Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

İlişki sonrası yaşadıklarımın altında neler var?

Merhaba uzun zamandır psikoloji okuması yapıyorum. Aslında bu 2 sene önce kötü bir ilişki deneyimimden sonra ortaya çıktı. Aldatılmıştım ve 4 sene geçmişti üzerinden kendimi bildim bileli kaygılı içe dönük bir yapım var stresli durumlarda bir şeylere başlarken vs midem bulanır öğürürüm ve kusarım. Yeterlilik duygusu babadan gelirmiş ben sanırım cesaretlendirilmek yerine hep en kötüsüne odaklanmışım ki kendimi her ortamda saklarken, susarken, zor konuşmaları yapacağım zaman midem bulanırken öğürürken buluyorum. Bu yüzden işime son vermiştim. Bu aldatılma sürecinden sonra da uzun süre içime kapandım iş konusu kötüye gitti liseden kalma öğürme alışkanlığım hafiflemişti aslında bir nevi izole olmuştum her şeyden. 4 sene sonra bir ilişki yaşadım eski ilişkisini unutamamıştı tabi bunu ilişkinin 1. Ayında öğrendim o zamana kadar çok güzel gidiyordu her şey. Ben o muhafazakar diye başta kıyafetlerimden bile ödün vermiştim çünkü aldatıldıktan sonra ahlak olarak iyi birini arıyorsunuz güzel bir ilişkim olsun diye kendimden fedakarlık ettim. Ama 1. Ayda böyle bir şey yaşayınca dünyam başıma yıkıldı. Karşımdaki insan da bunu görünce kahroldu o da üzüldü. Onunla açık konuştum eğer eskiye dair aklında kalbinde bir şey varsa devam etmeyelim dedim. O da her şeyini attı o kişiye dair ve çabalayacağını söyledi biz devam ettik. Bu süreç içerisinde birbirimizi tanımaya başladık. Ama sürekli bir yalan gizleme vs biz artık tükenme noktasına gelmiştik. En son ben telefonunda eskiye dair hala şiirler notlar vs bunların silinmediğini gördüm ve o gün onunla ve yanımızdaki insanlarla bir plan yapmıştık gün mahvoldu çünkü ben gülmedim eğlenmedim herkes benim çok büyük tepkiler verdiğimi düşündü. İçime kapandım dokunsalar ağlayacak moddaydım. O ise o gün kimsenin günü mahvolmasın diye eğlenmesine devam etti. Kötü ben oldum tabi ki. İnsanlar beni değil onu savundu yüzüme karşı buluşmalarda o zaman sen de başkasını unutamayan birini sevmeseydin dedi. Çünkü dışardan böyle gözüküyordu. Ama hayatımdaki insan bana hiçbir zaman unutamadım vs demedi. Hep beni sevdiğini söyledi ama duygularımı bastırıyorum üzülmemek için dedi. O kişiden sonra terapiye gitmiş. Mantığına uydurmaya çalışıyordu beni. Duygularını anlayamıyordu belki de bilmiyorum. Biz o gün ayrıldık ve 2 sene oldu. Şimdi ona dönmemi vs bekliyor. Bense artık sevilmek için böyle saygısızlıklara katlanmayacağımı hayatımı acaba beni seviyor mu diye sorgulayacağım biriyle geçiremeyeceğimi iyi biliyorum. O ilişkiye dönmek istemiyorum ama içimde o günlere dair güzel anılar kaldı. Evet tüm bu olumsuzlukların için de tabi ki bir şeyler bağladı beni ki o ilişkide kaldım. Ama biliyorum ki yine dönersem kıyafetlerimden ödün vereceğim o ise benim rahatsız olduğum sosyal ortamlardan asla vazgeçmeyecek. Herkes kendince haklı kimse fedakar olmak istemiyor. Hep çok zekice kendini haklı çıkarmaya çalışıyor ama günün sonunda kabul etmezsem sevilmeyeceğim ayrılacağım gibi his oluşturuyor o kişi bende üstünlük kuruyor. Sonra yapmayınca benim beklentilerim karşılanmadı diyor. Sevgi olmayacağını bilsen bile o ilişkide kalmak çabalamak değil midir. Beklentiler hepimizin var ama bunları ne o ne de ben karşılıyorum. Ben açık biriyim o muhafazakar namaz kılan birisi ve benim böyle biri olmamı istiyor bu evet bana göre de çok güzel bir şey ama ben bunu ona uyum sağlamak için yapamam ki namaz kılmazsam benden ayrılacak korkusuyla ya da en yakın arkadaşıyla anlaşamazsam benden ayrılacak korkusuyla yaşayamam. Bu beni ikinci plana atmak oluyor. Lütfen yardım edin. Haksız olduğum yerler de vardır. Ben şu an hayatımı tam anlamıyla kuramadım boşluktayım sürekli uyum sağlamak zorunda olan kişi ben oluyorum. Ne istediğim dikkate alınmıyor. Ayrıldık ama o da ben de çaba bekliyoruz iki tarafta bu çabayı istemiyor gibi ya da biri adım atsa belki de dünyaları vermeye hazırız bilmiyorum ama bu anlattıklarımdan dolayı da kalbim çok kırık. O çok büyük hatalar yaptı. Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum

Sosyal Hayat

ADHD mi var bende?

Merhaba, son zamanlarda kendimde bazı işaretler görüyorum. İnternette araştırdığımda bunun Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) olabileceğini gördüm. Unutkanlık, eşyaları sık sık kaybetme, zamanı yönetmede zorlanma, dikkatin kolayca dağılması, görevleri planlama ve tamamlama konusunda zorluk gibi şeyler yaşıyorum. Peki, profesyonel yardım almadan kendi başıma uygulayabileceğim tavsiyeler verebilir misiniz lütfen? Yani psikologların tavsiye ettiği pratik yöntemler nedir? şuan işimden dolayı psikoterapiye gidemiyorum

Kendime nasıl iyi gelebilirim

Doğum yaptıktan sonra kişisel bakımımın geri planda olduğunu düşünüyorum çocuk ev psikolojik bozukluk derken kendimi kaybettim kendime vakit ayırabilmek adına spora yazıldım bakım ürünler aldım kendime yeniden geri dönmeye çalışıyorum hemşireyim işe dönene kadar bu şekilde kendime iyi gelmeyi hedefliyorum saha çok vakit ayırmak psikolojimi düzeltmek adına neler yapabilirim aile problemlerini başka soru başlıklarında sormuştum kendime iyi gelmem gerekiyor nasıl

İş Hayatı

Ben kötü bir insan mıyım?

Merhabalar, ben önceden insanların başarılarına sevinen, onlara destek olan birisiydim. Fakat 1 yıldır plaza iş hayatına atıldığımdan beri bazı haksızlıklarla ve kuyumu kazmaya çalışan kişilerle karşılaştım. Eskiden, tanımadığım biri bile olsa başarısını duysam içtenlikle tebrik eder, kalpten sevinirdim. Ama şimdi, canavarlarla savaşırken onlara benzediğimi fark ettim. Başka biri, özellikle benim çalıştığım alanda başarılarını paylaştığında, ister sözlü ister sosyal medyada, onu kendime rakip gibi görüyorum, sanki benim işimi elimden alacakmış gibi geliyor. Bu huyumdan nefret ediyorum. Neden hep mücadele ettiğim, o kötü kalpli insanlara benzedim? Kendine ve becerilerine güvenen bir insan rekabetten korkmaz; ama bense çekiniyorum. O kişide hata bulmaya çalışıyorum ya da yüz yüze geldiğimizde yalandan tebrik ediyorum. Her zaman kötülük yapan kişilerin sonunda cezalarını bulduğunu düşünürdüm. Belki de iş dünyasında karşılaştığım, sistemin açıklarından faydalanan o haydutların cezalandırılmaması, aksine daha da ödüllendirildiğini gördükçe “Keşke ben de onlar gibi olsam” diye düşünürken buluyorum kendimi. Ben kötü bir insan mıyım? Nasıl yine iyi birisi olurum?

