Sevgiliden değişmesini beklemek normal mi?
Sevgilimle 3,5 yıldır birlikteyim, fakat ilişkimizde tam olarak tatmin olduğumu hissetmiyorum. Sevgili olmanın getirdiği o duygusal bağı, o özel hissi pek yaşamıyorum. Çoğu zaman yalnızca yakın arkadaşımmış gibi geliyor. Son zamanlarda ise ondan çok rahatsız olmaya başladım. Yaptığı espriler, gündelik fikirleri, giyimi, kendi hayatını yönetme biçimi,duruşu bile bana itici geliyor.
Bazen sanki bir çocuğa bakıyor gibi hissediyorum. Örneğin, ayrı evlerde yaşıyoruz ama ara sıra birlikte yemek yapıp yiyoruz. Çoğu zaman yorgun olduğum için yemeği onun yapmasını istiyorum; 9 saat ayakta çalışıyorum ve gerçekten yoruluyorum. O ise çalışmıyor ama üniversitede dersleri ve bitirme teziyle meşgul. Yemeği yapmasını istediğimde yorgun olduğunu söyleyerek sızlanıyor, yine işi bana bırakıyor. Öte yandan, yemeği o yaptığında her şeyi bana soruyor; internette tarifine bakmasına rağmen hâlâ her detayı onaylamak istiyor. Ona kalsa bana yeterince yardımcı oluyor ama gerçekte ben yardım aldığımı hissediyorum. Hiçbir şekilde yüküm azalmıyor. İki el uzatsa bununla övünüp duruyor, üzüldüğü için de bunların yeterli gelmediğini söyleyemiyorum. Onu suçladığımı ve kötü hissettiğini söyleyip "suçu" bana yıkıyor yine. Halbuki sadece hissetiklerimi aktarmaya çalışıyorum, hissettiklerimin olumsuz olması ve onun tavırlarından kaynaklanması benim onu suçladığım anlamına gelmez diye düşünüyorum, çünkü başka bir ihtimal vardı da onu suçlu ilan etmeyi seçtim gibi bir durum olmadığını düşünüyorum. Direkt olan buydu , o yüzden bu şekilde aktardım.
Bu tür durumlarda kendimi onun “bakım veren” tarafında, o ise “çocuk” gibi hissettiriyor.
Asıl kafamı karıştıran nokta ise kendi duygularımdan emin olamamam. Acaba ben ondan olmadığı biri olmasını mı bekliyorum? Böyle bir beklentiye girmeye hakkım var mı? Ve ya eksikliğini hissettiğim bu duyguyu gerçekten tanımlayabilmek için kendime hangi soruları sormalıyım?
Bu soru 25 Ekim 2025 22:24 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Gül buket Mınak tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba,
Yazdıkların, derin bir farkındalığın ve içsel dürüstlüğün göstergesi. Duygularını bu kadar açık ifade edebilmek, kendini anlamaya gerçekten istekli olduğunu gösteriyor. Bu, bir ilişkide netlik ve değişim için çok önemli bir adım.
İlişkinle ilgili anlattıklarında, duygusal yükün büyük kısmını senin taşıdığın anlaşılıyor. Sürekli “bakım veren” veya “idare eden” tarafta olmak, zamanla duygusal tükenmişliğe yol açabilir. Böyle durumlarda kişi, partnerine karşı rahatsızlık, sıkılma ya da iticilik hissi geliştirebilir. Bu genellikle sevginin bitmesi anlamına gelmez; daha çok ilişkideki eşitliğin ve karşılıklı yetişkinlik halinin bozulduğunu gösterir.
Senin dile getirdiğin bir başka önemli nokta da şu: “Acaba ben ondan olmadığı biri olmasını mı bekliyorum?” Bu soru, oldukça olgun bir sorgulama biçimi. Bir ilişkide iki taraf da zamanla değişir, gelişir. Eğer senin hayatında sorumluluklar, olgunluk ya da duygusal derinlik arttıysa ama partnerin aynı noktada kaldıysa, bu bir “beklenti” değil, doğal bir uyumsuzluk olabilir. Beklenti, birinden seni mutlu etmesini istemektir; uyumsuzluk ise, “artık aynı yerden yürüyemiyoruz” farkındalığıdır. Seninkisi daha çok ikinciye benziyor.
Eksikliğini hissettiğin duyguyu anlamak için kendine şu soruları sorabilirsin:
- Onun yanında gerçek ben olabiliyor muyum, yoksa idare eden, organize eden biri mi oluyorum?
- İlişkiyi sürdürme motivasyonum sevgi mi, alışkanlık mı, yoksa sorumluluk hissi mi?
- Onunla vakit geçirmediğimde özlem mi, yoksa rahatlama mı hissediyorum?
- İlişkim biterse en çok neyi kaybetmiş olacağım — onu mu, yoksa ilişkiyi sürdürme kimliğimi mi?
- Onun “çocuk gibi” oluşu bende koruma isteği mi, yoksa öfke ve yalnızlık hissi mi uyandırıyor?
Bu sorular, duygularının kaynağını netleştirmene yardımcı olur. Böylece “ilişki bittiği için mi böyle hissediyorum, yoksa ilişkinin biçimi bana artık uymadığı için mi?” sorusuna daha net bir yanıt bulabilirsin.
Ayrıca şunu unutmamak gerekir: Birini olduğu gibi kabul etmekle, onunla mutlu olmayı birbirine karıştırmamak gerekir. Birini değiştirmeye çalışmamak, onunla birlikte olduğunda iyi hissedeceğin anlamına gelmez. “Olduğu haliyle bana iyi geliyor mu?” sorusu burada en önemli rehberdir.
Eğer bu ilişki artık seni duygusal olarak beslemiyorsa ama ayrılmaya da hazır hissetmiyorsan, bu da çok anlaşılır bir durumdur. O zaman yapılabilecek şey, bu ara dönemde duygularını netleştirmeye odaklanmaktır: Kendini gözlemlemek, sınırlarını fark etmek, “ben neye ihtiyacım var?” sorusuna dürüstçe yanıt aramak.
