Psikolojim kötü ne yapabilirim?

Merhaba kaç ay önce kardeşimi kaybettim ve ondan sonra psikolojik açıdan çok çöktüm. Onun gidişine kabullenmedim hala ve insan oğlu unutuyor bir çok şeyi, onun anılarını, sesini gülüşü, yürüyüşünü onun kendisini onu unutmak istemiyorum ve kalbim hala onun boşluğunda o olmazsa hayatım olmazmış gibi gerçekten çok kötü ama sabrediyorum bizimde imtihanımız ve en hayırlısı buydu belkide bizde gideceğiz onu biliyorum sabrediyorum. ( Bunu anlatmak istedim.) Ve kardeşime asla suç falan atmıyorum zaten öyle bir şey yok ben kendi kendimi böyle yaptım düşüncelerim ben böyle oldu. İmtihanım belkide sabrediyorum. Hiç böyle bir olay yaşamamıştım daha sonra o olaydan sonra böyle oldu ben dediğim gibi kendim kendimi yıprattım çünkü önceden çok güçlüydüm ve ne karanlıktan korkuyordum ne tek başıma uymaktan hatta birçok hayalim vardı daha sonra işte psikolojik açıdan böyle oldum ve sanki büyük bir boşluğa düştüm ne hayatın anlamı kaldı benim için ne başka bir şey sadece Allah'a inancım var ve ailem için yaşıyorum sabrediyorum ama böyle sürmesi de beni çok yıpratıyor hiç isyan etmek istemiyorum belki de beni imtihanım budur diye sabrediyorum evet. İşte psikolojik açıdan nasılım diye sorarsanız eski alışkanlıklarımı ya da hobi mi desem onları artık hiç yapmıyorum neredeyse hepsini bıraktım gibi , ve birçok şeyden korkuyorum , bazen kendimi deli zannediyorum böyle düşünerek deli olmaktan korkuyorum. 2-3 ay gibi de takıntılı hastalığı geldi işte o da olunca ben daha çok yıprandım gibi.

Aslında takıntılıları bırakmak için uğraşıyorum ama eskiden nasıldım onu ben hatırlayamıyorum bazen işte öyle olunca da sanki böyle yaptığım şeyler bana normalmiş gibi geliyor. Ve de hiç şekerim yok yani öyle biliyorum ama günde belki de en az 5 şeker yemem gerekiyor sanki ben şekerle böyle ayaktayım. Böyle bir şey olmadığını biliyorum ama gene de öyle yapıyorum . Ve diğeri gibi sürekli aynı yemekleri yiyorum ve sanki onlara yemediğim sürece ben ayakta kalamıyorum Ve böyle yapmadığımda bayılıyormuşum gibi oluyorum yani öyle hissediyorum, düşünüyorum.

Hatırladığım kadarıyla eskiden böyle değildim böyle bir şey yaşamadım korkmazdım kalbim hiç böyle korku dolu olmazdı neredeyse şuana kadar ailemden uzaktım okuldaydım yurtta kalıyordum şuna ne onlardan ayrı olabiliyorum ne başka bir şey . Üniversite ye nasıl gidecem diye şuan onu düşünüyorum. Dediğim gibi bu imtihanım olabilir ve ben Allah'a inancımla yaşıyorum. İnşallah bunlar geçecek ama piskolijim iyi değil buda bir gerçek. Bu kadardı teşekkürler .