OKB ve Kaygı

merhaba hocam öncelikle 2 yıldır bi ilişkim var ve güzel giden bir ilişki fakat ben bazı düşüncelerle zindan ediyorum hayatı kendime ve ilişkime pek odaklanamadığım zamanlar oluyor . Bundan 1 sene önce çok öncesinden konuşup flört ettiğim bi insanla şuanki hayatımda insan varken mi konuştum acaba gibi saçma düşüncelere kapıldım işin içinden çıkamadım gittim çocuğa sordum ve çok öncesinde konuştuğumuzu söyledi . Yani orada rahatladım ve düşünce aklımdan çıktı bunun gibi 2-3 şey daha oldu . Beni en çok etkileyen sanki kuzenime yazmışım zamanında sevgilime yine yanlış yapmışım gibi bi düşünceye daha kapılmıştım . O kadar dert ettim ki doğrudan değil dolaylı yoldan gidip bunu kuzenime bile sordum . Sana yazıldı mı ben tarafımdan falan gibi . Hesaplarım çalındı dedim bunu yazarken bile saçmalıktan utanıyorum maalesef . O da hayır yazılmadı demesine rağmen 4 kez falan arayıp sormuşumdur en son aramızda bir şey geçti mi diye bile sordum çaresizliğe bakın. Ve bu düşünceler içindeyken ilişkim de bana zindan oluyor bir şey olmamış gibi devam edemiyorum . Ve bu dönemlerde ne yapsam işin içinden çıkamıyorum . Ya yalan söylediyse gerçeği sakladıysa ya da dolaylı sorduğum için pot kırmak istemediğinden sustuysa vs gibi :((

Kaygı

Yks sınavına girmeden önce neler öneriyorsunuz?

Merhaba, bildiğiniz üzerine yakında Yks sınavı olacak ve sınava girmeden önce nir psikologdan fikir almak istiyorum. Sınava girmeden önce nasıl nir hazırlık yapmalıyım? Akşam yatmadan önce dua edeceğim ancak gerçekten hayattan da örnek ve fikir duymak isterim. Ailem biraz panik yapıyor beni de paniğe sürüklüyor bu biraz, onların stresi bana da bulaştı siz ce ne yapmam gerekiyor? Sınav öncesi kendimi ve ailemi nasıl rahatlatırım?

Kaygı

Yks kaygılarımı nasıl azaltabilirim?

Yks’ye gireceğim ancak çok fazla stres yapıyorum, ailem tıp fakültesi kazanmamı istiyor ancak ben mühendislik okumak istememe rağmen hala söyleyemedim, ne yapacağımı bilmiyorum. Her gün doktorluk ile ilgili bir şey atıyorlar bana instagramdan ve ben hoş görüşü davranmama rağmen sanki hiç bir şey yokmuş gibi davranıyorlar. Ailemle sınav için nasıl bir konuşma yapmam gerekiyor? Beni anlamalarını nasıl sağlayabilirim? Şimdiden teşekkür ederim

Kaygı

Bu kadar düşünmek normal mi

Merhaba ben kendimi bildim bilele hep her şeyi aşırı düşünen biriydim ama artık bu durum beni biraz korkutuyor çünkü düşünmekten uyuyamıyorum 11 yatağa giriyorsam sabah 5 e kadar kafamın içinde hep bişeyler var gerekli gereksiz bir sürü düşünce hele ki yarın bi planım varsa sabaha kadar yarın neyi nasıl yapacağımı neyle gideceğimi gidince ne yapacağımı kimle nasıl konuşacağımı otobüsle gidicwksem eğer hangi durakta ineceğimi doğru inebilicekmiyimi şoföre nasıl inicem diyeceğimi bile düşünüyorum ve kafamın içinde hep diyaloglar kuruyorum artık çok yoruldum bu durumdan psikolojik destek almalımıyım sizce

