sevgilimle olan ilişkimde fazlasıyla desteğe ihtiyacım var
sevgilimle olan ilişkimde fazlasıyla desteğe ihtiyacım var artık kendimi ne ifade edebiliyorum ne başka bieşy yapabiliyorum birbirimizi seviyoruz ama artık onun bana tahammülü kalmamış gibi beni cezalandırıyor mesaj beğenip soğuk davranarak artık ne yapacağımı fazlasıyla şaşırdım zaten kendimi seven biri dğeilim fazlasıyla özgüven eksikliğin sevilmeme hissim çok büyük bide ondan böyle soğuk mesafeli karşılık alınca kahroluyorum artık ağlaya ağlaya da çözülmüyor onu bırakmak şstemiyorum ama beni bırakacağıından o kadar korkuyorum ki çaresiz hissediyorum onu kırıyorum o da beni kırıyor ve ben çok yoruldum kaygılı bağlanan bi bireyim psikoloji okuyorum az çok bilebilyiorum aslında hatalarımın da farkındayım ama kendime asla bi çare bulup kendimi düzeltemiyorum kendimden ypruldum bu artık ilişkilerime de yansıyor herkes uzaklaşıyor benden sanırım tek bir arkadaşım yok bir tek sevdiğim var o da bırakacak gibi ya da benim hüsnü kuruntum bilmiyorum o da anlaşılmak istiyor anlıyorum ama bi şekilde kırıyorum onu çok karışık anlattım zaten bişey anlaşıldı mı emin bile değilim 21 yaşındayım ama o kadar yorgunum kii kendimle barışıp ilişkilerimi mutlu mesut devam ettirmek istiyorum aslında sadece yeniden yksye hazırlanıyorum kendisi asker onun zorlandığı kadar bende psikolojik zorlanıyorum kendimle çatışma halindeyim kaç kere antidepresan kullanıp bıraktım şu 2 3 sene içerisinde ve yeniden psikiyatriye randevu aldım kendimi sevmeden beni kimse sevmeyecek çabalasam da sevsem de insanları üzmekten başka bişey yapmıyorum ve artık kendi değerimin farkına varıp varsa tabii insanlara da iyi gelebilmek mutlu olmak istiyorum sevgilimle de aramızdaki sevgiyi heba etmek istemiyorum sevdiğini hissediyorum ama artık uzaklaştığının da farkındayımm :))
Bu soru 21 Eylül 2025 12:06 tarihinde Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Yazdıklarınızdan gerçekten de kalbinizin çok yorulduğunu, aklınızın ise karmakarışık olduğu düşündüğünüz bir yer var. O kadar yoğun ve dağınık hisler var ki satırlarda… Bence bu kadar içten anlatabilmek bile kendi içinde büyük bir adım.
Bir ilişkinin içinde olmak zaten başlı başına emek isterken, bir de bu kadar kaygı taşıyan bir yansımanız varsa, her şey daha da zorlayıcı hale gelebiliyor. Sanki sevgiyle korku birbirine karışmış gibi… Onu kaybetme endişesi, onu kırdığınız hissi, ona ulaşamama, hatta kendinize de temas edememe… Bu duygular birikirken insanın omuzları istemsizce çöküyor, biliyor musunuz? Duygusal yükünüzü gerçekten anlamaya çalışıyorum.
Bazen, kendimizi anlatmaya kalkıştığımızda kelimeler bile yarım kalıyor. Siz de benzer bir süreçte gibisiniz; içinizdekileri tam ifade edememek, anlatamadıkça daha çok sıkışmak… Böyle dönemlerde kendimize "Nerede hata yapıyorum? Neden düzeltemiyorum?" diye yüklenmek çok kolay oluyor. Hele psikoloji okurken, insan kendinden daha çok şey bekliyor. "Bunca şey biliyorum ama neden kendime faydam yok?" diye kendinizi sorguladığınız kısımları çok iyi anlıyorum. Fakat, bilmekle uygulamak arasında bazen upuzun bir mesafe olabiliyor. O yolculuk gerçekten zahmetli ve sancılı...
Özgüven eksikliğiniz, sevilmeye layık hissetmemeniz, yakın arkadaş eksikliğiniz… Tüm bunlar bir araya geldiğinde insan kendini çıkmazda hissedebiliyor. Kendi değerinizi sadece dışarıdan – sevgilinizin ya da başkalarının – onayına teslim ettiğinizde, içinizde bir boşluk oluşuyor. O boşluğu kimse tam anlamıyla dolduramıyor. Belki de, yaşamınızda başta sizi yoran tek ilişki sevgilinizle olan ilişkiden çok, kendinizle olan ilişki…
partnerinizle şu an yaşadığınız durumu içinde bulunduğunuz duyguları ve düşünceleri açık ve net bir şekilde konuşabilirsiniz. Şu an ilişkiniz de yolunda gitmeyen şey ne ? Birbirinizden beklentileriniz neler ve bunları karşılayabiliyor musunuz ? Şu an bu ilişkide kalma nedenleriniz neler ? Birlikte çözümleye taşıyabileceğizi düşünüyor musunuz ? Her ne kadar birilerini kaybetmekten korksanız da bir ilişkiyi bitirmek zor olsa da bazen bu soruları sormak ve bunların cevabını kendinize dürüstçe vermeniz gerekebilir.
Belki şöyle bir şey deneyebilirsiniz: Geceleri uyumadan önce, küçük bir defter açıp gün içinde kendinizle ilgili olumlu gördüğünüz tek bir davranışı yazın. Bu, küçük bile olsa bir iyilik, bir sabır anı, bir çabanın görülmesi olabilir. "Bugün üzüldüm ama yine de kendimi yargılamamaya çalıştım" gibi... Zamanla içinizde bir başka sesin, sizi yavaş yavaş sahiplenmeye başladığını fark edebilirsiniz. 21 yaşındasınız ve bunun alışılmışın dışında bir yol olduğunun farkındayım ama inanın, denemeye değer
Antidepresan alıp bırakma, yeniden tedaviye başlama, askerde sevgilinizle mesafeler… Bunların hepsini tek başınıza taşımanız, gerçekten çok fazla. Rica etsem, bu hafta içinde sizi biraz yormayan, küçük bir şey bulup kendinize hediye edebilir misiniz? Bir kahve içmek, kısa bir yürüyüş, belki bir şarkı dinlemek… Küçük ama sadece size ait bir zaman. Bazen ilişkinizde de nefes almak, kendi alanınızı biraz büyütmek iyi gelebilir.
Dilerseniz, ilişkinizle ilgili özel bir durumu da sorabilir veya daha farklı bir yönlendirme isteyebilirsiniz. Siz ihtiyaç hissettikçe burada olduğumu bilmenizi isterim. Çok karmaşık hisler ve dışarıdan bakınca "aşırı" gibi görünen endişeler oldukça insani; insanın kendi içinde kırılgan taraflarıyla yüzleşmesi hem ürkütücü hem de dönüştürücü olabilir. Kendinize yolculuk sancılı başlar, ama bir noktada hafiflemeye başlar.
Eğer yaşadığınız sorunlar sizin için tek başınıza aşması zor problemlerse yeniden bir destek almayı deneyebilirsiniz
Şu anda hissettikleriniz basit birkaç öneriyle hemen çözülmeyecek kadar derin. Ama bir yerden başlamak, bu karışık yorgunluğun içinden geçerken kendinizle minicik bir dostluk kurmak ilk adım olabilir. Sorularınız olursa, içinizi biraz daha açmak isterseniz, tekrar yazabilirsiniz.
Sağlıklı günler dilerim.
Sevgiyle kalın.
Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz
