Aile

Sevgilim benimle ilgilenmiyor gibi hissediyorum

Gizli Kullanıcı22 Aralık 2024 11:54

Ben bekarım hiç evlenemedim kız arkadaşım evlenmiş boşanmış ve iki çocuğu var ben onu seviyorum onunda beni sevdiğini biliyorum ama yeterli ilgi göremiyorum onun çocukları var ilgisi o tarafa kayıyor aktiviteleri var ilgisi o tarafa kalıyor bana yeterli ilgi kalmadığını düşünüyorum ve şöyle ben onunla arama girecek herşeye nokta koydum yani ona vakit ayırmak onunla ilgilenmek için ama o yaptığını düşünüyor aslında bana yetmiyor ben ise fazlasını istiyorum ama bu defa haksızlık edecek gibi düşündüğüm için susuyorum ve içime atıyorum arayıp dışarı çıkalım dediğimde çocuklarla ilgilenmem gerekiyor dediğinde çok sinir oluyorum evlilik düşünüyoruz ama işte yanımda olmasını istiyorum sürekli o güne kadar böyle gidecek gibi duruyor bırakmak istemiyorum ayrılmak istemiyorum onu seviyorum ama ilgisini daha fazla bana versin istiyorum ve çok kıskanıyorum resmen hayatımın merkezine aldım onu ama ben onun için neredeyim bilmiyorum ne yapmam gerektiği konusunda hiç bir fikrim yok

Bu soru 22 Aralık 2024 15:05 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle ilişkiniz adına sağlıklı kararlar almak, sağlıklı bir şekilde yürütmek adına kendinizi dürüstlükle ifade ettiğiniz için sizi tebrik ediyorum.

Kız arkadaşınızın çocukları olduğunu size yeterli ilgiyi gösteremediğini ancak sizin onunla aranıza girecek her şeye nokta koyduğunuzu ve bu sebeple de daha fazla ilgi ve zaman ayırmasını beklediğinizi ifade etmişsiniz. Bu durumu partnerinizle tam olarak paylaşamadığınız için de ne yapacağınızı bilemediğinizi belirtmişsiniz.

Sizin gösterdiğiniz ilgiye karşı beklediğiniz ilgiyi almamanız durumunda böyle hissetmeniz çok anlaşılır.

Paylaşımlarınıza göre ilişki dinamiklerinize ve ilişkiniz için neler yapabileceğinize birlikte bakalım.

Öncelikle sevgili danışan sizin partnerinize olan sevginizden ve partnerinizin size olan sevgisinden şüphe etmiyor olmanız önemli bir faktör. Birbirinize olan sevginiz ve ilişkinin devamlılığına yönelik inancınız tam ise konuşarak çözüm arayışına girebilirsiniz.

Yukarıda da belirttiğim gibi bu konuyu içinize atmanın, susmanın ilişkinize bir katkısı olmayacaktır. Açık ve şeffaf bir iletişim sağlıklı bir ilişkinin temelini oluşturur.

Düşüncelerinizi partnerinizle paylaşırken öncelikle onu anladığınızı belirtin. Ardından duygularınızı açıklayın, sonra ondan beklentinizi dile getirin. Çünkü partneriniz aynı zamanda bir anne ve bu hayattaki bir diğer rolü de çocuklarına bakmak.

"Sevgilim, biliyorum çocukların senin için çok değerli benim için de değerli onların bakımına çok özen gösteriyorsun. Ama bu süreçte ben de seni çok özlüyorum. Çocuklar okuldayken veya annendeyken birlikte geçireceğimiz zaman benim için çok değerli." gibi

Partnerinize duyduğunuz sevgi, ayırdığınız zaman çok değerli ancak sizin de öncelikleriniz olsun. Hayatınızın geri kalanına da yer açtığınız da ilişkiniz daha sağlıklı bir döneme girecektir.

Ve unutmayın evlendiğinizde de partnerinizin önceliği çocukları olacaktır. Bu noktada ilişki dinamiklerinizi düşünüp gözden geçirmeyi ihmal etmeyin.

Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen


Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Annem tarafından yaşadığım bu durumun geleceğimi etkilememesi için ne yapmam gerekir

