Romantik İlişkiler

Sevgilime ilgim azaldı

Gizli Kullanıcı30 Temmuz 2024 14:15

Şu anki sevgilimden ilk hoşlanmaya başladığımda sürekli onun ilgisini çekmek istiyordum aynı zamanda çok güzel bir arkadaşlığımız vardı ve bunu bozmamak için ona açılamamıştım bu süreçte ona çok bağlandım sonra ondan hoşlandığımı öğrendi (en yakın arkadaşım tarafından) ve beni ilk başta reddetti ama ben arkadaşlığımızı devam ettirmek istedim bir süre arkadaş olarak kaldık sonra benden hoşlandığını söyledi ve ben de kabul ettim dünyanın en mutlu insanıydım ilk başta ama sonra çok fazla kaygım gelişti ilk başta beni reddettiği için sanırım. Beni terk edecek diye çok korkuyorum oysa bana çok aşık olduğunu biliyorum. Ama bu korkuları düşündükçe ilgim azalmaya başladı sanki gibi hissediyorum ayrıca hiçbir zaman onun yanındayken kalbim çok hızlı atmamıştı mesela yani fizyolojik olarak böyle tepkiler veremediğim için gerçekten aşık mıyım diye sorgulamaya başladım. Kendisini sevdiğimi biliyorum yine de. Ne yapmalıyım?

Bu soru 30 Temmuz 2024 21:08 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Bu tür karışık duygular ve düşünceler, ilişkiyle ilgili anksiyete olarak kendini göstermiş olabilir. Bu durum, özellikle ilişkinin başlangıcında yaşanan belirsizliklerden kaynaklanabilir ve şu an duygularınız bundan dolayı karmaşık gelebilir. Bu konuda size yardımcı olabilecek bazı stratejilerden bahsedebiliriz:


Öncelikle düşüncelerinizin farkına varmaya çalışın. Olumsuz düşünceleriniz sizin şu anki ilişkiye bakış açınızı etkiliyor olabilir. Bu yüzden olumsuz düşüncelerinizi fark edin. Olumsuz düşüncelerinizle ilgili kanıtlar aramaya çalışın. Bu düşüncenizi destekleyen ve desteklemeyen kanıtlar bulun.


Örneğin;

“Beni terk edecek” düşüncenizle ilgili bu düşünceyi destekleyen kanıtlarınız neler? Ve bu düşüncenizi desteklemeyen kanıtlarınız neler? Bunları bulmaya çalışın.


Daha sonra bu olumsuz düşüncelerinizi daha gerçekçi ve olumlu düşüncelerle yer değiştirmek için alternatif düşünceler geliştirin.


Kaygılandığınız durumlarla alakalı kendinizi bu durumlara maruz bırakmaya çalışın. Genellikle insanlar kaygı duydukları durumlardan kaçınmak isterler bu durumla yüzleşmek istemedikleri için hissettikleri kaygı hep devam eder. Fakat bilmemiz gereken şey kaygının da bir ömrü olduğu ve bu kaygı ile yüzleştiğimizde ortadan kalkabileceğidir.


Partnerinizle kaygı duyduğunuz bu durumları konuşabilir, ona ne hissettiğinizi ve ne düşündüğünüzü açık ve net bir şekilde ifade edebilirsiniz. Bu süreçte sizin zihninizdeki soru işaretlerini giderilmesi için ona sormak istediğiniz şeylere cevap vermesini isteyebilirsiniz. Partnerinizle açık bir iletişim kurmanız ilişkinizi daha sağlam bir hale getirebilir.


Eğer bu kaygılar günlük yaşamınızı ve ilişkinizi ciddi şekilde etkiliyorsa, bir terapistten profesyonel yardım almayı düşünün.

Kendi kaygı ve endişelerinizi derinlemesine anlamak için bireysel terapi alabilir. İlişkinizi daha iyi anlamak ve güçlendirmek için çift terapisi alabilirsiniz.


Sağlıklı günler dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Bitirmen gerekirken bitiremediğim bir ilişki için ne yapmalıyım?

1. 5 yıllık bir ilişkim var. Hayatımın en güzel 1. 5 yılıydı. Sohbetimizi, geçirdiğimiz zamanları, yanında olduğum hali ciddi manada çok seviyorum. Üniversiteye onunla başladım, herkes bizi bilir ve sürekli nasıl gittiğini sorarlar. Son birkaç haftadır hiç hoşuma gitmeyen sohbetler yaptık. Birkaçı şöyle; uyumsuz olduğumuzu ve benim çok duygusal olduğumu; bununda onu rahatsız ettiğini söyledi. Çift olmak onun için zormuş ve tek kalmak daha iyi geliyormuş, bunu 1. 5 sene sonra anlamış. Ayrıca gelecekte zaten beraber olmayacakmışız ne çok ciddi ne de öylesine beraber olduğumuz bir ilişki içindeymişiz. Bunlar benim fikirlerime çok ters şeyler. Geleceği elbette bende bilmiyorum ama orda olması için çabalamak isterdim. Son olarak da onu seviyor muyum sevmiyor muyum gerçekten bilmiyorum. Arkadaşlarım bunun sevgi değil bağımlılık olduğunu ve yalnızlıktan korktuğumu söylüyorlar. Doğruluk payı var diye düşünüyorum. O rahatsız olmasın diye sosyalliğimi düşürdüm ve çevremde nerdeyse kimse kalmadı, bundan hiç hoşlanmıyorum. Eklemek istiyorum ki üniversitedeki tüm o insanlara açıklama yapmak zorunda olmadığımı biliyorum ama sormalarını dahi istemiyorum çünkü hatırlamak beni üzüyor. Düşeceğim boşluktan korkuyorum. Çok emek verdim ama hayatın başında olduğumu ve onu bırakmamın bana daha iyi geleceğini biliyorum. Ne kadar emek de versen bazen bırakman gerekir diye düşünüyorum, ama yapamıyorum. Anılarımızı çok seviyorum ama onlar orda kaldılar, bir daha yaşanmayacaklar ve ordaki kişiler şu anki bizden çok farklı bir haldeler. Ben kabullenemiyorum. Üzgünüm ama değilim. Ağlamak istiyorum ama bir yandan içimden gelmiyor. Tam olarak araftayım. Ne yapmam gerekiyor?