Rutin nasıl oluşturulur

Merhaba ben son 4 5 senedir işsizim kaygı bozukluğu yaşıyorum uzun yıllardır. Hayatın içine karışamıyorum. Aslında uzun süreli arkadaşlıklarım oldu onların da arkadaş gruplarıyla tanışıyorum vs ama yaşım 29 artık çevre oluşması için ortak noktaların çok fazla olması gerekiyor gibi. Herkes yakın arkadaşını bulmuş gibi. Evlenen arkadaşlarımın ilgi alanları konuştukları konular çok farklı ben kendime bakıyorum daha aşmaya çalıştığım o kadar şey var ki anlatsam gülerler anlamazlar. İş konusunda kaygılar yaşadığım için genel olarak daha doğrusu hayatım en ufak streste pes edip bırakmak üzerine. Çünkü stresli durumlarda yeme bozukluğu mide bulantısı öğürme yaşıyorum. İnsanların hayatlarına bakıyorum ne istediklerinden o kadar eminler ki esnekler en önemlisi zorluklarla başa çıkıyorlar ben günlerce depresyon halinde kalıyorum zorluklar karşısında. Zaten son 4 5 senemin böyle geçtiğini söyleyebilirim. Son ilişkimde muhafazakar biriyle ilişki yaşadım ona uyum sağladım bir çok şeyden fedakarlık ettim o da kendiyle çelişen biriydi. Hayatı oturmuş ama birbirimize uyumsuzluk yaşıyorduk. Çok sosyaldi kız arkadaş konusunda sürekli tartışıyorduk. Benim çevrem yok denecek kadar az hal böyle olunca o benim hayatıma uyum gösteremiyordu ben de onun. Ama geçinmeye gönlün var denir ya sevgi bir arada tutuyor bir şekilde iki tarafta çok mutsuz üzgün içinde sevgi kaldı şu an 2 senedir ayrıyız. Ama ben o eski gösterdiğim fedarlıklark göstermek istemiyorum o da sosyal hayatından ödün verecek birisi değil. Bu hikaye burada bitti mantık olarak. Ama ikimizin içinde de yarım kalmış bir hikaye var tamamlanmayı bekleyen kaderi lehimize çevirelim diyoruz ama bir taraf hep uyumlu olmak zorunda kalacak o kişide muhtemelen ben olacağım ben de bunu istemiyorum. Çünkü hayatım boşlukta olduğu için kararlarımı isteyerek mi yoksa sevdiğim için mi aldığımı anlayamıyorum. O kişi de hep ona uyumlu olayım istiyor. Yap ne olacak böyle olsa ne olacak bizi üzmeye gerek var mı diyerek ben o kararı almış oluyorum. Ama günün sonunda anladım ki o karardan mutlu değilim o fedakarlıkları yapamam bir yandan da biliyorum ki ben onu seviyorum hep bu ikilemde kaldım. Hayatım boşlukta yaşamaya korkuyorum kaygılarım çok fazla. Yaşım gereği de herkes benden olgun nerede ne yapması gerektiğini bilen tavırlar bekliyor ama beni yönlendiren bir ebeveynim olmadı. Ben ne yöne gideceğimi bilemediğimde kendimi kapatıyorum kalıyorum. Dışarda bir hayat akıyor eski sevgilim arkadaşlarım herkes hayatını kurdu ama ben daha çok komik detaylarda takılı kaldım. Yalnız başıma günlerim geçiyor amaçsız bir şekilde. Depresyon yaşıyor gibiyim senelerdir. Kaygılarım olmasaydı mutlu arkadaş ortamları sevgi dolu bir ilişki isterdim. Ama o ilişki bu ilişki mi işte onu bilmiyorum. Onun yaşadığı hayat tam böyle lunapark gibi hep geziyor eğleniyor ona çok özeniyorum. Ama işte dini yönlerden baskılanıyorum. Yani bu uyum olmazsa olmazı onun için. Ben de rahat bir ailede büyümüş biriyim. Bunlar nasıl çözülür çok karmaşığım cevabınız için teşekkür ederim şimdiden

Hayır demenin en kolay yolu nedir?

Merhaba sayın psikolog, insanlara nasıl hayır denmesi gerektiğini bilmiyorum! Her ne istenirse istensin bi şekilde kendimi istenilen şeyi yaparken buluyorum ya da borç istendiğinde hayır diyemiyorum. Sanırım bu biraz babamdan üstüme yapıştı, o da aynı. Kimseye hayır diyemiyor, arkadaşları ya da akrabaları bir istekte bulunduğunda onlara yardımcı oluyor ve kendi konfor alanının dışına çıkıyor istemeye istemeye. Babam gibi olmam istemiyorum ben hayır diyebilmek istiyorum. Ama bunu doğal yollardan yapmam gerekiyor yoksa arkamdan ters ve mendebur denilir, bu da olsun istemem ancak kendi işlerimi de başkalarının işlerinin önüne geçmesin istiyorum