Sevgilimi sevip sevmediğimi anlayamıyorum

Merhaba,

Okurken aklımdan ilk geçen şey şu: Bir ilişki bazen samimi, heyecanlı bir başlangıç yapıyor; ama ardından ortaya çıkan duygular, beklentiler ve kaygılar taşları biraz yerinden oynatabiliyor.

Siz de yazdıklarınızda, ilişkinizin başlarında oldukça mutlu hissetmişsiniz. O dönemin getirisi olan o heyecan, yeni birinin hayatınıza dokunuşu, hediyeler, jestler… Bunlar insanın içini ister istemez ısıtıyor. Fakat şimdilerde yaşadığınız his değişimi bana, içinizde bir yerde “kendiniz gibi olamamak” hissinin ağır bastığını düşündürdü. Birinin sizi bu kadar merkeze almasını, tüm ailesine, arkadaşlarına tanıtmasını çoğu kişi hayal eder belki ama, içsel bir huzursuzluk varsa, o dışarıya yansıtılamayan mesafeyi sürekli yaşamak gerçekten epey yıpratıcı olabiliyor — bunu görmezden gelmek de kolay değil.

Cinsellik konusundaki isteksizlikten ve aranızdaki yaş farkının sizde yarattığı garip duygudan söz etmişsiniz. Bunlar oldukça öznel, kolayca çözümlenemeyen, çoğunlukla ilişkinin seyrini etkileyen detaylar. Belki de burada önemli olan şu: Kendi arzularınız, konforunuz ve sınırlarınız siz farkında olmadan sizi ilişki içinde geri çekmiş gibi. “Asla ayrılmayacağız” diye düşünen birinin beklentisini kırmak, hele ki ona doğrudan bir soğukluk yansıtmamışsanız, elbette ürkütücü geliyor olabilir. Ama yaşamın gerçekliği biraz da şu: Bazen insanların beklentisine ters düşmek zorunda kalabiliyoruz ve bu kimse için kolay olmuyor.

Şimdi, işin en zor yanlarından birine geliyoruz: Kendi hislerinizi yaşamak ile karşı tarafı üzmekten çekinmek arasındaki o ince çizgi. Bu ikilemde boğulmuş gibi hissetmeniz, ne yapacağınızı şaşırmanız oldukça anlaşılır. Belki şöyle düşünülebilir: İlişkide kendinizi dolu dolu, güvenli ve huzurlu hissetmeden devam etmek, uzun vadede ikiniz için de yıpratıcı olabilir. Bunu bazen kendimize itiraf etmek bile güç gelebiliyor.

Başka bir açıdan bakınca, tüm bu yaşadıklarınızı önemsizleştirmeden şöyle bir egzersiz öneririm: Bir defter açıp, “Yanındayken kendimi nasıl hissediyorum?” sorusuna dürüstçe cevap vermeyi deneyin. Hatta partnerinizin yanında değilken ya da mesajlaşmadığınız zamanlar kendinizi nasıl hissettiğinizi de yazın. Bazen bir şeyi yazıya dökmek, zihninizdeki bulanıklığı netleştirebilir.

Eğer izin verirseniz, şunu da sormak isterim: İlişkinin en çok hangi yanlarında huzursuzluk, hangisinde huzur buluyorsunuz? Belki bir sonraki adımınızı belirlerken buna dair içgörüleriniz belirleyici olabilir.

Son olarak, verdiğiniz karar – ister devam ister bitiş yönünde olsun – aceleye gelmek zorunda değil. Kendinize karşı dürüst davrandığınızda, bazen zor bir konuşmayı seçmek başta ürkütücü gelse de, uzun vadede hem size hem de karşınızdaki insana daha iyi gelebiliyor. Mutlaka devam ettirmek zorunda değilsiniz; ama nasıl ilerleyeceğinize yalnızca siz karar verebilirsiniz. Dilerseniz birlikte biraz daha detaylı bakabiliriz. ✨