22 yaşındayım küçüklüğümden beri annemin küfür ve hakaret içeren bir çok sözüne maruz kaldım. Bu yüzden her zaman bir yanım anneme çok kırık. 22 yıl boyunca her zaman onayını bekledim bana gülümseyerek bakmasını bekledim ve hala da bekliyorum. Annemden duyduğum bu sözler bana kendimi aşırı değersiz ve sevilmeyen hatta hiç sevilmeye değmeyen biri hissettiriyor. En mutlu olduğum anda bile aklıma annemin bana ettiği küfürler hakaretler geliyor ve anında modum düşüyor. Etrafımdaki herkes neden yüzümün ve modumun düştüğünü soruyor ama söyleyemiyorum. Söylediğim zaman bana acımalarından ve anneme o gözle bakmalarından çok korkuyorum. Sürekli aklıma küçük halim geliyor. Küçüklüğüme dair o kadar kısa kısa kötü kesitler hatırlıyorum ki gerçekten üzülmemek ve kafaya takmamak cidden elimde değil. Şimdi 6 aydır ciddi giden bir ilişkim var annem ve babam bu ilişkimi biliyor. Annem çok mükemmeliyetçi bir kadın bunun farkındayım. Annem için bir şeyi yanlış yapma ya da bir şeyi eksik yapma gibi bir durum söz konusu dahi olamaz. Yemek yapmayı bana öğretmedi, öğretmek istemedi. Öğretmek istenmemesindeki sebep öğretmeye çalışırken sinirlenirim bir şeyi doğru düzgün yapamazsın demesiydi. Hep internetten bakıp yaptım bu zamana kadar hala da öyle. . bu zamana kadar 10 tane yemek yaptıysam 2 tanesini anca yemiştir. Yemeğin tadına bakmadan tuz koyuyor, kesin tatsız tuzsuz olmuştur diyor ve bu durum içten içe beni çok etkiliyor. En ufak şeyden sorun çıkarıyor ve çıkardığı zaman içten içe bir korkum oluyor. Ellerimle oynamaya başlıyorum istemsizce gözlerim doluyor odamın içinde sağa sola doğru yürümeye başlıyorum. Yemek yapmasından tutun ev süpürüp silmesine kadar hiçbir şeyimi beğenmiyor her yaptığım ona yetersiz geliyor. Buzdolabının içini temizliyorum fark etmiyor, duvarları siliyorum fark etmiyor annem beni hiç fark etmiyor. Yukarıda bahsettiğim ilişkimi şuraya bağlamak istiyorum. Annem her zaman benden hiçbir halt olmayacağını, yarın bir gün evlensem adam gibi yemek yapabileceğimi, evimi temiz tutabileceğimi hiç düşünmüyor. Bunu yüzüme karşı hakaretlerle küfürlerle birlikte söylüyor ve bu da bana kendimi yetersiz hissettiriyor. Hep kendimi yetersiz değersiz hissediyorum. Bu durum ilişkime de yansıyor sürekli hayatımdaki insanı hak etmediğimi, evlendiğimiz zaman ona iyi bakamayacağımı, annemin dediklerini doğru çıkaracağımı düşünüyorum. Benden bir kadın olmaz, benden evlenilecek bir insan olmaz, olsa da yürütemem karşımdaki insan benim beceriksizliğime elimden hiçbir işin gelmemesine dayanamaz gibi düşünüyorum. Sürekli hayatımdaki insanın beni gerçekten sevip sevmediğinden emin olmak istiyorum. Bunu ona belli etmesem de, içten içe hep bir emin olma sorgulama çabasındayım. Annemden sevgi görmediğim için, başım okşanmadığı için, sevgi dolu gözlerle bakılmadığı için kendimi çok garip hissediyorum. annemle bir sorundan dolayı kavga ettiğimizde bile konuşmuyorum konuşamıyorum karşılık veremiyorum çünkü korkuyorum. Korkum dövmesinden falan değil daha fazla küfür ve hakarete maruz kalmamak için. Bu yüzden de ilişkimde tam tersiyim. Ortada bir kavga tartışma varsa sürekli kendimi açıklama çabasına girerim. En ufak bir olayda bile bıraksa saatlerce kendimi açıklarım konuşurum, ben öyle yapmak istemedim böyle olsun istedim derim. Bazen gerçekten bu durum beni çok yoruyor. Etrafımdaki herkesi mutlu etmek için memnun etmek için yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Kimsenin beni gerçekten sevdiğine sevebileceğine bir türlü ikna olamıyorum, kendimi ikna edemiyorum. Annem beni sevmiyorsa bir bildiği vardır diye düşünüyorum. Annemi karşıma alıp konuşmak istiyorum ama annem karşıma alıp konuşabileceğim biri değil. Gerçekten çok çaresiz kaldım. Artık bu durum geleceğimi etkiliyor, sürekli kendi kendime benden bir halt olmaz, ben adam akıllı bir evlilik sürdüremem, güzel yemekler yapamam, evim hiçbir zaman temiz olmazmış gibi geliyor. Benim bu durumda ne yapmam lazım lütfen bana yardımcı olun lütfen. Bir psikoloğa gitmek istiyorum ama param yok gidemiyorum, bu durumunda beni etkilediğini ailem bilmiyor bilse de psikoloğa gitmeme izin vereceklerini bana para harcayacaklarını düşünmüyorum.