Sanaldan bağlandığım çocuk

Sevgili danışanım,

Merhabalar,yazdıklarınızı okurken, ne kadar karmaşık ve derin duygular içinde olduğunuzu hissetmemek mümkün değil. Sanki bir yandan “Bu sürecin içinden nasıl geçtim, nasıl bu noktaya geldim?” diye kendinize soruyor, bir yandan da bu duygusal yolculuğun sizde bıraktığı izleri anlamaya çalışıyorsunuz. İki yıl boyunca biriyle, üstelik hiç yüz yüze gelmeden kurulan bir bağın, bu kadar anlam kazanması, hele de hayal kırıklıklarıyla yüzleştiğinizde içinizde böylesine bir sızı bırakması, gerçekten insanın iç dünyasında fırtınalar koparabiliyor.

Siz, belki de farkında bile olmadan, o kişiye yalnızca bir insan olarak değil, aynı zamanda bir umut, bir tamamlanma hissi yüklemişsiniz gibi görünüyor. O yaş farkına, yolun başında oluşuna rağmen, onu hayatınıza anlam katacak, sizi tamamlayacak biri olarak görmüşsünüz. Bu hiç de garip değil; insan bazen, özellikle de kendini yalnız hissettiği dönemlerde, bir başkasında kendine ait boşlukları dolduracak bir şeyler arayabiliyor. Ve böyle zamanlarda, gerçeklerden çok hayaller ağır basabiliyor. Siz de bu hayali büyütmüşsünüz; o kişiyi kafanızda ideal bir figüre dönüştürmüşsünüz. Şimdi ise gerçeklerle hayaller arasındaki fark acı biçimde yüzünüze çarpıyor ve bu, doğal olarak sizi hem üzmüş hem de kendinizi sorgulamaya itmiş.

Çevrenizdeki yaşıtlarınızın ciddi ilişkiler kurup evleniyor olması da sanıyorum bu sorgulamayı daha derinleştiriyor. “Ben de o yolları yürümeliydim, neden bu kadar vaktimi boşuna harcadım?” diye düşünmeniz aslında insanın kendiyle yüzleşmeye başladığının bir işareti. Fakat şunu hatırlatmak isterim: herkesin hayat yolu farklıdır, kimsenin hikayesi bir diğerine benzemez. Kimisi o “doğru” sandığımız yollarda ilerlerken, kimisi önce kendi iç dünyasının karmaşasını çözmeye çalışır. Sizinki de belki böyle bir süreç. Ve bu süreç, düşündüğünüz gibi boşuna değil; çünkü size kendinizle, beklentilerinizle, kalbinizin nereye çekildiğiyle ilgili çok şey anlatıyor.

Bu noktada kendinize şunu sormanız kıymetli olabilir: O kişiye bu kadar anlam yüklemenizin sebebi neydi? Onun varlığı size hangi duygusal ihtiyacınızı sağlıyor gibiydi? Sevilmek mi, anlaşılmak mı, yoksa sadece bir yere, birine ait hissetmek mi? Belki de yalnızca sizi dinleyen biri olduğu için bile kalbiniz ona yakınlaştı. Belki bir parça yalnızlık, bir parça umut birleşti ve onu kafanızda büyüttünüz… Tüm bu sorular üzerinde düşünmek, bu deneyimi “boşa giden zaman” olarak değil, kendinizi anlamak için bir fırsat olarak görmenize yardımcı olabilir.

bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.

Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak