Sosyal Hayat

Sağlıklı bir hayatımın olmasını istiyorum

Gizli Kullanıcı25 Temmuz 2024 16:27

Sürekli evdeyim dışarı çıkmak istemiyorum, tek başıma bir şeyler yapamıyorum. Arkadaşlarımla ve çevremle iletişime geçemiyorum, kendimi dışlanmış, sevilmeye değer olmayan biri gibi hissediyorum. Etrafımdaki hiçkimse beni sevmiyor gibi hissediyorum. Partnerimin beni sevmediğini ve sevmeyeceğimi düşünüyorum. Sağlıklı bir hayatımın olmasını istiyorum. Sabahtan akşama kadar telefon başında geçirmek istemiyorum ama bir şeyler yapacak gücü kendimde de bulamıyorum. Kendimi yetersiz hissediyorum ve hiç bir şey başaramayacak gibi hissediyorum.

Bu soru 25 Temmuz 2024 19:18 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. paylaşımlarından kendinle ve çevrenle olan ilişkini olumsuz olarak algıladığını anlayabiliyorum. Geçmişe yönelik olumsuz olaylardan kendini sorumlu tutma ve geleceği başarısız olacak olma düşüncesiyle ümitsiz bir durum olarak algılamaktasın. Burada yaptığın sistematik hataların farkına varman içinde bulunduğunuz durumdan çıkmanı epey kolaylaştıracaktır. Depresif düşüncelere sahip insanlar bu hataları çok sık ve yaygın olarak yaparlar ve onları değiştirmek ellerinde değilmiş gibi algılarlar ve bu sayede kendileriyle ilgili olumsuz değerlendirmeleri daha da alevlenir. Sistematik hataları örneklerle vereceğim, sen de kendi yaşamında bunları yapıp yapmadığını düşünebilirsin.

çoğu durumda en kötü felaket senaryolarını düşünme, olayları seçici algılamak (tek bir başarısızlığın ardından geçmişteki başarıları görememek), yaptıklarını küçümseme (bunu zaten herkes yapabilirdi diye düşünmek) kişiselleştirme (aslında işinde problem yaşayan partnerin canı sıkkın olduğunda, kesin benim yüzümden ya da beni sevmiyor artık diye düşünmek).

peki tüm bu bilişsel çarpıtmaların yerine başka türlü düşünülebilir miydi ?

Alternatif düşünceler: evet şu an bir konuda başarısız olmuş olabilirim ancak geçmişteki başarılarım hala benimle ve onlar sayesinde yeni başarılar elde edebilirim….. Herkesin yapabileceğini düşündüğüm şeyi ben yaptığım için yaptığım şey daha değersiz olmuyor……. Partnerimin canı birçok nedenden kaynaklı sıkkın olabilir bunun tek kaynağı ben olamam ve canı sıkkın olduğu için beni sevmiyor da değil belki biraz ilgiye ihtiyacı olabilir…… Gördüğün gibi sistematik hatalar yerine alternatif düşünce geliştirebilirsin olayları düşündüğün kadar olumsuz algılamayacaksın.

Bahsettiğin problem için birkaç yöntem paylaşmam gerekirse ilk olarak; etkinlik kaydı tutmanı tavsiye ederim: günlük etkinliklerini saatlere göre kaydet, bir şeyler yapacak gücün olmadığını söylüyorsun gerçekten bir şey yapmıyor musun görmek adına. Yaptığın aktiviteleri seni mutlu etme özelliklerine göre 0-10 arasında puanla: ne yaparsan yap mutlu olamayacaksın düşüncelerini anlamak adına.

alinti

Değerlendirmeniz için teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Değersizlik hissi ile nasıl başa çıkılır?

Merhabalar, ben 18 yaşındayım. Kendimi pek sevmiyorum, beğenmiyorum. Çocukluğum boyunca zorbalığa maruz kaldım. Öğretmenler ve öğrenciler tarafından. Çocukluğum öğretmenlerin ve sınıf arkadaşlarımın beni sürekli aşağılaması ve beni görmezden gelmesi ile geçti. Çocukken notlarım pek kötüydü. Aramızda iki yaş fark olan ağabeyimin notları çok iyiydi okulda başarılıydı. Bu nedenle annem bana çok kızardı. Neden başaramıyorsun? Bak ağabeyin yapıyor sen neden yapamıyorsun? Genelde evde ağabeyim daha çok dikkat çekerdi (en azından misafirler geldiğinde) hep ağabeyimi överlerdi her konuda. Bende bir köşede dururdum. Aslında annemde babamda ikimizi eşit severler, fakat yinede notlarımın düşük olması annemin hoşuma gitmezdi. Çok kızardı. Okulda öğretmenler bana salak muamelesi yapardı benimle ilgilenmezlerdi. Hatta bana hakaret eden (henüz 9 yaşımdayken ölmemi istediğini söyleyen bir öğretmen) bir öğretmenim vardı bana vurmuştu fakat korkumdan kimseye söyleyememiştim.Sınıf arkadaşlarım beni sürekli zorbalardı aralarına almaz ve bana kötü davranırdı (7yıl aynı sınıfta, aynı öğrencilerle okumak zorunda kaldım). Derslerim yüzünden zaten başarısız hissederdim. Birde dış görünüşüm ve karakterimle sürekli alay ederlerdi. Bu durum benim öz güvenimi hatta öz saygımı zedeledi daha doğru söylemek gerekirse yerle bir etti. Öyle sorunlu bir öğrenci değildim. Utangaç hafif geveze bir çocuktum o kadar.Okula her sabah gittiğimde aynaya bakarken ağlardım. Çirkin hissederdim (hala öyle). Okulda çok sayıda kötü şey yaşadım. Bu benim sosyal anksiyeteye sahip olamama neden oldu. Neredeyse hiç dışarı çıkmam sosyalleşmem, insanlarla tanışmaktan fazlasıyla korkan biri haline geldim. Kalabalık ortamlarda fazla kaygı, mide bulantısı çok sık yaşıyorum. Ve kendimi çok değersiz, başarısız hissediyorum. Sanki hiç bir şeye laik değilmişim. Hiç bir haltı başaramazmışım gibi geliyor. Ayrıca son zamanlarda yaşadığım önemli bir şeyi daha anlatmak istiyorum. Aileme karşı çok öfkeliyim fakat nedenini asla bilmiyorum. Sürekli onlara öfkeli davranıyorum. Onlar bu durumdan artık sıkıldıklarını ve benim bir “sinir hastası” olduğumu düşündüklerini söylediler. Yola çıktık, arabada normal bir tepki verdiğimde annem yine sinirlendiğimi düşündü fakat böyle bir durum yoktu fakat anlatamadım evet o zaman dışında sinirli olabiliyordum dediğim gibi ama o an gerçekten değildim. Birden ağlamaya başladım. Annem başta bana “sen sinirlisin” dediği için ağladığımı düşünmüştü. Fakat durum hiç te öyle değildi. Sosyal anksiyete, kaygı, değersizlik hissi vs, vs şeylerden dolayı çok dolup taşmıştım. Fakat onlar hiç bana gelipte sormadılar “iyi misin?” Diye. Derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Okulda sürekli kaygılanıyorum. Değersizlik hissiyle mücadele ediyorum. Ve daha bir çok şey.