Romantik İlişkiler

Erkek Arkadaşımın Çocukları Var

Gizli Kullanıcı27 Haziran 2024 15:00

Merhaba sevgilimin 3 tane çocuğu var, 2, 5 ve 8 yaşlarında anneleri ile beraber yurtdışında yaşıyorlar ve senede bir kaç defa defa babalarına geliyor.

Sevgilimi kıskanıyorum ve çocukları kabullenemiyorum. Bu hafta 2-3 ay kalmak üzere geliyorlar ne yapacağım. Sevgilimle evlilik düşünüyoruz evlenme teklifi etti. Bu konuda bana hassasiyet gösteriyor fakat ben onun bir baba oluşunu görmeye hazır değilim gibi hissediyorum. Lütfen ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim konusunda yardımcı olun bana. Sizce kabullenebilir miyim ? Kabullenemezsem ne gibi zorlukları olur. Ben 24 yaşındayım sevgilim ise 33

Bu soru 28 Haziran 2024 23:53 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Partnerinizle yeni bir hayata başlarken partnerinizin baba rolüyle ilgili yüzleştiğiniz ve bununla başka düşüncelerinizi, duygularınızı tetiklediğinden söz ettiniz. Partnerinizin siz dışında çocuklarıyla iletişimde olması, ilgi göstermesi sizle olan ilişkiyi etkileyebileceğini, buna dair güvensizlik belki de değersizlik hissine sahip olabilirsiniz.


Öncellikle hissettiğiniz duygularınızı partnerinizle açık iletişim kurarak paylaşabilirsiniz. Partnerinizin davranışlarından örnek vererek sizi nasıl hissettirdiğini anlatabilirsiniz. Bu paylaşımla birlikte soru işaretlerinizi giderebilirsiniz.


Partnerinizin çocuklarıyla olan ilişkisine empati bakış açısıyla yaklaşabilirsiniz. Kendinizi partnerinizin yerine koyarak düşüncelerinizi, davranışlarınıza farklı bir bakış açısı sunabilirsiniz.


Partneriniz ile yaşayacağını bu değişikliğin kolay olmadığını kendinize hatırlamanız gerekebilir. Adapte olmanız için bir süreye ihtiyacınız olduğunuzu da hatırlatmak gerekebilir.


Partnerinizle evlilik kararını yaşamak istiyorsanız çocuklarını tanımayı deneyebilirsiniz. Partnerinizin çocuğuyla kurduğunu ilişkinizin bozulmasıi, etkilenmesi partnerinizle olan ilişkinizi de etkileyebilir.

Partnerinizle evlendiğinizde beklentileriniz neler, baba çocuk ve karı koca ilişkisini nasıl dengeleyebilirsiniz?


Partnerinizin ilgisine yüklediğiniz bir beklentiniz olabilir. Bir şeyler düşündüğümüzde beklenti çukuruna düşebiliriz. Bazen beklentilerimiz karşılanmayabilir, umudumuz kırılabilir hatta belki de pes edebiliriz.


Unutmayalım ki ne beklediğimiz değil nasıl anlam yüklediğimizdir asıl olay. Partnerinize olan beklentilerinizden ziyade partnerinizin davranışlarına nasıl anlam yüklediğinizle ilişkidir.


-Çocuklarıyla olan ilişkisinde, evliliğinizden beklentileriniz neler?


-Çocuklarıyla olan ilişkisine nasıl bir anlam yüklediniz.

Sorunlarınızla başa çıkamadığınızı düşünüyorsanız psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.



Sevgilerle.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Bitirmen gerekirken bitiremediğim bir ilişki için ne yapmalıyım?

1. 5 yıllık bir ilişkim var. Hayatımın en güzel 1. 5 yılıydı. Sohbetimizi, geçirdiğimiz zamanları, yanında olduğum hali ciddi manada çok seviyorum. Üniversiteye onunla başladım, herkes bizi bilir ve sürekli nasıl gittiğini sorarlar. Son birkaç haftadır hiç hoşuma gitmeyen sohbetler yaptık. Birkaçı şöyle; uyumsuz olduğumuzu ve benim çok duygusal olduğumu; bununda onu rahatsız ettiğini söyledi. Çift olmak onun için zormuş ve tek kalmak daha iyi geliyormuş, bunu 1. 5 sene sonra anlamış. Ayrıca gelecekte zaten beraber olmayacakmışız ne çok ciddi ne de öylesine beraber olduğumuz bir ilişki içindeymişiz. Bunlar benim fikirlerime çok ters şeyler. Geleceği elbette bende bilmiyorum ama orda olması için çabalamak isterdim. Son olarak da onu seviyor muyum sevmiyor muyum gerçekten bilmiyorum. Arkadaşlarım bunun sevgi değil bağımlılık olduğunu ve yalnızlıktan korktuğumu söylüyorlar. Doğruluk payı var diye düşünüyorum. O rahatsız olmasın diye sosyalliğimi düşürdüm ve çevremde nerdeyse kimse kalmadı, bundan hiç hoşlanmıyorum. Eklemek istiyorum ki üniversitedeki tüm o insanlara açıklama yapmak zorunda olmadığımı biliyorum ama sormalarını dahi istemiyorum çünkü hatırlamak beni üzüyor. Düşeceğim boşluktan korkuyorum. Çok emek verdim ama hayatın başında olduğumu ve onu bırakmamın bana daha iyi geleceğini biliyorum. Ne kadar emek de versen bazen bırakman gerekir diye düşünüyorum, ama yapamıyorum. Anılarımızı çok seviyorum ama onlar orda kaldılar, bir daha yaşanmayacaklar ve ordaki kişiler şu anki bizden çok farklı bir haldeler. Ben kabullenemiyorum. Üzgünüm ama değilim. Ağlamak istiyorum ama bir yandan içimden gelmiyor. Tam olarak araftayım. Ne yapmam gerekiyor?