Romantik İlişkiler

Sevgilime neden aşık değilim?

Gizli Kullanıcı30 Haziran 2024 20:46

1.5 yıldır çok güzel giden ilişkim var fakat uzun toksit eski sevgilim ilk aşkımdı ona çok aşıktım cok zor bitirdim ilişkiyi. Suanki ilişkimde el üstünde tutuluyorum bana karşı çok ilgili yanindayken mutluyum ama aşık değilim neden böyle hissediyorum?

Bu soru 6 Temmuz 2024 13:54 tarihinde Klinik psikolog Sinem Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan;


Öncelikle sorunun içeriği kısa olduğu için , sizlere elimden geldiğince anlayarak yardımcı olmaya çalışacağım. Daha önce yaşadığınız ilişkide çok aşık olduğunuzu ve ilişkiyi çok zor bitirdiğinizi belirtmişsiniz. Toksik bir ilişki içerisinde zamanla ilişki dinamiklerimiz değişir ve aslında bir çok manipüleye veya farklı durumlara mağruz kalırız. İlişki toksikleştikçe ayrılık daha zor hal almaya başlar bunun başlıca sebebi ise verilen zaman ve emeklerdir. Zamanla aşk ve ilişki anlayışımız yaşadığımız toksik ilişkiye göre evrilir. Bu en önemli kısımdır çünkü hem ilk aşkınız olduğunu hem de toksik olmasına rağmen zor ayrıldığınızı belirtmişsiniz. İlk sevgiyi ve bağlanmayı öğrendiğiniz yer ( aile ) ile ayrıldığınız toksik ilişkiniz arasında bir bağ kurabiliyor musunuz ? Yaşadığınız duygular , ilişki içerisinde yaşadığınız problemler size tanıdık geliyor mu ? Çünkü bizler insan olarak sevgiyi ve iletişimi ilk öğrendiğimiz yere göre yaşama eğiliminde oluyoruz. Şuan içerisinde bulunduğunuz ilişkide el üstünde tutulduğunuzu ve ilgi gördüğünüzü hatta mutlu olduğunuzu belirtmişsiniz. Size göre aşkın tanımı nedir bu soruyla baş başa kalıp karşılaştırmayı denediniz mi ? Daha önceki ilişki deneyiminizi siz aşk olarak adlandırmış ve sürdürmüş olabilirsiniz. İlk baştan beri partnerinize olan hislerinizle şuanki hisleriniz arasında neler değişti bunları bir kağıda yazarak , nelerin eksik olduğunu ve neden böyle düşündüğünüzü yazarak bakmak sizlere daha geniş bir bakış açısı sunacaktır

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Sevgilim ile aramızdaki bağ kötüleşti ve ayrıldık

8 aydır beraberdik son 2 ayda çok fazla tartışma yaşamaya başladık. Ailemle tanıştı ve tavırları beni çok üzdü kırdı ona tüm düşüncelerimi söyledim. Onunda paylaşmasını istedim ama bazen anlattı bazen anlatmadı. Ben ona bazen ağır laflar söyledim mesela ölen köpeğinin ardından hemen yeniden benzer bi köpek aldı bu konuda ona çok kızdım. Gidip geri verdi ve kuş aldı yerine ve bu kuşu bana verdi kendisi şehir dışına çıktığı için. Ben kuşu çok seviyorum ama bana onu hatırlatıyor. Annesiyle konuşmuyor babasını aldatmış ve sevgilime kötü şeyler yaşatmışlar. Ben ondan ayrıldım beni çok kıskanıyordu sınır çizemiyorduk ve ayrılırken bana ailemle alakalı kötü şeyler söyledi, benle alakalı, kalbimi kıracak tüm sözleri söyledi. Sonra arkadaşlarımı arayıp onla konuşmayın yalnız kalsın akıllansın biz barışıcaz demiş. Sonra evet konuştuk ve buluştuk akşamına beni yalnız bırakan o benle konuşmayan arkadaşlarınıda çağırdı bana hakaret ettiler bende bunları neden çağırdığını sordum konuşmak istediler falan dedi. Onun kıskandığı benim konuşmamı istemediği bi arkadaşım vardı ben onu çağırmadım kendi aramızdaydık ve ona çok kızdım kalkıp gittim telefonla aradım. Dalga geçer gibi konuştu etti sonrasında sen değişmezsin falan dedi hep beni üzüp kırıyosun başkalarını terch ediyorsun dedi. Barışmadık, çok uzun bi mesaj attım başkalarının ilişkimizde olmasını istemediğime dair ve onu sevdiğime o yokken çok üzüldüğüme tekrar görünce anladığıma dair. Ama cevap bile vermedi umrunda olmadı. Oda bana hakaretler etti ve kabullenmiyor söylemiyor sadece benim yanlışlarımı görüyor ve benle görüşmek konuşmak istemiyor. Çok acı çekiyor ve üzülüyorum başka kimsem yok, sizce bu süreci nasıl atlatırım bu arada ben ilaç tedavisi görüyorum şuan aktif olarak prozac kullanmaktayım epizod ve majör depresyon tanısı konulmuştu faydası olurmu bilmiyorum.

Romantik İlişkiler

Kullanıldığımı düşünmekten nasıl kurtulurum?

20 yaşında genç bir kızım 24 yaşında birinden hoşlandım ve konuşmaya başladık fakat bana ciddi ilişki istemediğini yanında olabileceğimi söyledi 20 yaşındaki halim olsaydı biz gerçekten güzel bir çift olurduk tarzında konuşuyordu anladığım kadarıyla ilgim hoşuna gidiyordu sadece fakat başka birileri bana ilgi gösterdiğinde kıskanıyor onlarla vakit geçirmemi istemiyordu belki de sadece oyuncağı elinden alınmış bir çocuk davranışından farksızdı bu tavrı ben bunun gerçekten farkında olsam da inkar ediyordu artık uzak mesafedeyiz ve aramalarıma mesajlarıma dönmüyor özlüyorum yanındayken beni kullandığını düşünmeden edemiyorum yanındayken sebebini anlamadığım bir şekilde güvende hissediyordum sanki hiç derdim yok zaman durmuş gibi hissettiriyordu bazen avuçlarımın içini öperdi arkadaşlarım bu çocuktan uzak durmam gerektiğini söylüyorlardı ben de farkındaydım bir gün duygusal olarak zarar göreceğimin ama o an hazır hissetmediğim için uzaklaşamadım ondan . Yanındayken bana olan davranışlarını görseler beni anlayacaklarını düşündüm hep ama onlar beni pek anlayacak gibi değiller. Canımın yandığını arkadaşımla paylaşmalı mıyım emin değilim sanki söyledikçe konuştukça gerçek oluyor bi bıçak daha saplanıyor kalbime . Kendimce espriye vuruyorum . daha kolay atlatmaya çalışıyorum ama olmuyor sanki her şey tekrar siyah beyaz. Bir çocuk yüzünden gerek var mı bu kadarına diyip kendimi güçlü kılmaya kendime kanıtlamaya çalışıyorum . Geçecek biliyorum fakat yara izleri kendini hatırlatacak diye de çok korkuyorum. Özlüyorum çaresizceAnneme anlatsam sarılsa geçecek gibi ama benden çok üzüleceğini bildiğimden pek bir şey paylaşmıyorum annemle aramız ne kadar iyi olsa bile. Yorgunum uyusam geçecek gibi değil uyudukça şiddetleniyor rüyalarımda hatırlatıyor kendini gündüz düşlerimde gece rüyalarımda baktığım her yüzde her gözde onu arıyorumYaşımdan dolayı diye düşünüyorum fazla yoğun yaşıyorum duygularımıGeçecek biliyorumAma geçtiğinde ben eskisi gibi gülebiliyor olacak mıyım aksi beni korkutuyor

Romantik İlişkiler

Hayatımın merkezinde ki insanlara uzak hissetmek

ailemle bulundugum sartlar yuzunden kucuklugumden bu yana dert ya da sikintilarimi hep kendim hallettim ve insanlara anlatirken de cok zorlaniyorum. bi erkek arkadasim var yaklasir 1 yildir beraberiz psikolojik ve manevi anlamda kendini pek gelistirebilmis birisi degil herhangi bi negatif duyguda kabuguna cekilen birisi ben yaninda olmaya elimden geldigince calisiyorum fakat ayni ilgiyi goremiyorum bunu yapamadigini sorunlarimi benimseyemedigini soyluyor bu durumda beni cok yalniz hissettiriyor. pek arkadasi olan bi insan degilim uzulmekten korkan bi insan oldugum icin hayatima zor insan alirim bu benim icin sorun degil. erkek arkadasimla yasadigim bu durum beni cok uzuyor bunu onunla konustugumda ozur dileyip elinden bir sey gelmedigini cok uzuluyorsam benim icin iyi olacaksa iliskiyi bitirebilecegimi soyluyor dun bu tarz bir sey yasadik ve iliskimizi sonlandirdiktan yaklasik 20 dakika sonra beni arayi barismak istedi ve baristik. . beni sevdigini biliyorum ama hayatimin merkezine aldigim insanin onceligi olamamak beni cok uzuyor yasadigimiz bir kac problemden bahsetmek istiyorum. sorunlari ertleyen ve kavgadan kacan biri ben de aksine halletmemiz lazim diyen tarafim bi gun onunla ilgili bi sorunumu anlattigimda icimi rahatlatacak hicbir sey soylemedigi icin sinirden aglamaya basladim lutfen bi sey de hayal kirikligina ugruyorum tarzinda o ise telefonu kapatmak icin diretti ve kapatti da. bahsetmeye calistigim sey ben cok kotu de olsam o negatif bi duygu hissediyosa onun icin benim ya da bi baskasinin ne durumda oldugu onemli degil. dusunce olarak bencil bi insan ve ben ona cok fazla hissediyorum