Psikoloji

Sabit bir ruh halinde olmak için ne yapmam gerek?

Gizli Kullanıcı23 Temmuz 2024 08:23

Bipolar bozukluk tedavisi görüyorum 10 yıldır. Bu dönem yeni bir işe başladım çalışma saatleri mesailer derken ilaçlarımı kullanmıyorum çünkü iş hayatında ilaçlar odaklanma sorunu yapıyor. Fakat artık ruh halim gün içerisinde çok sık aralıklarla değişmeye başladı 1 saat çok iyi hissediyorken 1 saat berbat hissediyorum ve bu durum 15 gündür devam ediyor artık çok zorlanıyorum hayata karşı motivasyonumun sürekli değişmesi beni çok etkiliyor ilaç kullanmadan bu durumu nasıl normale sokabilirim.

Bu soru 23 Temmuz 2024 12:30 tarihinde Psikolog Merve Nur Sekmen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,

Bipolar tedavisi için kullandığınız ilaçlarınızı iş hayatında zorlanmalar yarattığı için bırakmak zorunda kaldığınızı belirtmişsiniz. İş hayatınızı etkilemesi ve sizin bundan rahatsızlık duymanız çok normal, çok insani. Fakat ilacınızı doktor kontrolünde kullandığınız gibi doktor kontrolünde bırakmanız sağlıklı olan olacaktır. Çünkü ilacı kendi kontrolünüzde bırakmak kısa vadede sizi rahatlatsa da (iş alanında aksaklık yaşanmaması) uzun vadede sizin için işlevselsizlik yaratabilir.


Bu durumun önüne geçebilmek için psikiyatrinizle görüşüp ilacın dozları ve yan etkileriyle ilgili iletişim sağlarsanız size uygun olan konsültasyonu sağlayacağını düşünüyorum.


Ve unutmayın ki bir kuş tek kanadıyla uçmaz. Psikiyatri desteği aldığınız gibi aslında uzun vadede yine işlevsellik kazanabilmeniz için terapi yolculuğuna da çıkmanız sizin iki kanadınızı da kullanmanıza yardım edebilir.


Aynı zamanda değişen duygularınızın takibini yapıp hemen önce duygunuzu değiştiren öncülün ne olduğunu, duygunuz değiştiğinde neler olduğunu (düşünce, davranış) ve hemen sonra ne olduğunu (düşünce, davranış) gözlemleyebilirsiniz. Bu duygu değişimi sağlayan öncüllerinizi fark etmenizi, duygu değişimi olduğunda ne düşündüğünüzü ve nasıl davrandığınızı, hemen sonrasında ise yine düşüncelerinizde ve davranışlarınızda neler olup bittiğinizi görmenizi sağlar; problem davranış varsa da harekete geçmenize yardımcı olabilir.


Son olarak dediğim gibi psikiyatrinizle bu konuda görüşmek en öncelikli önerim olduğu gibi bizlerden ya da çevrenizdeki herhangi bir terapistten destek almanız iki kanadınızı kullanmanız için de işlevsel bir yerden olacaktır.



iyi günler dilerim,

sevgilerle…

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Depremin yarattığı travmayı nasıl aşabilirim?

6 Şubat iki çocuğumla evde yalnızdım. Duvarlar üstümüze yıkılarak kaçtık dışarı. Eşim gurbetteydi, babam da çocukluğumdan beri babalık yapmadığı için o gece sığınacak kimsem yoktu. Geçim sıkıntımız da var. Deprem gecesi bulunduğumuz apartmana yeni taşınmıştık tanıdığımız kimse de yoktu orada. O gecenin zifiri karanlığında,27 yıllık hayatımda görmediğim soğukta,yağmur altında iki çocuğumla kalakaldım. Sarsıntı anını atlatabilirim,maddi zorlukları da. Ama o çaresizliği unutamıyorum,Hatay her sallandığında o geceyi yaşıyorum tekrardan. Ölenlere mi,o çığlıklara yardım edemeyişime mi,çocuklarımı kaybetme korkusu yaşadığıma mı,kendime mi ağlayayım bilemediğim zamanlar oluyor. 1,5 yıl geçti. Aşmak istiyorum. 5 ve 8 yaşlarında iki oğlum için,aşmak zorundayım. Bunca aydır hala barınma sorunumuz devam ediyor,geçim derdi de cabası. Bunlarla (tek başıma) mücadele ediyorken psikolojik destek için ayıracak imkanım olmadı hiç. Ama artık yavaş yavaş günyüzüne çıkmaya başlıyor. Ben iyi değilim. O gece çocuklarım korkmasın güvende hissetsin diye dik durup gülümsedim,çocuklarımı yüreklendirmeye çalıştım,hatta iyiymiş gibi davrandım. Biliyorum ki o gece içimden geldiği gibi ağlayabilseydim,o çığlıkları içeri içeri değil de dışardan atabilseydim belki o kadar da kötü etkilenmezdim. Acısını zamanında yaşayabilen insan zamanında iyileşebiliyor. Ama ben içime gömdüm. Ve işte. . şimdi iyi değilim ama maalesef hayat devam etmek zorunda. Çocuklarımın psikolojisini düzelteyim derken kendimi kaybetmek üzereyim sanırım. Bana söyleyebileceğiniz tek bir söz,bir öneri,bir olumlama(hayalcilik olmayacak şekilde) veya en ufak sandığınız bir örnek bile boğulmak üzere olan bana,uzatılmış bir dal parçası olabilir. Biliyorum ki hastalığı kabullenmek iyileşmenin yarısıdır. Ben ruh halimin iyi olmadığının farkındayım. Çocuklarımın bindiği dalım ben,kırılmamam lazım. Güçlü durmak beni epey yordu,her şeyin üstesinden gelmek zorunda olmak yıprattı. Oysa 6 Şubat 'ta 25 yaşındaydım. Ben de korktum,ağlamak isterdim,çığlık atmak,birilerine sarılmak. .. isterdim. . ama ben o gece dışarıda iki çocukla öylece kalakaldım. Şimdi ise Hatay'da şiddeti ne kadar küçük olursa olsun her Sarsıntıda o gecenin çaresizliğini yaşıyorum. İlk aylarda Çocuklarımın ölüm korkusunu tekrar tekrar yaşıyordum. Bunu aştığımı görebiliyorum. Ama böylesine büyük bir afet anında kimsesiz çaresiz savunmasız kalmayı,aşamıyorum. Her sarsıntıda o geceki çaresizlik tetikleniyor. Yeniden herhangi bir afet olsa o çaresizlik o kimsesizlik ve çocuklarımın sorumluluğu altında ezileceğim korkusuyla yaşıyorum. hayattan zevk alamıyorum. Çocuklarım sağ salim yanımda, bazen bunun bile tadını çıkaramıyorum. Gelecek korkusu var içimde. Başıma bişey gelse çaresiz kalacağım korkusu. Nasıl bir yol izlememi önerirsiniz? Biliyorum çok dolaylı,ve sizin için anlaşılması güç bir duygu bu,çünkü malum yaşamayan bilemez derler. Ama yaşamayan dışarıdan bakan da belki görebilir çıkış yolunu. Ben buradan göremiyorum. Eğer gerçekten tüm içtenliğinizle okur,anlamaya çalışıp,değer verip cevaplarsanız insanlığa dair inancım,umudum yeşerir. Verecek cevap bulamasanız veya kazancınız olmayacağı için vakit kaybetmek istemezseniz de saygı duyarım. Şimdiden teşekkürler. ..