belirtiyor zaten kendimi savunamiyorum en ufak bir şeyde beni suçlu buluyorlar ve bu şekilde manipüle ediliyorum bunu nasıl düzeltebilirim çok gittim ama etkili bir çözüm alamadım örnek verecek olursam ne kadar iyilik yaparsam yapayım karşımdaki insana o insan beni hep kötü olarak söylüyor ve ben ise savunmasız kaliyorum

Bu soru 4 Ağustos 2024 22:39 tarihinde Psikolog Başak Alasya tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,


Kendinizi yetersiz ve sebepsiz yere suçlu gördüğünüzü ve buna da çevrenizin sebep olduğundan bahsetmişsiniz. Yetersizlik ve suçluluk duyguları birer olumsuz otomatik düşüncedir. Biz bu düşünceleri çevremizden öğreniriz. Yani birileri bize sürekli yetersiz olduğumuzu söyler ve biz bambaşka bir konuda bile kendimizi yetersiz hissedebiliriz. Çünkü insanoğlu genelleme yapar. Eğer bir konuda yetersizsem her konuda yetersizim düşüncesine kapılır.


Bu bizim özellikle çocukluk döneminde gördüğümüz muamele ile ilişkilidir. Örneğin motor becerileri henüz zayıf olan bir çocuk çay bardağını yanlışlıkla yere düşürdüğünde şefkatli ve kabullenici bir muamele yerine öfkeli ve suçlayıcı bir tutumla karşılaştırırsa ileride motor becerileri gelişse dahi iyi bir şekilde bardak tutamayacağına dair yanılgıya kapılabilir. Bu onun yetersiz olduğunu değil yanlış otomatik düşünceye sahip olduğunu gösterir.


Hiç makara ipliğine bağlı olan filin hikâyesini duydunuz mu? Bir gün bir bebek fili zincirlerle bir ağaca bağlarlar. Fil ne kadar çabalasa da zincirden kurtulamaz. Günler sonra fil pes etmiştir ve zinciri çıkarıp makara ipliği bağlamış olmalarına rağmen fil hiç hareket etmeden beklemiş. Çünkü artık çaresizliğini öğrenmiş ve kabul etmiştir. Bizler de çocukluğumuzdan bu yana biriktirdiğimiz öğrenilmiş çaresizliklerimizle yaşadığımız her an aynı durumu taşıyoruz ne yazık ki. Ben zaten yetersizim diyoruz ya da çocukken suçlayıcı bir tavırla büyütüldüysek en ufak suçu üstleniyoruz. Zamanla insanlar bunu yapmayı bıraksa bile bizde alışkanlık olan ve normalleşen bu duygu devam ediyor. Birisinin bakışından, ses tonundan ya da bir kelimesinden bizi suçladığını ya da aşağıladığını düşünüyoruz.


Peki bu durumu nasıl değiştirebiliriz. Suçluluk duygusu da yetersizlik düşüncesi de kişinin sadece kendi isteğiyle kurtulabileceği süreçler. Yapmanız gereken tek şey kendinizi kabul etmek. Ben kimim, nasıl biriyim, neyi severim, neyi sevmem, benim hayallerim ve yaşam standartlarım ne? gibi soruları yanıtlamak size ilk etapta iyi gelebilir. Fakat bunun sonrasında kendinizi olduğunuz gibi kabul etmek ve sevebilmek için çabalamaya devam etmeli ve size karşı gelen herhangi bir olumsuz tutuma karşı kendinize bir kalkan hazırlamış olmanızı öneriyorum. Bahsettiğim kalkan ise özsaygı elbette.


Kendinize karşı daima şefkatle sarılabilmeniz dileklerimle...


Psk. Başak Alasya Kaya





Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

İnsan ilişkilerimde ilk izlenim fazla önem taşıyor ne yapmam gerekiyor?

Merhabalar. Kendimde yakın zamanda fark ettiğim bir sorunla alakalı soru sormak istiyorum. Karşımdaki insandaki ilk izlenim,bana yaklaşımı benim için fazla önem taşıyor. Örneğin bir arkadaşlık ilişkisi kuruyorum bu kişi bana başta iyi davranıyor ben de arkadaşlığımız bitse ve bana kötü davranmaya başlasa bile onu affetmek için kendimi suçlamaya ya da onu haklı görmeye başlıyorum. Bir şekilde onu haklı bulup affediyorum ama bu kendimi affetmek için asla geçerli olmuyor. Fakat bir insanla başta anlaşamadıysam ya da bana başta kötü davrandıysa ben o insanı bana ne kadar iyi davranırsa davransın affedemiyorum. Asla içimde ona karşı olan,öfke ya da kin tam anlamıyla o duyguyu kavrayamıyorum, o his bitmiyor. İsterse beni kendine affettirmek için elinden gelenin en fazlasını yapsın yine de bana yaptığı o ilk davranışı asla unutmuyorum. Ama başta iyi ilişki kurduğum insan beni aldatsa da bana kötü davransa da onu affedecek sebepler yaratabiliyorum. Bu duyguların kendime zarar verdiğinin de farkındayım ama bu duygulara karşı koyamıyorum. Karşı koyamadığımda da kendimden uzaklaşıyorum,kendime kızıp kendimi üzüyorum. Üstüne üstlük bu farkındalığı yaşadığımdan belli sürekli bu sorun üzerinde duruyorum ve duygudurumumu fazla etkilemeye başladı. Artık düzeltme vakti geldi diyorum ama yaptığım hiçbir şey kendimi bu konuda düzeltmeme yardımcı olmuyor. Bunu düzeltebilmek için bir öneriniz var mı?Ne yapmalıyım?Kendime haksızlık etmek istemiyorum artık yoruldum çünkü.